Κάνω την ερώτηση, γιατί διάβασα το ρεπορτάζ κάποιου δημοσιογράφου, που, αφού «χτύπησε» τάχα την κυβέρνηση, για να μας πείσει ότι είναι αντικειμενικός, συνεχίζει: Για την αναμόρφωση του Ασφαλιστικού Συστήματος, για την οποία έχει δεσμευτεί η κυβέρνηση απέναντι στην ΕΕ, ασφαλώς θα υπάρξει δικαιολογημένη ανησυχία ανάμεσα στους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους. Εδώ τους δικαιολογεί τους καημένους τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους και μας συνταράζει με τη μεγαλοψυχία του... Συνεπαρμένος από το μεγαλείο της ψυχής του, συνεχίζει: «Οποια λύση κι αν επιλεγεί, είναι βέβαιο ότι θα θιγούν αυτά που έχουμε μάθει να λέμε κεκτημένα».

Ολα τα κεκτημένα έχουν κερδηθεί με αίμα εργατών και είναι μια νίκη ιερή, αλλά αυτός το αμφισβητεί, λέγοντας ότι τον μάθανε να τα ονομάζει κεκτημένα! Ετρεξε πολύ αίμα για το οκτάωρο, φίλε, που σου έχουν «μάθει να το λες» κεκτημένο. Σκοτώσαν, το 1886, στο Σικάγο, εφτά απεργούς, που διαμαρτυρόντουσαν για τις πολλές ώρες εργασίας και αντί να δικαστούν οι δολοφόνοι, συλλάβανε οχτώ απεργούς, από τους οποίους κρεμάσανε τους τέσσερις, ένας πρόλαβε και αυτοκτόνησε και οι υπόλοιποι τρεις φυλακίστηκαν για πολλά χρόνια. Το οχτάωρο, λοιπόν, κερδήθηκε με αίμα και, φυσικά, όλα τα άλλα, σύνταξη, επίδομα ανεργίας, δώρα εορτών, για να αναφέρω μόνο μερικά.

Τίποτα δε δώσανε οι κυβερνήσεις και οι εργοδότες από την καλή τους καρδιά. Και δεν υπήρξε στιγμή, που να μην προσπάθησαν σε κάθε ευκαιρία που τους δόθηκε, να καταστρατηγήσουν και να αρνηθούν την υπογραφή τους. Αυτά είναι γνωστά, γι' αυτό μου κάνει εντύπωση η φράση «αυτά που έχουμε μάθει να ονομάζουμε». Σοβαρά μιλάει; Και γράφει σε εφημερίδα, που είναι από τις πρώτες σε κυκλοφορία. Εχουμε μάθει;!! Και δεν τον απολύουν; Και μ' αυτά τα ερωτήματα, εδώ ξεπηδά μια απλή αλήθεια. Δεν τον απολύουν, γιατί αυτοί, οι διευθυντές, εφαρμόζοντας την πολιτική της κυβέρνησης, τον διέταξαν να το γράψει ή του δώσαν να καταλάβει τι ζητάν απ' αυτόν, αν θέλει να κρατήσει τη θέση του. Και τι μ' έπιασε τώρα; θα ρωτήσει κανείς. Εδώ ο κόσμος χάνεται και με μάρανε μια λέξη; `Η ένας δημοσιογράφος που συμβιβάστηκε;

Από πολύ καιρό έχει ακουστεί η λέξη «κεκτημένο» ειρωνικά και η έκφραση «Τα νόμιμα όρια του ΚΚΕ». Και η έκφραση αυτή άναψε και επαναλαμβάνεται ταχτικά μετά τη διαδήλωση κατά της επίσκεψης Κλίντον. Οι παρανομούντες επικαλούνται τη νομιμότητα σε κάθε αντίσταση ή ομαδική εκδήλωση αγανάχτησης του λαού.

Νόμιμο είναι να δίνει συνέντευξη ο υπουργός Δικαιοσύνης και να αποκαλεί μια κυρία, που τηλεφώνησε να διαμαρτυρηθεί, «πατσαβούρα». Και για να το κάνει πιο νόμιμο η κυβέρνηση, αντί να τον απαλλάξει από τα καθήκοντά του, τον καλύπτει, λέγοντας ότι «ο κύριος υπουργός έχει το δικό του τρόπο να εκφράζεται».

ΓΡΑΦΙΚΟΣ 1 (ΠΑΣΟΚ): «Λωποδύτες, ψεύτες, αγύρτες»!

ΓΡΑΦΙΚΟΣ 2 (ΝΔ) «Για ποιον τα λες αυτά, ρε γάιδαρε;».

ΓΡΑΦΙΚΟΣ 1: «Για σένα, ρε τενεκέ ξεγάνωτε και για την κυρα - Κατίνα, που κάθεται δίπλα σου».

ΓΡΑΦΙΚΟΣ 2: «Κύριε πρόεδρε, διαμαρτύρομαι. Αυτός ο αλήτης αποκάλεσε την κυρία συνάδελφο, κυρα - Κατίνα».

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κύριος υπουργός έχει το δικό του τρόπο να εκφράζεται.

ΓΡΑΦΙΚΟΣ 1: «Σιγά μην την προσβάλαμε, την πατσαβούρα».

ΓΡΑΦΙΚΟΣ 3: «Τι θα γίνει, κύριε πρόεδρε, τον καλύπτετε συνέχεια κι έχει αφηνιάσει ο καριόλης».

Μαγκάκης (βουλευτής ΠΑΣΟΚ, σκύβει στο διπλανό του):

Ευγενέστατε κύριε συνάδελφε, ελπίζω να μη σας βάζω σε μεγάλο κόπο, που παίρνω το θάρρος να σας ρωτήσω να μου εξηγήσετε τι θα πει καριόλης.

(Ο διπλανός σκύβει και του το εξηγεί. Ο Μαγκάκης αυτοκτονεί. Λύεται η συνεδρίαση).