Πέσαμε όλοι πάνω του να τον ηρεμήσουμε. «Εντάξει, δεν έγινε τίποτα. Τον ξέρεις τώρα. Δυο κουβέντες είπε». «Δεν είπε δυο κουβέντες, εμετό έκανε. Πέταξε όλους τους φερετζέδες από πάνω του, πέταξε και το βρακί του και δείχνει, τώρα πια, τον ξεσκέπαστο κώλο του. Ποια παγκοσμιοποίηση εγκρίνω εγώ και ποια παγκοσμιοποίηση συστήνω; Τον αγύρτη! Πώς μιλάει στο όνομά μου και βάζει στο στόμα μου κουβέντες που μόνο τα σάπια δόντια του μπορούνε να βγάλουν; Είμαι εγώ, ρε, με αυτό τον απέραντο φασισμό της νέας τάξης πραγμάτων; Με τις δολοφονίες, τους εκβιασμούς, τη φτώχεια, την ανεργία, τον πόλεμο... Επειδή την "έκανε" αυτός, νομίζει πως όλοι την έχουμε "κάνει"; Τη δική του ηθική, φαντάζεται πως κουβαλάμε»;

«Ηρέμησε, συγγραφέας αστείος είναι, δυο χωρατά έγραψε». «Χωρατά για τη Λατινική Αμερική, για την Αφρική, για τον τρίτο κόσμο, για τα δισεκατομμύρια των καταπιεσμένων, για την επανάσταση; Για τα ποτάμια αίματος που χύθηκαν και για τα άλλα τόσα ποτάμια αίματος που θα χυθούν; Είναι αυτό συγγραφή; Τότε ποια είναι η συκοφαντία»;

«Μήπως του δίνεις περισσότερη αξία; Αυτός σκάνδαλα κυνηγάει. Ντόρος να γίνεται να πουλάει βιβλία». «Και αυτό κακό είναι. Ομως, αυτό δεν είναι παρά η βιτρίνα. Πίσω από τη φασαρία υπάρχει η παγκόσμια εκστρατεία: να μη μείνει τίποτα όρθιο, να γίνουν όλα σαν τα μούτρα τους. Και εμείς δεν πρέπει να τους αφήσουμε. Πρέπει να τους τραβήξουμε και το τελευταίο φύλο που κρύβει τα - έτσι και αλλιώς - άρρωστα αχαμνά τους. Την άθλια γύμνια τους. Πρέπει να τους αποκαλύψουμε. Να ξέρει ο κόσμος πως δεν έχει να κάνει με τάχα μου χωρατατζήδες. Με δήθεν χαριτωμένους λογάδες. Πρόκειται για συνειδητά άτομα που κάνουν συνειδητές πράξεις. Δεν την κοπάνησα εγώ κύριε από την επανάσταση, εγώ είμαι η επανάσταση. Ποιον εξυπηρετούν τέτοια ερωτηματικά τάχα μου; Τι προσφέρουν στην αλλαγή του κόσμου τέτοιες κουβέντες»;

«Η φαντασία του, ξέρεις...». «Ποια φαντασία του; Γιατί δε φανταζόταν τον εαυτό του ψοφίμι να τον τρώνε και να τον κατασπαράζουν οι τύψεις και μες από κει να βγάλει τα σαθρά συμπεράσματά του; Γιατί δε φανταζόταν τον εαυτό του κωλογλείφτη της παγκόσμιας ολιγαρχίας, ευνούχο στις αυλές των πετρελαιοπηγών, τραβεστί στα σαλόνια των εφοπλιστών, διασκεδαστή της μπουρζουαζίας, πράγματα - δηλαδή - που δεν είναι και μακριά από την πραγματικότητα. Θα τον βρω και θα τον γ...»!