Η χτεσινή εξέλιξη με την ένταξη της Ελλάδας στο αμερικανικό πρόγραμμα «State Partnership Program» γεννάει τεράστια ερωτήματα. Πόσο μάλλον που πέρα από τις γενικόλογες αναφορές, ελάχιστα πράγματα ανακοινώθηκαν.

Τι δουλειά έχει αλήθεια ένα σώμα - όπως η αμερικανική Εθνοφρουρά - θεσμοθετημένο για την «εσωτερική ασφάλεια» των ΗΠΑ, στην Ελλάδα, χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά; Τι είδους ζητήματα «εσωτερικής ασφάλειας» των ΗΠΑ έρχεται να «λύσει» στην Ελλάδα; Τι σχέση έχει η παρουσία τους εδώ με τις κατάπτυστες συμφωνίες που περιλαμβάνονται στον «Στρατηγικό Διάλογο» με τις ΗΠΑ και έχουν μετατρέψει δεκάδες τοποθεσίες, λιμάνια και υποδομές σε αμερικανοΝΑΤΟικά ορμητήρια, με καθεστώς μάλιστα «αμερικανικού εδάφους»;

Τι ακριβώς σηματοδοτεί αυτή η συμφωνία, η παρουσία ενός τέτοιου μηχανισμού και η συνεργασία με τις Ενοπλες Δυνάμεις, λίγες μόλις μέρες μετά τις ανακοινώσεις για τη μετατροπή της χώρας σε «κόμβο» για το αμερικανικό LNG και άρα στόχο των ανταγωνισμών; Μήπως μετά τις φρεγάτες που κάνουν και επισήμως - σύμφωνα με την κυβέρνηση - τη συνοδεία των εφοπλιστών στην Ερυθρά Θάλασσα, τώρα σκέφτονται να αναθέσουν αντίστοιχους τέτοιους ρόλους και για τους ενεργειακούς και άλλους ομίλους στις Ενοπλες Δυνάμεις;

Σε τι ακριβώς αντικείμενα «ασφάλειας» θα συνεργαστούν οι Ενοπλες Δυνάμεις με ένα σώμα κατά βάση εσωτερικής «ασφάλειας» - καταστολής των ΗΠΑ, διαβόητο για τα «κατορθώματά» του στην καταστολή μεγάλων λαϊκών κινητοποιήσεων, όπως π.χ. στο Λος Αντζελες το 1992, στη Μινεάπολη το 2020 κ.ο.κ., αλλά και για το ανθρωποκυνηγητό απέναντι σε πρόσφυγες και μετανάστες και τη διαχείριση κάθε λογής «κρίσεων»;

Τα ερωτήματα σε κάθε περίπτωση είναι πολύ σοβαρά, η κυβέρνηση και το υπουργείο Αμυνας οφείλουν να απαντήσουν. Στον λαό χρειάζεται να χτυπήσει μεγάλη «καμπάνα» για τέτοιες συνεργασίες που μυρίζουν μόνο μπαρούτι και όλεθρο, απ' όσους λένε ότι θα πρέπει να αποκτήσει «κουλτούρα θυσιών» και να αποδεχτεί να βλέπει την εικόνα από τα φέρετρα που θα γυρνάνε από τα πολεμικά μέτωπα.