Σάββατο 12 Οχτώβρη 2002
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 4
ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ
Λαϊκός διανοητής

Ο Θανάσης Παπαρήγας «έφυγε» ξαφνικά. Και άδικα. Είχε τη ζωή μπροστά του να προσφέρει ακόμα. Στο Κόμμα. Στο Κίνημα. Στο Λαό. Πρόσφερε πολλά και ανεκτίμητα. Με τη συμμετοχή του στους προδικτατορικούς αγώνες της Νεολαίας της ΕΔΑ, της Νεολαίας Λαμπράκη και την αγωνιστική και περήφανη στάση του κατά της χούντας, στην εξορία και στα κρατητήρια της ΕΣΑ. Με τα γραφόμενά του στο «Ριζοσπάστη», στην «Κομμουνιστική Επιθεώρηση» και τα λεγόμενά του στον «902». Με τα βιβλία του. Με τη δουλιά του στα Τμήματα Διεθνών Σχέσεων και Ιστορίας της ΚΕ του ΚΚΕ, καθώς και στο Κέντρο Μαρξιστικών Ερευνών. Πλούσια η υποθήκη και η κληρονομιά που αφήνει στις τωρινές και στις μελλούμενες γενιές.

Ηταν το πρότυπο του κομμουνιστή διανοούμενου. Πεισμένος και πιστός στην κομμουνιστική ιδεολογία, αφοσιωμένος στο Κόμμα, ανυποχώρητος στην ταξική και στην πολιτική πάλη. Και, ταυτόχρονα, άνθρωπος με ευρύτητα πνεύματος, με πολιτιστικές ευαισθησίες κι απέραντη ψυχική καλοσύνη. Οι γνώσεις του πολύπλευρες - τον χαρακτηρίζαμε «κινητή βιβλιοθήκη» - στη λεπτομέρεια, αλλά και «εις βάθος». Θαυμαστή η ικανότητά του στην ανάλυση, στην εμβάθυνση και στην εκλαΐκευση. Κι όμως, ποτέ δεν έκανε τον «ξερόλα», τον «κάπως» και τον «δήθεν». Απλός και εγκάρδιος με όλους, ήταν πρόθυμος να μεταδώσει και να μοιραστεί τις γνώσεις του με τους συντρόφους, τους φίλους και τους συναδέλφους του και μ' όποιον άλλο ενδιαφερόταν.

Ερωτευμένος με τη μάθηση και συνεπαρμένος με το διάλογο, ο Θανάσης επέμενε στη γνώμη του. Για να πείσει κι όχι για να επιβάλει την άποψή του. Χρησιμοποιούσε πάντα επιχειρήματα, δεν έμενε στα «τσιτάτα» και στα συνθήματα. Στηριζόμενος στη μαρξιστικολενινιστική κοσμοθεωρία, φιλοσοφούσε για τον Ανθρωπο, την Ιστορία, την Τέχνη, την Επανάσταση. Και με τη στάση ζωής που επέλεξε και τήρησε με ακριβή συνέπεια - εκ φύσεως και θέσεως «λαϊκός τύπος» απέφευγε, «όπως ο διάβολος το λιβάνι», να συναναστρέφεται με εκπροσώπους της λεγόμενης υψηλής κοινωνίας, της πολυποίκιλης και πολυπλόκαμης εξουσίας - εξέφραζε την κομμουνιστική ηθική και τη μαρξιστική φιλοσοφία για το πώς καταξιώνεται η ανθρώπινη υπόσταση.

Ο θάνατος του Θανάση Παπαρήγα αφήνει, πράγματι, δυσαναπλήρωτο κενό στο χώρο της λαϊκής διανόησης. Οχι μόνο γιατί ήταν ένας από τους κλασικούς και τους πρωτοποριακούς εκπροσώπους της, αλλά και γιατί δύσκολα στην εποχή μας «γεννιούνται» διανοούμενοι αυτού του είδους. Αν ο ίδιος το άκουγε θ' αντιδρούσε μ' εκείνο τον «απόλυτο» κι, όμως, πειστικό τρόπο του. Κι όχι μόνον επειδή, όπως ήταν σεμνός, δεν ήθελε να τον παινεύουν, όσο γιατί πίστευε και διακήρυττε πως, όσο ο καπιταλισμός αντέχει και ο ιμπεριαλισμός προκαλεί, η «μήτρα» που «γεννάει» λαϊκούς επαναστάτες δεν πρόκειται να στερέψει ποτέ. Ναι, Θανάση, «έτσι κι αλλιώς η Γη θα γίνει κόκκινη», αλλά μπορεί ν' αργήσει λίγο, που εσύ θα λείπεις. Κι εμείς, πώς θα συνηθίσουμε την απουσία σου;


Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ