Συμφωνώ με τις Θέσεις της ΚΕ και χρειάζεται κατά τη γνώμη μου, με βάση το «πνεύμα» που διαχέεται στο Κείμενο και έτσι όπως το κατανοώ, να εστιάσουμε σε αδυναμίες που σήμερα αποτελούν ανασταλτικούς παράγοντες στην ανάπτυξη του Κόμματος. Για ένα επαναστατικό Κόμμα, η συνεχής προσπάθεια για βελτίωση της δουλειάς και η προσαρμογή στις απαιτήσεις της ταξικής πάλης σύμφωνα με τις εξελίξεις σε κάθε φάση της καπιταλιστικής οικονομίας, είναι όρος για τους σκοπούς του.

Σίγουρα έχουμε κάνει σημαντικά βήματα βελτίωσης. Ωστόσο εκτιμώντας αντικειμενικά τα θετικά και τα αρνητικά, αντλώντας δύναμη, αυτοπεποίθηση και αισιοδοξία από τα θετικά και σκύβοντας πάνω στις αδυναμίες μας, μπορούμε να κάνουμε άλμα. Να αντιμετωπίσουμε τα αρνητικά στη δουλειά μας που αφορούν:

1. Την καθοδηγητική ευθύνη που έχουμε να αναβαθμίσουμε την ιδεολογικοπολιτική συζήτηση στις ΤΕ, τις ΚΟΒ, τις Κομματικές ομάδες, με τους οπαδούς. Η δύναμη του Κόμματός μας είναι η συλλογική συζήτηση και απόφαση. Δεν υπάρχουν φωστήρες αλλά γενικευμένη πείρα που μας βοηθάει να πηγαίνουμε μπροστά. Η συζήτηση στις ΤΕ και πολύ περισσότερο στις ΚΟΒ πολλές φορές δεν έχει χαρακτηριστικά συλλογικότητας, σε ουσιαστικό βαθμό, με τη συμμετοχή όλων των μελών της ΤΕ και πολύ περισσότερο της ΚΟΒ στη διαμόρφωση του σχεδιασμού και της παρέμβασης. Το κύριο βάρος επωμίζονται τα πιο «δραστήρια» στελέχη, ενώ τα υπόλοιπα μέλη περιορίζονται σε μια τυπική ενημέρωση του περίγυρού τους, συχνά με μηνύματα sms και viber αντί της ζωντανής επαφής.

Είναι κρίσιμο ζήτημα καθοδηγητικά πώς επιμένουμε να γίνεται ουσιαστική συζήτηση στις ΚΟΒ, να συμμετέχουν τα κομματικά μέλη στη συζήτηση και τον σχεδιασμό, να συζητάμε κάθε φορά για την εξέλιξη που υπάρχει, να εξηγούμε, να λαμβάνουμε υπόψη τις γνώμες, να διατυπώνουμε τη θέση μας και στη συνέχεια να δίνουμε την καθοδηγητική κατεύθυνση. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να γινόμαστε όλοι καλύτεροι, να εκπαιδευόμαστε, να ωριμάζουμε, να δυναμώνει η εμπιστοσύνη. Μόνο έτσι μπορούμε να είμαστε συμπαγείς και με αδιαπέραστη συνοχή, ιδιαίτερα σήμερα που μεγαλώνουν τα αδιέξοδα του καπιταλισμού, υπάρχει έντονο ενδιαφέρον για την πολιτική του Κόμματος, το Κόμμα δυναμώνει, παράλληλα όμως γίνεται οργανωμένη προσπάθεια να χτυπηθεί από όλες τις δυνάμεις του συστήματος και κύρια τον οπορτουνισμό.

Επιπλέον έχουμε προβληματικές περιπτώσεις που χρονίζουν και δεν παρεμβαίνουμε αποφασιστικά για να τις λύσουμε με βάση τις Αρχές Λειτουργίας του Κόμματος που δεν πρέπει να αμβλύνονται για κανένα λόγο. Είναι ζητήματα που ξεκινούν και βαραίνουν την καθοδήγηση.

2. Η Οικονομική πάλη είναι ένα σημαντικό βήμα για να ενωθεί η πάλη των εργατών ενάντια στο κράτος και τα αφεντικά. Επομένως οι κομμουνιστές οφείλουν να δουλεύουν στα συνδικάτα με αιχμές και πλαίσιο αιτημάτων, στοχεύοντας σε κάθε μικρή νίκη που μπορεί να συμβάλει στην ανάδειξη των δυνατοτήτων της συλλογικής διεκδίκησης και της δυναμικής του οργανωμένου αγώνα. Παράλληλα όμως απαιτείται μεγάλη προσπάθεια για να ξεφεύγει η πάλη από τον ρεφορμισμό, να κατανοείται από όλο και περισσότερους η λειτουργία του καπιταλιστικού συστήματος, της εκμετάλλευσης που δεν περιορίζεται και δεν αφορά έναν μεμονωμένο εργοδότη αλλά αποτελεί τον πυρήνα του καπιταλισμού. Δηλαδή να δημιουργούνται προϋποθέσεις ταξικής πολιτικής συνειδητοποίησης.

Για παράδειγμα η πρόσφατη μάχη που δώσαμε για το 13ωρο, που ξεκάθαρα πρόκειται για μια ταξική αναμέτρηση και θα επιδιώξουμε να έχει συνέχεια. Πέρα από την ολοκληρωμένη «συνδικαλιστική» επιχειρηματολογία μας είναι απαραίτητο να δούμε πόσο και ενδεχομένως με ποιους βαθύναμε την κουβέντα για τον χρόνο εργασίας, δηλαδή τον μηχανισμό εκμετάλλευσης.

Με βάση αυτή την άποψη είναι προς κατάκτηση η ικανότητα ως πρωτοπορία να υποτάσσουμε όλη τη δράση στη στρατηγική μας, παίρνοντας φυσικά υπόψη το επίπεδο συνείδησης, χωρίς όμως να χάνουμε ποτέ τον στόχο.

3. Για την Κομματική Οικοδόμηση. Η κύρια δυσκολία που έχουμε είναι ότι δεν έχουμε μάθει να δουλεύουμε ουσιαστικά με τις διαφορετικές γνώμες. Να παίρνουμε τα θετικά στοιχεία κάθε εργαζόμενου, στη διάθεση που μπορεί να 'χει «κάτι να γίνει»», να του δίνουμε περιεχόμενο και προσανατολισμό. Χρειάζεται υπομονή και επιμονή λαμβάνοντας υπόψη ότι η νέα γενιά εργαζομένων δεν ξέρει τι σημαίνει κατάκτηση. Εχουμε ευθύνη να τους μάθουμε βήμα - βήμα την αξία που έχει ο οργανωμένος αγώνας, να μάθουν να διεκδικούν συλλογικά και να εμπιστευτούν τις δυνάμεις τους. Να επιμένουμε με προτεραιότητα σε κάποιον που ξεχωρίζει αξιοποιώντας τη δική του πείρα. Να καταλάβει πως τον τσακίζουν οι θέσεις και η δράση των δυνάμεων της ενσωμάτωσης στην καθημερινότητά του. Το πώς αυτοί, με τις όποιες διαφορές τους, υπηρετούν ξένα συμφέροντα. Να δίνουμε ολοκληρωμένα τη μόνη - πραγματική διέξοδο, τον Σοσιαλισμό που παλεύουμε για το σήμερα και όχι για το μακρινό μέλλον.

Αρα είναι κρίσιμο ζήτημα καθοδηγητικά να μη μας παρασύρει η σύνθετη και πολλαπλή καθημερινότητα, αλλά να είμαστε προσηλωμένοι στον κύριο στόχο και αυτό να διαπερνά το σύνολο της κάθε ΤΟ. Κάθε ενέργεια να υπηρετεί το βασικό καθήκον της κομματικής οικοδόμησης στους χώρους και τους κλάδους που έχουμε ιεραρχήσει, με απόκτηση ενιαίας αντίληψης στην ΚΟΒ για το τι θέλουμε να κάνουμε με βάση τις προτεραιότητες, χωρίς παρεκκλίσεις.

Π.χ. στην Πελοπόννησο ιεραρχούμε στις 4 από τις 5 ΤΟ τον κλάδο των Τροφίμων και Ποτών. Μαζεύοντας την εικόνα για τη διακίνηση των Θέσεων σε εργαζόμενους του κλάδου, διαπιστώνεται σε κάποιες από τις Οργανώσεις ότι έχει προχωρήσει ελάχιστα ή και καθόλου ο σχεδιασμός.

Αλλο παράδειγμα η συλλογή στοιχείων μετά από μια κινητοποίηση στις περισσότερες περιπτώσεις, δεν βοηθούν ώστε να βγουν πιο συγκεκριμένα συμπεράσματα. Συνεχίζουν να αντιμετωπίζονται ως αγγαρεία, κουτάκια και τυπική διαδικασία. Δεν κατανοείται η σημασία τους ως βασικοί δείκτες που βοηθούν σημαντικά για να εντοπιστούν με μια σχετική ασφάλεια, ουσιαστικές πλευρές της δουλειάς μας, δυνατότητες που αντικειμενικά υπάρχουν, αδυναμίες που πρέπει να ξεπεραστούν, βήματα που κάνουμε στον σχεδιασμό και στους στόχους οικοδόμησης.

Τα παραπάνω προφανώς αποτελούν καθοδηγητική υστέρηση και έλλειψη επιμονής στον προσανατολισμό των ΤΟ. Ωστόσο πιστεύω ότι όσον αφορά τη δική μας δουλειά, είναι στο χέρι μας να τα αντιμετωπίσουμε όλα αποφασιστικά και αποτελεσματικά, να έχουμε θετικά αποτελέσματα, να ευθυγραμμιστούμε με το σύνθημα του 22ου Συνεδρίου που ουσιαστικά συμπυκνώνει τα καθήκοντα και τη δική μας ευθύνη για να ανταποκριθούμε με επιτυχία «στο κάλεσμα της ιστορίας!».

Εχουμε όλα τα εργαλεία στα χέρια μας, με τις σύγχρονες επαναστατικές επεξεργασίες του Κόμματός μας και τη μελέτη της ιστορικής πείρας, μπορούμε και θα ανταποκριθούμε σε κάθε στροφή της ταξικής πάλης.