Οι Θέσεις της ΚΕ για το 22ο Συνέδριο που έχουν ως πυρήνα το Κόμμα, μπορούν να συμβάλλουν στην αφομοίωση των κριτηρίων με τα οποία μετράμε τη δουλειά μας: Τη διαδικασία ταξικής πολιτικής χειραφέτησης και διεύρυνσης πρωτοπόρων δυνάμεων στον αγώνα του Κόμματος για τη σοσιαλιστική επανάσταση. «Κρατώντας και διευρύνοντας ό,τι σημαντικό έχουμε κάνει», υπάρχει ανάγκη κρατώντας τα βήματα που μετρήσαμε, αυτά να διευρυνθούν γρήγορα και να «ευθυγραμμιστούν» με το πνεύμα των Θέσεων.

Το προηγούμενο διάστημα μετρήσαμε κάποια βήματα στην οργάνωση της ιδεολογικής δουλειάς καλύπτοντας κενά που υπήρχαν, με συστήματα εσωκομματικής μόρφωσης, βελτιώνοντας την οργάνωση του προγράμματος μαθημάτων στις ΚΟΒ, διαμορφώνοντας καλύτερη υποδομή. Ενας όγκος στελεχών πέρασε από συστήματα επιμόρφωσης, βελτιώθηκαν στην πράξη τα ουσιαστικά στοιχεία της διαδικασίας ένταξης δόκιμων μελών στο Κόμμα με σχολές που στηρίχθηκαν από το στελεχικό δυναμικό της περιοχής. Σε έναν βαθμό η δουλειά αυτή είχε αντανάκλαση και σε άλλους δείκτες, όπως στην άνοδο της διακίνησης της ΚΟΜΕΠ. Πρέπει να κρατηθεί η θετική πείρα και από τη σκοπιά της ιεράρχησης των οργάνων στην οργάνωση αυτής της απαιτητικής δουλειάς, με εμπλοκή περισσότερων στελεχών, από ιδεολογικούς υπεύθυνους μέχρι και Γραμματείς Οργανώσεων. Αναδεικνύεται πως παρά τις δυσκολίες που υπάρχουν, αντικειμενικές και υποκειμενικές, η ιδεολογική δουλειά μπορεί να ιεραρχηθεί στην πράξη. Αυτή η θετική πείρα δεν είναι δεδομένη, πρέπει να κατοχυρωθεί.

Ταυτόχρονα γίνεται κατανοητό πως στη σημερινή φάση δεν αρκεί, πρέπει η ιδεολογική δουλειά να «διαχέεται» σε όλη τη λειτουργία και δράση. Στις Θέσεις τονίζεται η ανάγκη να περάσουμε σε μια πιο αναβαθμισμένη δουλειά με επίκεντρο την ΚΟΒ για να αποτελεί το κύτταρο - φορέα υλοποίησης των προγραμματικών καθηκόντων.

Παρά την κατάκτηση ορισμένων βημάτων π.χ. στους κύκλους μαθημάτων, πρέπει να προσανατολιστούμε πιο ουσιαστικά με το περιεχόμενο της συζήτησης. Εχουμε δρόμο να διανύσουμε ώστε αυτή η συζήτηση στην ΚΟΒ να είναι «ζωντανή», να ξεπεραστεί μια παθητικότητα που εκφράζεται με το «έρχομαι για να ακούσω». Βεβαίως εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό και από την προετοιμασία, το διάβασμα, που κάποιες φορές είναι ελλιπές και με ευθύνη των οργάνων, και αντανακλάται και στις λίγες ερωτήσεις. Αλλά το κύριο είναι να εκφράζεται στο καθημερινό σχέδιο η ανάγκη για άνοδο της ιδεολογικής πολιτικής στάθμης και εκεί μετριόμαστε καθοδηγητικά. Να νιώθει κάθε σύντροφος και συντρόφισσα πως και στο μάθημα, στη συζήτηση στην ΚΟΒ θα πάρει εφόδια που θα βοηθήσουν να ανταπεξέλθει στο καθημερινό σχέδιο παρέμβασης, στην αντιπαράθεση, στην οικοδόμηση κλπ. Σε μεγάλο βαθμό αυτή η παθητικότητα αντανακλά και το γεγονός πως δύσκολα και στεγνά ανοίγει η συζήτηση γύρω από το στρατηγικό στόχο, γιατί και το καθημερινό σχέδιο παρέμβασης δεν αφορά πολλές φορές και το ίδιο το πρόγραμμα. Εκεί πρέπει να στραφεί ο «φακός» των καθοδηγητικών οργάνων.

Η ίδια η καθημερινή παρέμβαση της ΚΟ «προσφέρεται» για να ξεπεράσουμε έναν τρόπο καθοδήγησης, ιδιαίτερα στην ιδεολογική δουλειά, που περνάει τα όρια του λεγόμενου «παράλληλου προγράμματος», δηλαδή τη δουλειά που είναι ξεκομμένη από τους στόχους παρέμβασης και τις ιεραρχήσεις κάθε ΚΟ. Υπάρχει ακόμα δρόμος για να περάσουμε από τη συμφωνία στην έμπρακτη κατανόηση πως η ιδεολογική συζήτηση σε όλα τα επίπεδα καθοδήγησης και δράσης δεν μπορεί να «περιμένει» την οργάνωση του μαθήματος ή να εξαντλείται εκεί. Να διαπεράσει η καθοδηγητική σκέψη και «ανησυχία» για το με ποιον τρόπο η συμβολή μιας ΚΟΒ στον σχεδιασμό της ΚΟ σε μια χρονική φάση θα συνδυαστεί με το ανέβασμα και της ιδεολογικοπολιτικής συζήτησης μέσα και έξω από την Οργάνωση.

Για παράδειγμα στο έδαφος του αστικού σχεδιασμού για την καύση απορριμμάτων είναι ζήτημα το πώς καθοδηγητικά βαθαίνεις στην κατανόηση από περισσότερους του χαρακτήρα του αστικού κράτους, μέσω του ρόλου της τοπικής διοίκησης, των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών, για να καλλιεργήσεις σήμερα στοιχεία μη εμπιστοσύνης, για το γιατί η πράσινη ανάπτυξη δεν μπορεί να μεταφραστεί σε οφέλη για την πλειοψηφία του λαού, το πώς η ανάπτυξη στον καπιταλισμό δεν είναι ουδέτερη. Και άρα μπορεί να γίνει πιο καθαρό και το τι κίνημα θέλουμε σήμερα, με τι περιεχόμενο, τι πλαίσιο πάλης που είναι το μοναδικό που εκφράζοντας τις ανάγκες της μεγάλης λαϊκής πλειοψηφίας, ανοίγει τον δρόμο για να ενισχύεται η αντικαπιταλιστική πάλη, το επαναστατικό κίνημα. Να ανοίξεις δηλαδή το σύνολο της προγραμματικής σου αντίληψης σήμερα με βάση κάθε θέμα που σχεδιάζει, συζητάει, παρεμβαίνει η ΚΟΒ.

Είναι αναγκαίο να μετρήσουμε περισσότερα βήματα στο πώς εντάσσουμε στο οργανικό σχέδιο της ΚΟΒ, «πριν» και «μετά» τη συνεδρίαση, και εκείνους τους δείκτες που εμπλουτίζουν και βαθαίνουν το περιεχόμενο της παρέμβασης. Η όποια θετική ή αρνητική πείρα για το πώς αξιοποιούνται εκδόσεις, η εφημερίδα μας, για το πώς οργανώνονται θεματικές παρεμβάσεις στον χώρο ευθύνης της ΚΟ, επιβεβαιώνει αυτή την ανάγκη.

Αυτή η δουλειά θα χτίζει και την υποδομή ώστε να κατανοείται καλύτερα ο ρόλος του υποκειμενικού παράγοντα σήμερα και αύριο, για να μην αντιμετωπίζεται περίπου ως «φυσικό φαινόμενο» και σχηματοποιημένα μια σκέψη πως «ετοιμοπόλεμο» Κόμμα σημαίνει απλά να περιμένεις μια μέρα Χ. Οτι κρίνεται σε κάθε φάση και στο «τι κάνεις» και στο «τι δεν κάνεις», για να συμβάλλεις για παράδειγμα στο να μην υπάρχει εμπιστοσύνη στα αστικά κόμματα, σε καμία πρόταση αστικής διαχείρισης, στην αστική τάξη, για να βαθαίνει το πολιτικό, ταξικό κριτήριο και τελικά να συμβάλλεις στο «οι κάτω να μη θέλουν» κ.α.

Αν κατοχυρώσουμε βήματα σε έναν τέτοιο τρόπο δουλειάς, καλύτερα θα αναπτύσσονται και οι προϋποθέσεις για οικοδόμηση και οργανωτική ανάπτυξη. Οπως εύστοχα μπαίνει στις Θέσεις, δεν αρκεί απλά η πείρα κάποιων αγώνων, η εμπειρία που κατακτιέται από τη συμμετοχή σε αγωνιστικά μέτωπα, που άλλωστε η ΚΟ απέκτησε το προηγούμενο διάστημα πολύτιμη πείρα. Πρέπει να αναλογιστούμε με τι κριτήρια δουλεύουμε τον πολιτικό μας περίγυρο και ευρύτερα σε χώρους δουλειάς ώστε να διευρύνεται ο προβληματισμός, να δίνουμε τη μεγάλη εικόνα υπό το πρίσμα των δυνατοτήτων της ανατροπής, δηλαδή τη δουλειά με το Πρόγραμμα και όχι μια δουλειά που περιορίζεται στην επικαιρότητα. Η πρόσφατη πείρα από την πιο συστηματική και οργανωμένη συζήτηση με την προγραμματική αντίληψη του Κόμματος, τη νομοτέλεια της επανάστασης και τον ρόλο του Κόμματος, με τμήμα του πολιτικού περίγυρου της ΚΟ αναδεικνύει πως το προηγούμενο διάστημα με δυσκολία ανοίγαμε σε έναν «κοντινό» περίγυρο πλευρές του Προγράμματος στην «καθημερινή» επαφή.

Αξιοποιώντας και διευρύνοντας ό,τι έχουμε κατακτήσει, σταθερά πάνω στις ράγες των αποφάσεων του Κόμματος, έχουμε τη δυνατότητα να γίνουμε Κόμμα παντός καιρού.