Από τη χρονιά βέβαια δεν έλειψαν ούτε το δημιουργικό μεράκι, ούτε η προσπάθεια που γίνεται έργο μέσα σε δύσκολες συνθήκες, ούτε οι νέες ελπιδοφόρες παρουσίες, ούτε οι αγωνιστικές κινητοποιήσεις κάποιων κλάδων που συνεχίζουν ν' αντιστέκονται και να διεκδικούν. Οπως των μουσικών και του Πανελληνίου Μουσικού Συλλόγου, που βρέθηκαν και πάλι στους δρόμους του αγώνα, διεκδικώντας την επίλυση θεσμικών και εργασιακών προβλημάτων που μαστίζουν τον κλάδο τους. Στην Ελλάδα της - κατά τον πρωθυπουργό - «ανάπτυξης» και της «ευημερίας», οι μουσικοί βρίσκονται στη δίνη της ανεργίας, της υποαπασχόλησης, ενώ η συντριπτική πλειοψηφία όσων απαρτίζουν τα μουσικά σύνολα (ΕΡΤ, Δήμος Αθήνας και άλλοι δήμοι, έκτακτοι ΚΟΑ, ΕΛΣ κ.ά.) είναι έκτακτοι, με παράνομες συμβάσεις έργου και με μισθούς πείνας. Με τα προβλήματα των χιλιάδων μουσικών να γίνονται «μπαλάκι» ανάμεσα σε τέσσερα τουλάχιστον υπουργεία (Εσωτερικών, Τύπου, Πολιτισμού και Εργασίας), αποδεικνύοντας το μέγεθος της αναλγησίας της κυβερνητικής πολιτικής, ο Πανελλήνιος Μουσικός Σύλλογος έκανε σε αυτά τα υπουργεία σειρά δυναμικών κινητοποιήσεων και συναυλιών διαμαρτυρίας.

Η Εθνική Λυρική Σκηνή, παρά το σημαντικό της έργο και τη μίσθωση του «Ακροπόλ» για παραστάσεις οπερέτας, συνεχίζει να βλέπει ως όνειρο (μάλλον μακρινό) την απόκτηση δικής της στέγης. Η Αθήνα παραμένει η μοναδική πρωτεύουσα της Ευρώπης που δε διαθέτει κτίριο όπερας, η δημιουργία του οποίου είναι μια πολιτιστική ανάγκη, την οποία όμως στην πράξη - αν και οι υποσχέσεις περισσεύουν - δε συμμερίζονται όλα αυτά τα χρόνια οι κυβερνώντες. Η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, ο κυριότερος συμφωνικός φορέας της χώρας, προσπαθεί να δημιουργήσει μέσα σε δύσκολες συνθήκες, χωρίς δική της στέγη. Από το προβληματικό «Παλλάς» βρέθηκε στην προσωρινή αίθουσα του Ωδείου Αθηνών, που αποδείχτηκε ακατάλληλη για τις δοκιμές μιας τόσο μεγάλης ορχήστρας, ενώ η πολιτεία δεν έχει υλοποιήσει την υπόσχεση για αποπεράτωση του αμφιθεάτρου του Ωδείου Αθηνών, που θα παραχωρηθεί αποκλειστικά στην ΚΟΑ. Κι αυτά τη στιγμή, που στους μεγιστάνες του πολιτισμού εκχωρούνται ολοένα και περισσότερα κονδύλια και αρμοδιότητες, ενώ τεράστια ποσά δαπανώνται για κάθε λογής εκδηλώσεις ενόψει των Ολυμπιακών.

Οι εκδηλώσεις για το Ετος Καλομοίρη, πέρα από την ευκαιρία να γευτούμε τη δημιουργία του μεγάλου μουσουργού, έφεραν στο προσκήνιο τη θέση της ελληνικής λόγιας μουσικής, που συνεχίζει να δημιουργεί αβοήθητη, ενώ η ευχή είναι να υπάρξει συνέχεια με εκδηλώσεις - αφιερώματα σε άλλους συνθέτες.

Οσον αφορά στη δισκογραφία, υπήρξε η μεγαλύτερη πτώση των πωλήσεων τα τελευταία χρόνια, ενώ καταγγέλθηκε από την Ενωση Παραγωγών Ηχογραφημάτων η «μάστιγα πειρατείας», που στη χώρα μας έχει πάρει «τεράστιες διαστάσεις». Ενα πρόβλημα, που συνδέεται όμως με τις αλμυρές τιμές των δίσκων και με την οικονομική δυσχέρεια του αγοραστικού κοινού.