Η καλλιτεχνική δημιουργία δε θα 'πρεπε να 'ναι εμπόρευμα αλλά σ' αυτό το σύστημα τίποτα δε γλιτώνει από τη δράση του νόμου του κέρδους. Η χρονιά που πέρασε δείχνει με τον καλύτερο τρόπο ότι αυτή η πραγματικότητα καθορίζει τις τύχες του έργου των δημιουργών, αλλά και το αποτέλεσμα που φτάνει στους ανθρώπους. Αλλωστε, η Τέχνη είναι μορφή κοινωνικής συνείδησης. Γι' αυτό η κυβερνητική πολιτική τη «σπρώχνει» στις συμπληγάδες της υποβάθμισης και στην «παραγωγή» κακών ποιοτικά αποτελεσμάτων ακριβώς για να επιδρά ανάλογα στις λαϊκές συνειδήσεις, ενισχύοντας την ευρωπαϊκή πολιτιστική ταυτότητα, τη συγκρότηση και λειτουργία της ευρωπαϊκής πολιτιστικής αγοράς και στη θέση του πολιτισμού και του αθλητισμού. Παρ' όλ' αυτά υπάρχουν και σπίθες αντίστασης, διεκδίκησης και από το χώρο των δημιουργών της Τέχνης. Αυτή είναι και η μόνη ελπίδα για το μέλλον