Το καπάκι ενός καζανιού που σιγόβραζε και τινάχτηκε στον αέρα θυμίζει το περιστατικό, με πρωταγωνιστή τον Δ. Αϊβατζίδη, που πυροβόλησε το σπίτι του πρωθυπουργού, Κ. Σημίτη, το περασμένο Σάββατο. Το καζάνι είναι ο Οργανισμός κατά των Ναρκωτικών (ΟΚΑΝΑ) και σ' αυτήν την κατάσταση τον οδήγησε, τόσο η συνολική πολιτική της κυβέρνησης για τα ναρκωτικά, όσο και η - διορισμένη - Διοίκηση του Οργανισμού, με τους χειρισμούς της για το πλαίσιο λειτουργίας των προγραμμάτων, παραβιάζοντας τη στοιχειώδη δεοντολογία.

Οπως τελικά αποκαλύπτεται, υπάρχει ολόκληρη αλυσίδα περιστατικών - τέσσερα συνολικά - για τα οποία οι εργαζόμενοι στον ΟΚΑΝΑ καταλογίζουν σοβαρές ευθύνες στην πρόεδρο του Οργανισμού Αννα Κοκκέβη, όπως φαίνεται, τόσο απ' την προχτεσινή επιστολή που της έστειλαν - και την οποία κοινοποίησαν στον πρωθυπουργό Κ. Σημίτη - το προσωπικό των 12 μονάδων, όσο και απ' την απόφαση της χτεσινής γενικής συνέλευσης των εργαζομένων στον Οργανισμό. Ετσι και εκ των υστέρων, η υφυπουργός Υγείας Ελπίδα Τσουρή προσπαθεί να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα, με μια σύσκεψη που θα γίνει την Πέμπτη το μεσημέρι στο υπουργείο Υγείας με τη συμμετοχή του Διοικητικού Συμβουλίου του ΟΚΑΝΑ και των μονάδων, όπου θα αρχίσει η συζήτηση.

Οπως δείχνουν τα στοιχεία που βγαίνουν στην επιφάνεια, η διοίκηση του ΟΚΑΝΑ προσπάθησε «εκ των άνω» τη γενίκευση των προγραμμάτων με υποκατάστατα «χωρίς περιορισμό χρόνου», ώστε να μπορέσει η κυβέρνηση να δείξει ότι προχωρά η υλοποίηση του Εθνικού Σχεδίου Δράσης κατά των ναρκωτικών, που αποφασίστηκε στο Υπουργικό Συμβούλιο στις 28.6.2001. Μάλιστα, μια τέτοια προοπτική «έκαιγε» την κυβέρνηση, ενόψει της Παγκόσμιας Μέρας Κατά των Ναρκωτικών στις 26.6.2002. Εκείνη τη μέρα θα συγκληθεί υπό τον πρωθυπουργό Κ. Σημίτη η Διυπουργική Επιτροπή για τα ναρκωτικά και στις επιδιώξεις της κυβέρνησης είναι να εξαγγείλει ο ίδιος ο πρωθυπουργός τη γενικευμένη και χωρίς χρονικούς περιορισμούς λειτουργία των προγραμμάτων με υποκατάστατα.

Η παραβίαση στοιχειώδους δεοντολογίας, αλλά και η τρομακτική έλλειψη υποδομών και προσωπικού προκάλεσε ισχυρές αντιδράσεις των θεραπευτών και των εργαζομένων.

Αποκαλυπτική είναι η χτεσινή απόφαση της Γενικής Συνέλευσης, που, αφού αξιολογεί την εφτάχρονη λειτουργία των προγραμμάτων υποκατάστασης υπέρ των «πολυδιάστατων Μονάδων θεραπείας, που δίνουν τη δυνατότητα πολλαπλών επιλογών, τόσο στους θεραπευόμενους, όσο και στους θεραπευτές, με ξεκάθαρο πλαίσιο λειτουργίας», υπογραμμίζει: «Ανεξάρτητα από τις μεγάλες ευθύνες της προέδρου του ΟΚΑΝΑ, ως εργαζόμενοι, δεν παραβλέπουμε τις ευθύνες όσων είναι πάνω από τη Διοίκηση του ΟΚΑΝΑ. Συγκεκριμένα, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε το γεγονός ότι η αδυναμία δημιουργίας νέων μονάδων είναι πρώτα και κύρια κυβερνητική αδυναμία, το ότι η επιλογή των διοικήσεων του ΟΚΑΝΑ είναι κυβερνητική απόφαση, το ότι η έλλειψη προσωπικού στον ΟΚΑΝΑ είναι ευθύνη της κυβέρνησης. Τα μεγάλα λόγια και οι συνεχείς εξαγγελίες γίνονται από κυβερνητικά χείλη, χωρίς όμως να εφαρμόζονται, ενώ ο ΟΚΑΝΑ εδώ και χρόνια είναι ένα από τα άλλοθι της, ούτως ή άλλως, υποβαθμισμένης και ανύπαρκτης κυβερνητικής κοινωνικής πολιτικής».

Τα τρία περιστατικά που προηγήθηκαν, σύμφωνα με τους εργαζόμενους, είναι: Το πρώτο στην Α` μονάδα (οδός Ερεσσού), το δεύτερο στις Κεντρικές υπηρεσίες και το τρίτο εναντίον του ιδιωτικού ιατρείου του κ. Μουζένη, πρώην υπευθύνου της Μονάδας του ΟΚΑΝΑ.

Σύμφωνα με χτεσινή ανακοίνωση της Αστυνομίας, ο Δ. Αϊβατζίδης ήταν ο δράστης του περιστατικού στα γραφεία του ΟΚΑΝΑ στην οδό Αβέρωφ 21 στην Αθήνα στις 3 Ιουνίου, ενώ στην υπόθεση εμπλέκονται ο Μάριος Πατσαβός 19 χρόνων άνεργος, και ο Γιάννης Νιαράκης 36 χρόνων άνεργος.

Οι εργαζόμενοι απορρίπτουν ως «συντηρητική, αλλά και επικίνδυνη» την άποψη πως κινδυνεύουν από τους εξαρτημένους. «Αρνούμαστε τη μετατροπή των χώρων εργασίας σε χώρους αστυνομοκρατίας. Κινδυνεύουμε πιο πολύ από την αστυνομία, παρά από τους χρήστες. Η επιθετικότητα δε δημιουργείται από ένα ξεκάθαρο και δομημένο πρόγραμμα οποιασδήποτε κατεύθυνσης (υψηλών ή χαμηλών προδιαγραφών). Τη βία τη δημιουργεί η αντιφατική συμπεριφορά (είτε της Διοίκησης, είτε η δική μας)».

Πιο κατατοπιστικοί γίνονται οι εργαζόμενοι με την προχτεσινή επιστολή προς την Αννα Κοκκέβη, στην οποία αναφέρουν ότι η συζήτηση για το θεραπευτικό πλαίσιο δεν κρατήθηκε σε επίπεδο στελεχών του Οργανισμού: «Με δική σας πρωτοβουλία, υπογραμμίζουν, διέρρευσε πρώτα στους ασθενείς, πριν καλά - καλά επικοινωνηθεί στις Μονάδες και πριν ληφθούν οι τελικές αποφάσεις. Αυτή η άναρχη, άκριτη και αποσπασματική, μονόπλευρη πληροφόρηση και (παρα)πληροφόρηση εκ μέρους σας προς όλες τις κατευθύνσεις (ασθενείς και υποψήφιοι ασθενείς από τη λίστα αναμονής) έγινε με πρωτοφανή παραβίαση της στοιχειώδους δεοντολογίας και άφησε και συνεχίζει να αφήνει το προσωπικό του ΟΚΑΝΑ εκτεθειμένο σε οποιοδήποτε κίνδυνο, ακόμη και για τη ζωή του. Κινδυνεύουμε γιατί τα δικά σας μηνύματα προς τους ασθενείς, αλλά και προς τρίτους αφήνουν την εντύπωση ότι οι καθημερινές μας λειτουργίες δεν είναι επίσημες διαδικασίες του ΟΚΑΝΑ, αλλά αυθαιρεσία του κάθε εργαζόμενου. Το μήνυμα προς τους ασθενείς μας "εγώ δε φταίω, θέλω να σας επιτρέψω την παράλληλη χρήση, αλλά το προσωπικό διαφωνεί", εκθέτει όλους εμάς, που τηρούμε τις θεραπευτικές και άλλες επικυρωμένες διαδικασίες, που στο κάτω - κάτω φέρουν την υπογραφή σας».

Τέλος, η προχτεσινή επιστολή καταλήγει με το χαρακτηρισμό για «επικίνδυνη διοίκηση».