Κόντρες, έξυπνες ατάκες, ψυχολογικές διεισδύσεις, πηγαία συναισθήματα και μηνύματα αισιοδοξίας για τους «χαμένους» της ζωής, με σαφέστατη άποψη, ωστόσο, ότι οι περιθωριακοί και οι φτωχοί δεν πρέπει να σκύβουν το κεφάλι, αλλά να περιμένουν και θα βρουν μια θέση στον «κοινωνικό» ήλιο, είναι τα κύρια συστατικά της ιστορίας της ταινίας που απέσπασε Οσκαρ για το καλύτερο σενάριο στα 1998. Πρόκειται για την ταινία του Γκας βαν Σαντ «Ο ξεχωριστός Γουίλ Χάντινγκ», που θα προβάλει το «STAR» στις 22.00, με πρωταγωνιστή τον Ρόμπιν Γουίλιαμς. Ο Γουίλ Χάντινγκ, ένας νέος είκοσι χρόνων, ζει στην ιρλανδέζικη συνοικία της Βοστόνης. Αυτός ο φτωχός νεαρός, που κινείται στις λαϊκές συνοικίες, έχει συνεχώς μικροπροβλήματα με τη Δικαιοσύνη, συνεχίζει το μοναχικό, αλλά αυτοκαταστροφικό του δρόμο. Ομως, αυτό το παιδί είναι προικισμένο με μια εκπληκτική μνήμη και με μια πρωτοφανή μαθηματική επιδεξιότητα. Ετσι, ένας ψυχίατρος θα επέμβει στη ζωή του οργισμένου εφήβου και θα μείνει κατάπληκτος από την απαίδευτη ιδιοφυία του. Θα αρχίσει σιγά σιγά να κερδίζει την εμπιστοσύνη του και τη φιλία του και θα του κάνει μια ιδιαίτερη ψυχιατρική ανάλυση, προκειμένου να ερευνήσει και να ερμηνεύσει αυτό το φαινόμενο, αυτό το εξαιρετικά πλούσιο μυαλό, που κατοικεί στο κεφάλι ενός φτωχού νέου. Μια ιστορία, που δίνει ίσες ευκαιρίες σε πλούσιους και φτωχούς και ανοίγει δρόμους χωρίς να δημιουργεί αδιέξοδα. Με άλλα λόγια, η καλή χολιγουντιανή χαρούμενη συνταγή, που δίνει παρηγοριά στον άρρωστο μέχρι να βγει η ψυχή του... Ευτυχώς που ο σκηνοθέτης ξέρει να μην πέφτει σε παγίδες μελό και έτσι η ταινία σώζεται από τα πολλά σιρόπια και βλέπεται ευχάριστα.

Από την ΕΤ- 3 στις 23.00 «Ξενοδοχείο Σελέκτ», του Λοράν Μπούνικ. Ενα πανάθλιο ξενοδοχείο, το οποίο στους τοίχους των διαδρόμων έχει ταπετσαρία με παράλληλες γραμμές που θυμίζουν φυλακή, ενώ τα δωμάτια μοιάζουν με κελιά.. Αυτή είναι η μόνη επιλογή, αυτό το «Σελέκτ» είναι το καταφύγιο για τους αδέκαρους, τους περιθωριακούς, τους ανθρώπους που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα. Εκεί μέσα στον προθάλαμο των κατέργων, κατοικούν ανθρώπινες σκιές. Σκιές δυστυχισμένες, που το βράδυ κυκλοφορούν όσο πιο αθόρυβα γίνεται, «δανείζοντας» για λίγες ώρες σε υπερβολικά «χαμηλή τιμή» το ταλαιπωρημένο τους κορμί του και έπειτα γυρίζουν στο «Σελέκτ» για να ξαπλώσουν στο κρεβάτι τους και να επιτρέψουν στον εαυτό τους να κάνει μικρά ευχάριστα όνειρα μικρής διάρκειας. Σ' αυτόν τον εφιαλτικό χώρο που βρίσκεται σε ένα ξεχασμένο σημείο στο Παρίσι, μένει μια ναρκομανής πόρνη μαζί το κλεφτρόνι, τον αδελφό της. Είναι δυο άνθρωποι αποτυχημένοι. Ξεγραμμένοι, που δε θα αποφύγουν την τελική αναμέτρηση με τον υπόκοσμο της πόλης. Της πόλης των φώτων!

Από το «SEVEN X» στις 24.00 « Αλγέρι», του Τζον Κρόμγουελ.

Ενας λωποδύτης, που καταδιώκεται από τις αρχές, βρίσκει καταφύγιο στο αλγερινό παζάρι που είναι γεμάτο από κόσμο για να χαθούν τα ίχνη του, τα οποία πραγματικά χάνονται, αλλά εκείνο που, ξαφνικά, θα παρουσιαστεί μπροστά του, είναι ο έρωτας. Εκεί που δεν το περιμένει - άλλωστε, έτσι συμβαίνει συνήθως - ο κλέφτης ερωτεύεται μια όμορφη και πλούσια κοπέλα. Θα προσπαθήσει να της κλέψει την καρδιά, τίποτε άλλο. Θα το καταφέρει; Μάλλον ναι... αφού ο λωποδύτης είναι ο γοητευτικός Σαρλ Μπουαγιέ (Χρόνια αργότερα, τον ίδιο ρόλο, κάπως παραλλαγμένο και πολύ σκληρότερο, θα ερμηνεύσει ο Ζαν Γκαμπέν στην ταινία «Πεπέ λε Μοκό»).