Περιστατικά, όπως αυτά του περασμένου Σαββάτου, χρησιμοποιούνται για τη θωράκιση του «αστυνομικού κράτους» και του συστήματος.
Το πρόβλημα δεν είναι βέβαια «η ασφάλεια του πολίτη», όπως υποκριτικώς κόπτονται, αλλά η ασφάλεια του συστήματος. Στο όνομα της αντιμετώπισης της «εγκληματικότητας» λαμβάνονται διαρκώς μέτρα, τα οποία μόνο το οργανωμένο έγκλημα δεν αντιμετωπίζουν (έχει αποδειχτεί, άλλωστε, ότι οι δυνάμεις της τάξης χρησιμοποιούν τον υπόκοσμο ενάντια στον πραγματικό εχθρό, το λαϊκό κίνημα).
Μέγα «μυστήριο»: Η εγκληματικότητα, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, μειώνεται, όμως αυξάνεται «το αίσθημα ανασφάλειας του πολίτη». Είναι ολοφάνερο ότι πρόκειται για την ανασφάλεια που «παράγει» σε ολοένα και μεγαλύτερο βαθμό το καπιταλιστικό σύστημα. Επειδή όμως δεν έχουν άλλους τρόπους να τη «θεραπεύσουν», τελειοποιούν τις «παντοδύναμες» δυνάμεις καταστολής, ώστε και μόνο η «θέα» τους να κόβει κάθε διάθεση για αντίσταση στο σύστημα.
Η αντιμετώπιση της εγκληματικότητας και η ασφάλεια του πολίτη είναι βασικό όχημα, για να συρθεί η πολιτική ζωή σε αντιδραστικότερη κατεύθυνση, να χτυπηθούν δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες, να καλυφθούν οι «τρύπες» στις δυνάμεις καταστολής. Η σύνδεση της εγκληματικότητας με τους μετανάστες χρησιμοποιείται, επίσης, για την υποδαύλιση του ρατσισμού και της ξενοφοβίας.
Ασφαλώς και δεν τους φοβίζουν περιστατικά, όπως αυτά του περασμένου Σαββάτου, τα οποία έτσι και αλλιώς είναι αδύνατον να «προληφθούν». Αυτό που πραγματικά τους φοβίζει είναι η «αποκλίνουσα συμπεριφορά» όσων ξεφεύγουν και αντιστέκονται. Αυτό που πραγματικά τους φοβίζει είναι να βρεθούν απροετοίμαστοι και να αιφνιδιαστούν μπροστά σε μια λαϊκή εξέγερση.