Η ανεργία -η επίσημη- παραμένει σε διψήφιο αριθμό (10,1% σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ), το εργατικό - λαϊκό εισόδημα μειώνεται, τα αντιασφαλιστικά μέτρα -του πρόσφατου νόμου- μπαίνουν σε εφαρμογή, οι ελαστικές μορφές εργασίας επεκτείνονται με ραγδαίους ρυθμούς. Συνολικά, το μεγάλο κεφάλαιο, μέσα στο αντιλαϊκό κλουβί της ευρωπαϊκής ενοποίησης, καταφέρνει να μειώνει την τιμή της εργατικής δύναμης, να αυξάνει το βαθμό εκμετάλλευσης και κατ' επέκταση, να πολλαπλασιάζει τα κέρδη του.

Απέναντι σε αυτή την ολομέτωπη επίθεση, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, όχι μόνο συναινεί, όχι μόνο στηρίζει τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, αλλά και πρωτοστατεί να προωθηθούν με τις λιγότερες αντιστάσεις οι αντιλαϊκές επιδιώξεις. Εκ των πραγμάτων έχει αναδειχτεί σε βραχίονα εφαρμογής της πολιτικής του ΣΕΒ και της κυβέρνησης μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα.

Αυτόν ακριβώς το σκοπό υπηρετούν οι θέσεις, οι απόψεις, οι οργανωτικές και καταστατικές αλλαγές που πρόβαλε η πλειοψηφία. Ανεξάρτητα από τι τελικά θα υιοθετήσει το συνέδριο, το σίγουρο είναι ότι όλη η επιχειρηματολογία της δουλεύει όχι για τη «μαζικοποίηση» των συνδικάτων, ή την «οργάνωση» των εργαζομένων, αλλά για τον εμποτισμό τους με το φαρμάκι της ταξικής συνεργασίας και της «κοινωνικής ειρήνης».

Από την αλλαγή του ονόματος της ΓΣΕΕ, που επιδιώκουν ορισμένες παρατάξεις, μέχρι την πρόταση για τις Περιφερειακές Συνδικαλιστικές Οργανώσεις, τα «συντονιστικά» σε διάφορα επίπεδα, ή το συνδικάτο κατά καποδιστριακό δήμο, ανεξάρτητα από επαγγέλματα, όλα δουλεύουν όχι για την ισχυροποίηση και την ενότητα της εργατικής τάξης, αλλά πώς αυτή θα «αντιστοιχηθεί» με τον «ευρωπαϊκό προσανατολισμό». Πώς, από τη συνείδηση των εργαζομένων θα σβηστούν οι αξίες του «αγώνα», της «αντίστασης», της «διεκδίκησης» και θα αντικατασταθούν με τον καταστατικό χάρτη του ΣΕΒ: της «ανταγωνιστικότητας», της «παραγωγικότητας», της «κερδοφορίας», του «κοινωνικού διαλόγου».

Η ΔΑΣ και οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ είδαν στην πραγματοποίηση του συνεδρίου «μια ευκαιρία παράθεσης και αντιπαράθεσης απόψεων πάνω σε κρίσιμα ζητήματα του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος και επειδή υπάρχουν ανοιχτά οργανωτικά προβλήματα που χρειάζονται αντιμετώπιση». Ταυτόχρονα, η ΔΑΣ έκανε καθαρό «ότι τα κρίσιμα και ζωτικά προβλήματα του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος και σήμερα, είναι πρωταρχικά προβλήματα προσανατολισμού και γραμμής...».

Γι' αυτό, όχι τυχαία, η ΔΑΣ και το ΠΑΜΕ, υπογραμμίζουν το γεγονός ότι «η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, που εδώ και χρόνια έχει αποδείξει ότι είναι απόλυτα δέσμια της γραμμής των κοινωνικών διαλόγων, της εργασιακής ειρήνης και της ταξικής συνεργασίας και που βεβαιωμένα ακολουθεί τη γραμμή της Συνομοσπονδίας Ευρωπαϊκών Συνδικάτων, δεν μπορεί ούτε θέλει, να διαμορφωθεί ένας καταστατικός χάρτης από πάνω ως κάτω μέσα στα συνδικάτα που θα οδηγεί στην αναζωογόνηση των μαζικών οργανώσεων της εργατικής τάξης, στην ενίσχυση των ταξικών της χαρακτηριστικών. Στο δικαίωμα της άμεσης δημοκρατικής λειτουργίας τους και στη μαζικοποίησή τους».

Οπως δεν είναι τυχαίο από την πλευρά της πλειοψηφίας ότι ορισμένοι επιμένουν να αλλάξουν ακόμα και την ονομασία της ΓΣΕΕ. Σε τι, άραγε, θα ωφελήσει την εργατική τάξη, η ΓΣΕΕ, στη θέση των «Εργατών» να βάλει των «Εργαζομένων»; Μήπως, τελικά, κάποιοι επιθυμούν να έχουν απέναντί τους όχι εργάτες αλλά συνεργάτες; Μήπως, γιατί κάποιους ενοχλεί ακόμα και η ιστορική, ιδεολογική φόρτιση που αποτυπώνει ο συγκεκριμένος τίτλος;

Και, πάντως, δεν απαντούν -αντίθετα προσθέτουν- στην πολυδιάσπαση, οι προτάσεις για συντονιστικά σχήματα σε επίπεδο περιφέρειας ή ενοποίησης ομοσπονδιών, αφού στην ουσία παρεμβάλλουν και αλλά φίλτρα ανάμεσα στη βάση και στην κορυφή.

Το ίδιο επικίνδυνες είναι οι απόψεις που πλασάρονται για ίδρυση Συνδικάτου, κατά καποδιστριακό δήμο, ανεξάρτητα από επάγγελμα και ειδικότητα. Θα πρόκειται για «μικρές ΟΒΕΣ» (ομοσπονδία που είχε στήσει το ΠΑΣΟΚ για να αντιπαρατεθεί στις κλαδικές ομοσπονδίες), που, χωρίς να προσθέτουν τίποτα το ουσιαστικό στην οργάνωση και το συντονισμό, θα πολλαπλασιάζουν τα προβλήματα, σε αναλογία με τις «καρέκλες» και τις σφραγίδες που θα δημιουργούνται.

Ερωτηματικά δημιουργεί και η απαίτηση της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, να διαχειρίζεται αυτή, μέσα από ειδικό λογαριασμό, τις εισφορές των εργαζομένων. Είναι γνωστό, -σημειώνει η ΔΑΣ- ότι μέχρι τώρα ο κάθε υπουργός Εργασίας, η κάθε κυβέρνηση, αξιοποιούσε τα δικά μας χρήματα, για την εξαγορά συνειδήσεων και τον κατακερματισμό. Με τη νέα πρόταση δεν αποκλείεται ο Μανωλιός να φορέσει τα ρούχα του αλλιώς!

Σε κάθε περίπτωση, η ΔΑΣ θεωρεί ότι η οικονομική αυτοδυναμία του συνδικάτου πρέπει να βασίζεται στην εθελοντική εισφορά και τη συνδρομή του ίδιου του εργαζόμενου που πρέπει απευθείας να εξοφλεί στο σωματείο του.