Τα τελευταία χρόνια η Αθήνα έχει μετατραπεί σε ένα απέραντο εργοτάξιο με τα μεγάλα τεχνικά και Ολυμπιακά έργα. Η αύξηση του αριθμού των έργων όμως κορύφωσε και την εργοδοτική ασυδοσία σε όλους τους τομείς για τους οικοδόμους. Κάτω από τη συνεχή καθημερινή πίεση του Συνδικάτου δόθηκαν πολλές μάχες, με στάσεις εργασίας, απεργίες, επισχέσεις εργασίας και κατορθώθηκε σε πολλές περιπτώσεις να σπάσουν την εργοδοτική αυθαιρεσία και τρομοκρατία. Η προσπάθεια να στηθούν εργοταξιακές επιτροπές και παραρτήματα έπαιξε σημαντικό ρόλο στη συσπείρωση των εργαζομένων και τη διεκδίκηση και κατάκτηση αιτημάτων. Δεν είναι τυχαίο ότι τη στιγμή που η ΓΣΕΕ υπέγραψε 3,5% αυξήσεις στην ΕΓΣΣΕ, οι οικοδόμοι της Αθήνας, σε πολλές περιπτώσεις και με πιλότο το αίτημα της Ομοσπονδίας για 6% αυξήσεις, απέσπασαν με συνεχείς αγώνες σημαντικές αυξήσεις, επέβαλαν την εφαρμογή των μέτρων ασφάλειας, ακύρωσαν παράνομες απολύσεις και συνέβαλαν στον περιορισμό της ανασφάλιστης εργασίας.

Οπως μας λέει ο Γιάννης Τασιούλας, με εμπειρία στο έργο της Αττικής Οδού αλλά και στο ΜΕΤΡΟ, η κατάσταση που επικρατούσε στην αρχή στα μεγάλα έργα ήταν χαώδης καθώς οι συνθήκες ασφάλειας ήταν ανύπαρκτες, ενώ υπήρχαν εξαιρετικά χαμηλές οικονομικές απολαβές και άθλιες εργασιακές σχέσεις.

Με τη βοήθεια του Συνδικάτου στην Αττική Οδό συγκροτήσαμε εργοταξιακή επιτροπή, με την οποία σιγά σιγά κάναμε κάποιες κινήσεις, σπάσαμε την εργοδοτική τρομοκρατία και οι εργαζόμενοι συσπειρώθηκαν. Οι επιτυχίες μας αυτές μας βοήθησαν να αναδείξουμε στους εργαζόμενους την ανάγκη της συνολικής σύγκρουσης με την πολιτική που δημιουργεί τα προβλήματα. Η ανταπόκριση των εργαζομένων απέναντι στο Συνδικάτο είναι θετική, καθώς ήταν σε καθημερινή βάση δίπλα στα προβλήματά τους.

Το Συνδικάτο απέδειξε όμως και με τη δράση του ότι όποιος αγωνίζεται σε ταξική κατεύθυνση έχει αποτελέσματα. Οπως για παράδειγμα στο ΜΕΤΡΟ, που πετύχαμε αύξηση κατά 35% για την 8η ώρα εργασίας. Πέρσι υπογράψαμε κοινό υπόμνημα αιτημάτων τέσσερα σωματεία που φέτος έγιναν έξι. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα σε πολλά εργοτάξια μεγάλων έργων να υπάρχει για παράδειγμα για τους χειριστές μείωση των ωρών εργασίας σε 37 από 40. Ολα αυτά σε μια εποχή που η κυβέρνηση προωθεί το πάγωμα μισθών και την επέκταση του ωραρίου εργασίας.

Το έργο του Ολυμπιακού Χωριού, που ξεκίνησε πριν ενάμιση χρόνο, απέδειξε πόσο μεγάλες διαστάσεις μπορεί να πάρει η ασυδοσία της εργοδοσίας, αν δεν υπάρχει η αντίδραση των εργαζομένων. Δεν είναι τυχαίο, όμως μας λέει ο Γιώργος Φιλιούσης, μέλος της διοίκησης του Συνδικάτου, που οι ίδιοι οι εργαζόμενοι το ονομάσανε «εργοτάξιο κάτεργο». Κάτω από αντίξοες συνθήκες, τόνισε, τον περασμένο Νοέμβρη στήσαμε εκεί παράρτημα του Συνδικάτου, το οποίο από τη μια ενόχλησε τους εργοδότες και από την άλλη συσπείρωσε τους εργαζόμενους. Αυτό γιατί υπήρχαν τεράστια και οξυμένα προβλήματα.

Περιγράφοντας την κατάσταση, ο συνδικαλιστής αναφέρει χαρακτηριστικά: Τα ωράρια, οι εργασιακές σχέσεις, ασφαλιστικά δικαιώματα όλα καταπατούνταν. Στην αρχή δεν υπήρχε άνθρωπος που να δουλεύει 7ωρο, όλοι δούλευαν από 9 ώρες και πάνω, τα ένσημα πετσοκόβονταν από πολλές τεχνικές εταιρίες και εργολάβους. Δεν κολλούσαν κανένα ένσημο για υπερωρίες, Σάββατα. Τα δε μέτρα ασφάλειας ήταν σε τραγική κατάσταση γι' αυτό και υπήρχε αυτή η συχνότητα των ατυχημάτων. Τις πρώτες 50 μέρες λειτουργίας του εργοταξίου είχαμε περίπου 80 ατυχήματα και μέσα σε αυτά ήταν και ο πρώτος νεκρός. Σήμερα οι νεκροί έφτασαν τους 4 και οι βαριά τραυματισμένοι τους 10 και εκατοντάδες ελαφρά.

Το ότι ενόχλησε το παράρτημα και η δράση του, συμπληρώνει ο Γ. Φιλιούσης, φαίνεται και από την εκστρατεία συκοφάντησης των συνδικαλιστών και της οργανωμένη πάλης. Δύο προσπάθειες έκαναν οι εργοδότες να σπάσουν, κυριολεκτικά, το παράρτημα. Τα οξυμένα προβλήματα όμως συσπείρωσαν τους εργαζόμενους και γι' αυτό στις πρώτες εκλογές που έγιναν 1.000 οικοδόμοι ψήφισαν στο παράρτημα.