Τη συναυλία, με τίτλο «Κοντά σας όλη μου η ζωή», οργανώνουν η ΚΟ Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ και η οικογένεια του Μίκη Θεοδωράκη.

Θα μιλήσει ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας.

Ερμηνεύουν (με αλφαβητική σειρά): Δώρος Δημοσθένους, Παντελής Θαλασσινός, Αγγελος Θεοδωράκης, Παναγιώτης Καραδημήτρης, «Κοινοί Θνητοί», Κορίνα Λεγάκη, Σαββέρια Μαργιολά, Δημήτρης Μπάσης, Νατάσσα Μποφίλιου, Αγγελική Τουμπανάκη, Μάρθα Φριντζήλα.

Με τη Λαϊκή Ορχήστρα «Μίκης Θεοδωράκης». Μαζί τους ο Γιώργος Ανδρέου.

Προσκλήσεις διατίθενται στις κατά τόπους Οργανώσεις.

Για τη διευκόλυνση της συμμετοχής προγραμματίζεται μετακίνηση με λεωφορεία που θα αναχωρήσουν από:

Ανατολική Θεσσαλονίκη στις 5.30 μ.μ. από το Καψαλάκειο στη Μηχανιώνα, και στις 5.45 μ.μ. από τη στάση Πισσαλίδη στην Περαία.

Δυτική Θεσσαλονίκη στις 6 μ.μ. από την πλατεία Ευόσμου (ύψος Μεγάλου Αλεξάνδρου).

Πέλλα στις 5 μ.μ. από το «Ξενία» στην Εδεσσα, στις 5.15 μ.μ. από την πλατεία Μαυροβουνίου στη Σκύδρα και στις 5.45 μ.μ. από την Παλαιά Αγορά στα Γιαννιτσά.

Ημαθία στις 4.30 μ.μ. από την είσοδο του Δημοτικού Πάρκου στη Νάουσα, και στις 5 μ.μ. από την πλατεία Ωρολογίου στη Βέροια.

Πιερία στις 5 μ.μ. από την παλιά λαϊκή στο Λιτόχωρο, και στις 5.30 μ.μ. από την κεντρική πλατεία Κατερίνης.

Σέρρες στις 5 μ.μ. από το Εργατικό Κέντρο Σερρών.

Ο «Ριζοσπάστης» συνεχίζει να φιλοξενεί δηλώσεις των καλλιτεχνών που θα συμμετάσχουν στη μεγάλη συναυλία στη Θεσσαλονίκη.

Για τον Μίκη μιλάει σήμερα ο Γιώργος Ανδρέου: «Ο Μίκης Θεοδωράκης υπήρξε - για τον τόπο μας και τον πολιτισμό μας - δώρο συνταρακτικό και πολύτιμο. Ηρθε στον κόσμο με ένα χρέος: Να σηκώσει στην πλάτη του το ηθικό, κοινωνικό και πολιτισμικό φορτίο της πατρίδας μας, του έθνους μας. Δεν υπάρχει κομμάτι του ελληνισμού - του "ελληνικού τρόπου", κατά τον ορισμό του Σεφέρη - που να μην το εξέφρασε και να μην το τίμησε με το έργο του και τη ζωή του. Με οδηγό πάντα την πεποίθηση πως ο ελληνικός πολιτισμός είναι πρώτα και κύρια ο λαϊκός πολιτισμός, πως από τον λαό πηγάζει πρωταρχικά η αντίληψη της δικαιοσύνης, της ομορφιάς, της έκφρασης, του αγώνα για έναν κόσμο καλύτερο και ευτυχισμένο.

Ο Θεοδωράκης συνομίλησε αποφασιστικά με όλη τη διαχρονική κληρονομιά του ελληνικού λαού:

- Με τη βυζαντινή μουσική, την πρώτη λόγια, γραμμένη σε παρτιτούρα μουσική των Ελλήνων, την οποία συνέδεσε με τα αριστουργήματα των συνθετών του λαϊκού μας τραγουδιού (Τσιτσάνης, Καλδάρας).

- Με το ακριτικό έπος και τη μάχη του Διγενή με τον Χάροντα στα Μαρμαρένια Αλώνια (συγκλονιστική η αναφορά στο τραγούδι "Στα περβόλια και στους ανθισμένους κήπους", σε δικούς του στίχους μάλιστα).

- Με το υπέρλαμπρο ποιητικό σώμα της ελληνικής γλώσσας: Μελοποίησε Σικελιανό, Καρυωτάκη, Σεφέρη, Ρίτσο, Ελύτη, Κατσαρό, Αναγνωστάκη, Λειβαδίτη, Χριστοδούλου, Βρεττάκο, Δικταίο, Καμπανέλλη, Βάρναλη, Καρατζά, ποιητές των στίχων του τραγουδιού, όπως ο Ελευθερίου, ο Παπαδόπουλος, ο Μπουρμπούλης... Δεν παρέλειψε βέβαια, ως γνήσιος διεθνιστής, να μελοποιήσει και σπουδαίους ξένους ποιητές, όπως ο Νερούδα, ο Λόρκα, ο Μπίαν...

- Με τη σύνολη ελληνική μουσική παράδοση - δημοτική, λαϊκή, ακαδημαϊκή...

Εξίσου συνομίλησε:

- Με όλες τις μουσικές φόρμες - τραγούδι, ορατόριο, καντάτα, συμφωνία, κονσέρτο.

- Με το θέατρο - από την ηθογραφία έως την αρχαία τραγωδία.

- Με τον κινηματογράφο, ελληνικό και διεθνή.

Μετά τον Μίκη Θεοδωράκη - και τον σύγχρονό του σπουδαίο ομότεχνο και συνομιλητή, τον μεγάλο Μάνο Χατζιδάκι - ο ελληνικός μουσικός Πολιτισμός έχει λύσει μια για πάντα το ζήτημα της πολυδιάστατης δημιουργικής οπτικής.

Ο ελληνισμός λόγω Τουρκοκρατίας δεν είχε τη δυνατότητα να περάσει μαζικά από περιόδους όπως η Αναγέννηση και ο Διαφωτισμός. Μπήκε κατευθείαν στα βαθιά της διαμόρφωσης ενός εθνικού κράτους, μετά την Παλιγγενεσία του 1821, και μιας αφήγησης που έπρεπε να ενσωματώσει τις συναρπαστικές ιδιαιτερότητες του ελληνικού λαϊκού πολιτισμού. Οι Ελληνες οργανώθηκαν για αιώνες σε κοινότητες, ανέπτυξαν θαυμαστό πολιτισμό και σε πολλές περιπτώσεις αντίληψη δικαίου πολύ πιο προχωρημένη από εκείνη που εξέλιξε ο δυτικοευρωπαϊκός φεουδαλισμός.

Ο Θεοδωράκης, που η ακαδημαϊκή μουσική του παιδεία, οι σπουδές του με την Μπουλανζέ και τον Μεσιάν και η γνώση της παγκόσμιας μουσικής εργογραφίας τον οδηγούν σε αναζήτηση ελληνικής "εθνικής σχολής", απαντά πως για τον ελληνισμό εθνική σχολή (οφείλει να) είναι ένα μουσικό έργο που πατάει σε όλα τα πολύτιμα κληροδοτήματα του λαϊκού πολιτισμού από τη μια, στη λαμπρή ποιητική εργογραφία στην ελληνική γλώσσα από την άλλη, συνομιλώντας συγχρόνως με όλα τα διεθνή καλλιτεχνικά ρεύματα. Ετσι προέκυψαν όχι μόνο έργα όπως το "Αξιον Εστί" ή το "Πνευματικό Εμβατήριο", αλλά και τραγούδια - διαμάντια όπως η "Δραπετσώνα", το "Την πόρτα ανοίγω το βράδυ", αλλά και το "Βράχο - βράχο τον καημό μου" και η "Μαργαρίτα η Μαργαρώ". Ετσι, οι στίχοι των μεγάλων μας ποιητών μπήκαν στο στόμα και στην ψυχή όλου του ελληνικού λαού. Ετσι βρήκε συνέχεια και εξέλιξη το πολύτιμο λαϊκό μας τραγούδι. Και αυτή η απάντηση του Θεοδωράκη, με την πολυσυλλεκτική ελευθερία του δημιουργικού συνδυασμού διαφορετικών πεδίων έκφρασης σε ένα - κατά τη ρήση του Σολωμού - "είδος μικτόν και νόμιμον", γεννά όλο το σύγχρονο έντεχνο ελληνικό τραγούδι και διαμορφώνει καθοριστικά το μουσικό πρόσωπο της Ελλάδας.

Αλλά ο Μίκης Θεοδωράκης είναι μαζί με τον Γιάννη Ρίτσο και ο πνευματικός ηγέτης του ελληνικού αριστερού κινήματος, όπως αυτό διαμορφώθηκε στον πολυτάραχο 20ό αιώνα. Το υπόδειγμά του - οι θυσίες, οι εξορίες, οι αγώνες, οι ήττες και οι νίκες - αποτελεί ανεκτίμητη παρακαταθήκη για την πάλη για έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, χωρίς διακρίσεις και φασίζουσες ιεραρχίες, έναν κόσμο που ονειρεύτηκε και έδωσε για την επίτευξή του συγκλονιστικές μάχες η Αριστερά, τόσο στη χώρα μας όσο και παντού στον κόσμο - και συνεχίζει να δίνει».

Κλείνοντας, παραθέτει και μια προσωπική ιστορία: «Το 1964 ο πατέρας μου, Ανδρέας Ανδρέου, εκλέχτηκε δήμαρχος Σερρών (είχε κατεβεί υποψήφιος με την ΕΔΑ). Ηξερε πολύ καλά τον Μίκη - ήταν "Λαμπράκης" (και μέλος της επιτροπής Μπέρτραντ Ράσελ για την ειρήνη) και ο Μίκης ήταν ο αρχηγός των "Λαμπράκηδων". Πρώτη πολιτιστική επιλογή της νέας δημοτικής αρχής υπήρξε η πρόσκληση στον Θεοδωράκη να έρθει στις Σέρρες και να παίξει αποσπάσματα από το "Αξιον Εστί", μαζί με το υπόλοιπο εξαιρετικό μουσικό υλικό του. Τη φωτογραφία εκείνης της βραδιάς την παρέδωσα στην Πάτρα στον Θεοδωράκη (αρχές του νέου αιώνα), σταλμένη (μαζί με αρκετές ακόμα, πολύ συγκινητικές) από τον πατέρα μου - ο πανύψηλος Μίκης ανάμεσα σε χαμογελαστούς ανθρώπους, περήφανους που μπορούσαν να γιορτάζουν ένα τέτοιο καλλιτεχνικό γεγονός στη μικρή τότε επαρχιακή πόλη. Η χούντα του 1967 ανέκοψε αλλά δεν κατόρθωσε να ακυρώσει εκείνη την αισιοδοξία, εκείνο το φως. Ο Μίκης περιέγραψε (υπάρχει γραπτή η μαρτυρία του) πώς ξύπνησε "στο ξενοδοχείο Παρκ", πώς "πέρασε την πλατεία Ελευθερίας", πώς κατευθύνθηκε προς "την οδό Τσαλοπούλου", εκεί όπου υπήρχε το ιστορικό δισκοπωλείο "Ντο-Ρε-Μι". Και πόσο εντυπωσιάστηκε ο μεγάλος μουσικός βλέποντας ουρά έξω από το βιβιλιοπωλείο, κόσμο πολύ που περίμενε για να αγοράσει το "Αξιον Εστί"».