Παρασκευή 14 Ιούνη 2002
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 10
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ
Δικομματισμός και διπολισμός είναι και τα δύο όπλα της κυρίαρχης πολιτικής

Εμφαση στην ανάγκη της λαϊκής συσπείρωσης και πάλης έδωσε κατά τη διάρκεια της ομιλίας της η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα. Οπως συγκεκριμένα υπογράμμισε, «αν ο λαός δε συσπειρωθεί, και συσπειρωμένος δεν αντεπιτεθεί στην πολιτική των μονοπωλίων, στην ιμπεριαλιστική πολιτική γενικότερα, θα ακολουθήσει νέα καταιγιστική επίθεση».

Ομως, συνέχισε, «αλίμονο αν ο λαός τα βάλει σήμερα κάτω. Η επίθεση θα γίνει ακόμα πιο έντονη, ακόμα πιο καταιγιστική. Οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις δεν είναι η φυσική κατάσταση του λαού, είναι αποτέλεσμα συγκεκριμένου συσχετισμού δύναμης, είναι αναπόσπαστο στοιχείο της πολιτικής που υπηρετεί τα μονοπώλια, το κεφάλαιο γενικότερα.

Αγανάκτηση ναι, είναι δικαιολογημένη, απογοήτευση όμως όχι. Γιατί τα τελευταία χρόνια οι κυβερνήσεις που γνωρίσαμε, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, αλλά και οι Συνθήκες που ψηφίστηκαν στη Βουλή, αρχής γενομένης την προηγούμενη δεκαετία με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, του Αμστερνταμ, όπως και άλλα ντοκουμέντα σαν τη "Λευκή Βίβλο", τα πράγματα τα έλεγαν καθαρά.

Αποκρατικοποιήσεις και ιδιωτικοποιήσεις, ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, ανατροπή των κατακτήσεων στο σύστημα κοινωνικής πολιτικής και ασφάλισης».

Συνεχίζοντας επ' αυτού η Αλέκα Παπαρήγα σημείωσε πως «αν υπάρχουν -- και υπάρχουν --πολλοί που αισθάνονται ότι διαψεύστηκαν, δεν έχουν δίκιο, με την έννοια ότι ούτε το ΠΑΣΟΚ ούτε η ΝΔ δεσμεύτηκαν για μια άλλη πολιτική.

Μπορεί να δεσμεύτηκαν για νέες θέσεις εργασίας, ή για το ύψος των συντάξεων, για την παραγραφή των χρεών των αγροτών σε προεκλογική περίοδο, όμως ύστερα από την εμπειρία που έχει ο ελληνικός λαός, σε ένα μεγάλο μέρος του όφειλε να ξέρει ότι τέτοιες υποσχέσεις είναι συνηθισμένες».

«Δεν κατηγορούμε -- τόνισε -- τον ελληνικό λαό, απλά θεωρούμε ότι τώρα πια υπάρχει πείρα, άρα σήμερα είμαστε όλοι περισσότερο υποψιασμένοι, επομένως δε δίνουμε σημασία σε υποσχέσεις αλλά στις γενικές κατευθυντήριες γραμμές μιας πολιτικής. Το κύριο και βασικό κριτήριο είναι ποιος κερδίζει και ποιος χάνει».

Οφελος για το λαό δεν μπορεί να υπάρξει στα πλαίσια αυτής της πολιτικής

Η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ ξεκαθάρισε πως «η γενική κατευθυντήρια γραμμή είναι πλήρης απελευθέρωση της αγοράς, ολόπλευρη και σε βάθος εμπορευματοποίηση της κοινωνικής πολιτικής, διευκόλυνση της συγκέντρωσης του μεγάλου κεφαλαίου, επομένως δε χωράει φιλολαϊκή κοινωνική πολιτική».

«Σήμερα -- συνέχισε -- ξέρουμε όλοι και όλες τι σημαίνει νέο δόγμα του ΝΑΤΟ, τι σημαίνει Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Αμυνας της ΕΕ, το ξέρουμε. Το ζούμε και το ζείτε όλοι καθημερινά.

Αυτά που ζούμε καθημερινά δεν είναι παρά πλευρές και πτυχές, συνέπειες της νεοφιλελεύθερης πολιτικής, μιας πολιτικής που δεν επιβάλλεται μόνο και μόνο γιατί έχουμε κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, μιας πολιτικής που θα συνεχιστεί από μια κυβέρνηση της ΝΔ, από μια κυβέρνηση της κεντροαριστεράς και της κεντροδεξιάς».

Εν συνεχεία αναφέρθηκε σε «ορισμένους αριστερούς πολιτικούς με ή χωρίς εισαγωγικά», οι οποίοι «πρεσβεύουν ότι μπορεί να υπάρξει ένα άλλο μείγμα πολιτικής που να φέρει θετικά αποτελέσματα για το λαό», υπογραμμίζοντας κατηγορηματικά: «Λένε συνειδητά ψέματα ή είναι εκτός πραγματικότητας. Οταν η γενική στρατηγική είναι αντιδραστική, τότε δεν μπορεί να υπάρξει όφελος για το λαό. Με αυτήν τους τη θέση πάνε να δικαιολογήσουν γιατί δεν κλείνουν την πόρτα στα κεντροαριστερά σενάρια και στη λογική τού πάνω απ' όλα να είμαστε σε μια κυβέρνηση και όποια να 'ναι. Η πρόσφατη γαλλική εμπειρία διδάσκει».

Καταλήγοντας η ομιλήτρια τόνισε: «Πριν λίγα χρόνια η θέση του ΚΚΕ ότι τα δύο κόμματα ΠΑΣΟΚ και ΝΔ έχουν ίδια στρατηγική μπορεί να ξένιζε κάποιους. Σήμερα όμως λογικά δεν πρέπει να ξενίζει κανέναν καλοπροαίρετο, εφόσον δε βλέπει την ένταξη ή τη σύνδεσή του με τα κόμματα αυτά κάτω από ένα στενό προσωπικό συμφέρον, που σχετίζεται με πελατειακές σχέσεις, ρουσφετολογία ή άλλου τύπου εξαρτήσεις.

Ο καυγάς που γίνεται μεταξύ τους δεν είναι σικέ, είναι πραγματικός, διεκδικούν ο καθένας για λογαριασμό του την κυβερνητική εξουσία. Η Ιστορία του τόπου μας και η διεθνής πείρα έχει δείξει ότι πάντα η αστική τάξη στη χώρα μας εκφραζόταν με περισσότερους από έναν σχηματισμούς, έναν κύριο και μια εφεδρεία ή και δύο κύρια και περισσότερα κόμματα. Γι' αυτό και έκανε ό,τι μπορούσε για να κρατεί καλά ο δικομματισμός, η εναλλαγή δηλαδή κομμάτων που δε θα οδηγούσε σε αμφισβήτηση της κυρίαρχης πολιτικής. Ο δικομματισμός είναι το προσφιλές σύστημα, όμως δε βλέπει τα πράγματα δογματικά. Από τώρα προσπαθεί να προετοιμάσει το διπολισμό για όσο διάστημα χρειαστεί, για να ξαναέλθει ο δικομματισμός».


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ