Κι όταν στρέφεις το βλέμμα να δεις σε ποιον θα προσφέρεις, τι θα προσφέρεις, σε ποιο συλλογικό συμφέρον χαρίζεις την εργασία σου, ως εθελοντής, διαπιστώνεις τα εξής: Κάθε χρόνο η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή παρουσιάζει έναν τζίρο τρισεκατομμυρίων, τον οποίο ή καρπούται η ίδια ή αναδιανέμει σε μεγάλες πολυεθνικές - χορηγούς. Οτι το σήμα των Ολυμπιακών Αγώνων είναι απλώς ένα προϊόν που πωλείται από τη ΔΟΕ πολύ ακριβά. Οτι οι μεγαλοπαράγοντες της Ολυμπιάδας που καλούν τους εργαζόμενους να γίνουν εθελοντές, πληρώνονται με μηνιάτικα ποσά που μια οικογένεια κερδίζει σε ένα χρόνο σκληρής δουλιάς. Οτι στο παρασκήνιο «παίζουν» μεγάλες μίζες για κάθε προμήθεια, έργο ή υπηρεσία που αφορά την Ολυμπιάδα. Οτι η μεγάλη δεξαμενή των 150.000 εθελοντών έχει σχεδιαστεί για να αποτελέσει μια μεγάλη προεκλογική δεξαμενή και ένα τεράστιο πεδίο ιδεολογικής χειραγώγησης.

Γεγονότα βέβαια που δύσκολα μαθαίνονται, γιατί οι πένες των... επιφανών έχουν σιωπήσει ή έχουν προσληφθεί...

Εθελοντές λοιπόν, αλλά για ποιον;