Μιλώντας στη χτεσινή συνέντευξη Τύπου, που έδωσε στη Θεσσαλονίκη, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα, σημείωσε, μεταξύ άλλων:

«Θέλουμε, με αφορμή και τη σημερινή επίσκεψή μας στη Θεσσαλονίκη, να επαναλάβουμε για άλλη μια φορά και με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο, ότι για τον ελληνικό λαό θα έρθουν πολύ χειρότερες μέρες, αν ο ίδιος δεν αρχίσει να αναστρέφει τη σημερινή πορεία, αν δηλαδή δεν έρθει σε διαμετρική αντίθεση -- με την οργανωμένη πάλη και με την ψήφο του -- με το μονόδρομο του κεφαλαίου, είτε αυτόν τον υπηρετούν τα κεντροδεξιά είτε τα κεντροαριστερά κυβερνητικά σχήματα και κόμματα.

Δεν κινδυνολογούμε. Αντίθετα, υπογραμμίζουμε, ότι η εργατική τάξη και τα μεσαία στρώματα, ο λαός, πρέπει να αισιοδοξούν, γιατί είναι στο χέρι τους να ανοίξουν δρόμο για τα δικά τους συμφέροντα. Είμαστε, όμως, υποχρεωμένοι, να προειδοποιήσουμε το λαό, τόσο για το τι ετοιμάζουν σε βάρος του, όσο και για το ποια είναι η δική του διέξοδος.

Υπενθυμίζουμε, με την ευκαιρία, ότι το ΚΚΕ μίλησε για τη λαίλαπα, που ερχόταν στα Βαλκάνια, πολλά χρόνια προτού αυτή εκδηλωθεί. Πολλοί τότε έσπευσαν να μας κατηγορήσουν για κινδυνολογία και υπερβολή. Οτι σκεφτόμαστε με έναν ξεπερασμένο τρόπο και ότι αγνοούμε τη σύγχρονη πραγματικότητα. Ομως η ζωή τούς διέψευσε με πάταγο. Και απ' αυτή την άποψη έχουμε, ως Κόμμα, ήσυχη τη συνείδησή μας, ότι κάναμε το καθήκον μας, ότι προβλέψαμε τις εξελίξεις, ότι προειδοποιήσαμε το λαό, όταν τα άλλα κόμματα τον καθησύχαζαν και τον αποπροσανατόλιζαν. Το ίδιο ισχύει και για τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, του Αμστερνταμ, για το λεγόμενο Σύμφωνο Σταθερότητας στα Βαλκάνια, για το ΝΑΤΟ, συνολικά για τη νεοφιλελεύθερη πολιτική.

Δεν υπάρχει καιρός για χάσιμο. Οπως δεν υπάρχει και χειρότερος σύμβουλος από τη μοιρολατρία, από την προσαρμογή στη δραματική πραγματικότητα. Η όποια αγανάκτηση εκφράζεται από τα λαϊκά στρώματα για την αντιλαϊκή πολιτική, ακόμα και η έντονη αγανάκτηση, είναι σαν να μην υπάρχει, από τη στιγμή που δε μετουσιώνεται σε συνειδητό αγώνα καταδίκης αυτής της πολιτικής και των φορέων της, σε απεγκλωβισμό από τα κόμματα που την υλοποιούν ή τη στηρίζουν, σε συστράτευση με το ΚΚΕ, και άλλους αγωνιστές, σε ένα πλατύ μέτωπο πάλης κατά των αιτιών που δημιουργούν τα προβλήματα τα οποία μαστίζουν τους εργαζόμενους».

«Γνωρίζουμε», τόνισε στη συνέχεια η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, «και λέμε στο λαό, ότι αυτός ο δρόμος απαιτεί θυσίες. Ας σκεφτούμε ωστόσο: Τι κέρδισαν οι λαοί δίχως αγώνες και θυσίες; Τίποτα. Οσα βήματα έκαναν προς τα εμπρός, φέρνουν πάνω τους τα έντονα σημάδια της πάλης. Είναι προϊόν της. Ας σκεφτούμε, επίσης, ότι οι θυσίες για αλλαγή ρότας αξίζουν, προκειμένου ο λαός να απαλλαγεί από τις πολύ μεγαλύτερες θυσίες που του επιβάλλουν, για να θησαυρίζει η πλουτοκρατία. Αυτή είναι και η πηγή των προβλημάτων του. Αυτή η πηγή έχει και χρώμα και οσμή. Εχει το χρώμα και την οσμή των καπιταλιστικών κερδών και του αίματος που χύνουν οι λαοί για τα κέρδη των μονοπωλίων. Εχει την οσμή των πολέμων και των μέτρων συρρίκνωσης στοιχειωδών δικαιωμάτων με πρόσχημα το χτύπημα της τρομοκρατίας. Επομένως, πρέπει να είναι ανάλογη η λαϊκή απάντηση».

Αναφερόμενη στις θέσεις των διαφόρων κομμάτων σημείωσε: «Θέλουμε να επαναλάβουμε, ότι το κάθε κόμμα κρίνεται ως προς τη συνέπεια λόγων και έργων, από το αν επισημαίνει τις αιτίες που δημιουργούν τα προβλήματα και αν παλεύει εναντίον αυτών των αιτιών. Διαφορετικά, αν δηλαδή δεν το κάνει αυτό, απλώς δημαγωγεί.

Ολα τα κόμματα παίρνουν άριστα σε διαπιστώσεις για την ύπαρξη μιας σειράς προβλημάτων. Οταν, όμως, τα πράγματα φτάσουν στο "διά ταύτα", στο τι πρέπει να γίνει, τότε αναδεικνύεται και ο ρόλος και η πολιτική του κάθε κόμματος. Τότε αναδεικνύεται και το αληθινό περιεχόμενο της αντιπολίτευσης που κάνουν η ΝΔ και ο ΣΥΝ στη νεοφιλελεύθερη πολιτική της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ.

Είναι σαφές, ότι η κυβέρνηση, όταν μιλάει και πράττει υπέρ της αντοχής της οικονομίας, εννοεί ως αντοχή, ότι πρέπει να αυξηθούν τα υπερκέρδη της πλουτοκρατίας. Αυτό είναι εξάλλου και το νόημα της περίφημης ανταγωνιστικότητας: Ακόμη περισσότερα κέρδη. Απ' αυτή την άποψη -- κατά την κυβέρνηση πάντα -- η οικονομία βρίσκεται σε σημείο κρίσιμο. Αντίθετα, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ θεωρεί, ότι υπάρχουν μεγάλα περιθώρια για την εντατικοποίηση της εργασίας, για το μεγαλύτερο στένεμα των όποιων δικαιωμάτων των εργαζομένων! Κι αυτά, την ώρα που πάνω από δύο εκατομμύρια άνθρωποι, σύμφωνα με τα επίσημα στατιστικά στοιχεία, βρίσκονται κάτω από το λεγόμενο όριο της φτώχειας. Το ονομάζουμε λεγόμενο, επειδή κι αυτό μετριέται με έναν τρόπο που δεν παίρνει υπόψη τις πραγματικές σύγχρονες ανάγκες της λαϊκής οικογένειας, αλλά άλλες, που κι αυτές λογαριάζονται πολύ περιορισμένα. Στην πραγματικότητα το πρόβλημα είναι πολύ μεγαλύτερο, αφού σκόπιμα παραγνωρίζονται οι ανάγκες του λαού και τα δικαιώματά του στη διατροφή, στην άθληση και ψυχαγωγία, στον πολιτισμό, στον ελεύθερο χρόνο.

Απέναντι σ' αυτή την πολιτική η ΝΔ αντιπολιτεύεται με τρόπο άκρατα δημαγωγικό. Γιατί ταυτόχρονα κρίνει το κυβερνητικό έργο κρύβοντας τις αιτίες που δημιουργούν τα λαϊκά προβλήματα. Και υπερθεματίζει, ότι αυτή μπορεί να εφαρμόζει την κυβερνητική πολιτική καλύτερα από το ΠΑΣΟΚ! Δηλαδή η στάση της ισοδυναμεί με αληθινή πρόκληση. Αντιπολιτεύεται την κυβέρνηση στο Ασφαλιστικό, ενώ δε διαφωνεί στην αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, ούτε στην ελαστικοποίηση της σύνταξης, ή στο ότι το δημόσιο σύστημα Υγείας πρέπει να γίνει υποσύστημα του ιδιωτικού.

Ο ΣΥΝ, από την άλλη, επιτίθεται στην κυβέρνηση με άσφαιρα πυρά. Διαφωνεί στις ιδιωτικοποιήσεις; Ολη του η ρητορική αφορά στο αν αυτές γίνονται με διαφανείς ή αδιαφανείς διαδικασίες. `Η στο ότι η κυβέρνηση δείχνει αλαζονεία! ΝΔ και ΣΥΝ κοπιάζουν να αποδείξουν, ότι η κυβέρνηση δε λειτουργεί σωστά, ότι υπάρχει ασυνεννοησία μεταξύ των υπουργών, ότι κυριαρχεί η ανικανότητα στο κυβερνητικό επιτελείο! Κρύβουν έτσι, ότι η κυβέρνηση προωθεί καλά τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις στην Παιδεία, στην Υγεία, στην Πρόνοια, παντού. Κρύβουν, ότι ασκείται μια ταξική πολιτική υπέρ του κεφαλαίου, που δε χορταίνει ποτέ. Γι' αυτό και ο ΣΥΝ φτάνει στο σημείο να υποστηρίζει τούτο το παράδοξο: Και να θεωρεί αναγκαία αυτή τη γραμμή πλεύσης -- π.χ. ΟΝΕ -- και να υποστηρίζει, ότι αυτή η γραμμή (που μόνο με αφαίρεση δικαιωμάτων μπορεί να υλοποιηθεί) συμβιβάζεται με τα δικαιώματα των εργαζομένων!».

«Η Θεσσαλονίκη», σημείωσε σε άλλο σημείο η ομιλήτρια, «η "νύφη του βορρά" που λέγαμε παλιότερα -- εγώ δε θα πω πρωτεύουσα των Βαλκανίων γιατί, ξέρετε, τα Βαλκάνια αποτελούνται από πολλά κράτη και έχουν τις δικές τους πρωτεύουσες -- είτε η δεύτερη μεγάλη πόλη, ή η όμορφη Θεσσαλονίκη, γίνεται η έδρα ενός ΝΑΤΟικού στρατηγείου. Το φοβερό είναι ότι συντελείται με έναν τέτοιο τρόπο που πρέπει να συγκεντρώσει την προσοχή του ελληνικού λαού. Το Γ΄ Σώμα Στρατού γίνεται ΝΑΤΟικό σώμα και εδώ θα έχουμε μια ΝΑΤΟική δύναμη που κατά βάση θα αποτελείται από ελληνικές δυνάμεις, αλλά αυτές οι δυνάμεις δε θα έχουν ως αποστολή την άμυνα της χώρας -- αυτή είναι η αποστολή τους -- αλλά θα είναι μια δύναμη συμμετοχής σε επεμβάσεις, σε στρατιωτικές και πολιτικές πιέσεις στην περιοχή και όπου αλλού κληθεί. Βρισκόμαστε σε μία περίοδο που πάει δυστυχώς να κλείσει το Κυπριακό επίσημα.

Πρόκειται για σταγόνες που ξεχειλίζουν το ποτήρι. Ηδη θα έπρεπε να έχει ξεχειλίσει για τον ελληνικό λαό. Νομίζω ότι τα τελευταία αυτά γεγονότα είναι πάρα πολύ χαρακτηριστικά.

Εχουν οξυνθεί εφ' όλης της ύλης τα προβλήματα του ελληνικού λαού και τα προβλήματα της χώρας. Ολα. Δεν υπάρχει πρόβλημα σήμερα που δεν είναι οξυμένο. Από την ανεργία και το εισόδημα, το Ασφαλιστικό, μέχρι τα ζητήματα του πολιτισμού, της εγκληματικότητας, της διαφθοράς, της σαπίλας.

Από αυτή τη θέση και ως συνέχεια των συζητήσεων που είχαμε το πρωί και στα ΕΛΠΕ και στην ΑΓΝΟ, πρέπει να πούμε ότι ο ελληνικός λαός πρέπει να προχωρήσει σε εφ' όλης της ύλης αντίσταση και αντεπίθεση. Οπου, πια, πρέπει να βάλει στο στόχαστρό του, να πολεμήσει τη συνολική πολιτική που ακολουθείται στη χώρα μας».

Αναφερόμενη στην πανεργατική απεργιακή κινητοποίηση στις 18 του Ιούνη, τόνισε: «Θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας, ώστε στις 18 του Ιούνη να υπάρχει μια πετυχημένη πανελλαδική απεργία των εργατοϋπαλλήλων, του δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα, γιατί φιλοδοξία μας δεν είναι να κάνουμε αντιπολίτευση απλώς, ή να επιδεικνύουμε ένα δυναμισμό, αλλά να ματαιώνονται κάποιοι αντιλαϊκοί νόμοι, να μπαίνουν εμπόδια, μέχρι να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για πιο ουσιαστικές νίκες και κατακτήσεις του λαϊκού κινήματος. Και νομίζω ότι εδώ κρινόμαστε όλοι. Και εκεί θέλουμε να κριθούμε. Στα μέτωπα των μεγάλων κοινωνικών και πολιτικών αγώνων».

Για τη Σύνοδο Κορυφής των ηγετών της ΕΕ το 2003 στη Θεσσαλονίκη, και τη συμμετοχή του ΚΚΕ στις κινητοποιήσεις αντίστασης που θα γίνουν, η Αλ. Παπαρήγα σημείωσε: «Δεν πρόκειται για μια στάση του ΚΚΕ, να μπει μέσα στο ρεύμα αυτό των κινητοποιήσεων των λεγόμενων, της αντιπαγκοσμιοποίησης. Δεν είναι για μας ούτε μόδα, ούτε επίδειξη διεθνισμού. Είναι ζωτική ανάγκη για μας η συσπείρωση και ο συντονισμός των κινημάτων. Σ' αυτά τα κινήματα χτυπάει η καρδιά της εργατικής τάξης, των μικρομεσαίων επαγγελματιών της πόλης και της αγροτιάς. Και σε αυτά τα κινήματα θα προσπαθήσουμε να δώσουμε τον καλύτερο εαυτό μας. Είμαστε βέβαιοι ότι η υποδοχή που θα γνωρίσουν οι Ευρωπαίοι ηγέτες στη Θεσσαλονίκη θα είναι μια υποδοχή ενός λαού που δε σκύβει το κεφάλι. Μπορεί να έχει δυσκολίες, δισταγμούς σε ορισμένα πράγματα, αλλά εν πάση περιπτώσει είναι ένας λαός που την κατάλληλη στιγμή ξέρει να δίνει την κατάλληλη απάντηση».

«Υπογραμμίζουμε», τόνισε σε άλλο σημείο της ομιλίας της η Αλέκα Παπαρήγα, «ότι ο λαός έχει μόνο μια επιλογή σε όφελός του: Τη συμμαχία κατά των μονοπωλίων και του ιμπεριαλισμού, με προοπτική τη ριζική ανατροπή στο επίπεδο της εξουσίας, δηλαδή με την έξοδο του λαού στο προσκήνιο. Μόνο κάτω από το δέος, που θα προκαλεί στο κεφάλαιο και στους υποστηρικτές του μια τέτοια συμμαχία και προοπτική, μόνο κάτω από αυτό το δέος θα μπορεί ο λαός να αποσπά και επιμέρους κατακτήσεις. Το πραγματικό δίλημμα, επομένως, παραμένει στο ακέραιο: Με το λαό ή με τα μονοπώλια;

Αυτή η πρόταση, που απευθύνουμε στις λαϊκές δυνάμεις, συγκρούεται με τα κεντροαριστερά και τα κεντροδεξιά σενάρια, που τα χρειάζονται για να εγκλωβίζουν το λαό σε αυταπάτες, σαν δούνε ότι ο δικομματισμός, με τη σημερινή μορφή του, μπορεί να οδηγηθεί σε αδιέξοδα. Τα σενάρια αυτά είναι στρούγκα για το λαό. Εξάλλου, είδαμε στην κυβερνητική εξουσία, σε ευρωπαϊκές χώρες, και την κεντροαριστερά και την κεντροδεξιά.

Εμείς δεν κοροϊδεύουμε το λαό, λέγοντάς του ότι αρκεί να υπάρξει κάποια συμμαχία στο επίπεδο των πολιτικών δυνάμεων, για να υπάρξει αλλαγή πορείας. Αν δεν υπάρξουν γερές κοινωνικές συμμαχίες σε αντιιμπεριαλιστική αντιμονοπωλιακή βάση, αν δεν αλλάξουν καταλυτικά οι συσχετισμοί των δυνάμεων, αν ο λαός δε γίνει ο πρωταγωνιστής, καμιά αλλαγή πορείας δε θα υπάρξει. Θα στριφογυρίζουν τα πράγματα στα ίδια, άλλοτε με κεντροδεξιό-κεντροαριστερό και άλλοτε με κεντροαριστερό-κεντροδεξιό κουστουμάκι. Και ο λαός θα συνθλίβεται.

Απ' αυτήν τη σκοπιά το Κόμμα μας δίνει και τη μάχη των δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών. Καλούμε σε συστράτευση την εργατική τάξη και τους άλλους εργαζόμενους και σε στήριξη των ψηφοδελτίων μάχης που υποστηρίζει το ΚΚΕ και οι δυνάμεις που συνεργάζονται μαζί του. Καλούμε σε πάλη και σε ψήφο υπέρ αυτών των αγωνιστικών συνδυασμών. Σε καταψήφιση των συνδυασμών που στηρίζουν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ ή δυνάμεις που συμπλέουν μαζί τους στην κατεύθυνση της πολιτικής στην Αυτοδιοίκηση. Καταψήφισή τους και στον πρώτο και στο δεύτερο γύρο. Για να έχει ο λαός δημάρχους και νομάρχες αγωνιστές στο πλευρό του, απείθαρχους στην αντιλαϊκή πολιτική που ασκείται μέσα και από την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Και το επαναλαμβάνουμε: Μαζικός απεγκλωβισμός από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Ενίσχυση του ΚΚΕ ολόπλευρη, με δράση και με ψήφο.

Θέλω να υπογραμμίσω ένα ακόμη ζήτημα: Από τις γαλλικές εκλογές και δώθε έχει αναζωπυρωθεί η συζήτηση για την ακροδεξιά στην Ευρώπη και στην Ελλάδα. Κουτί τούς έρχεται το φαινόμενο Λεπέν. Σε τέτοιο σημείο, που θα έλεγε κανείς, ότι αν δεν υπήρχε, θα το κατασκεύαζαν. Γι' αυτό κάνουν πως δε θυμούνται, ότι τόσο ο Μιτεράν, όσο και ο Σιράκ ενίσχυαν τον Λεπέν με διάφορους τρόπους. Τον δημιούργησαν και τον στήριξαν. Λέω ότι θα τον κατασκεύαζαν, γιατί δεν μπορούμε να εξηγήσουμε διαφορετικά την τόση έξαψη στην Ελλάδα για ένα φαινόμενο, το οποίο εμφανίζουν περίπου "προ των πυλών", ενώ στα κανάλια κατέχουν περίοπτη θέση διάφοροι ακροδεξιοί, που κανείς δεν τους γνωρίζει! Σημειώνουμε το κύριο: Το καπιταλιστικό σύστημα έχει πολλά στηρίγματα. Κι όταν αυτά δεν του φτάνουν, ανασύρει εφεδρείες, σαν τον χαρτοκλέφτη, που έχει άσους στα μανίκια. Τα κόμματα Λεπέν είναι τέτοια δημιουργήματα. Και η απάντηση σε αυτά δεν είναι η ενίσχυση του δικομματισμού ή του διπολισμού που περιφρουρούν τη δημοκρατία, όπως ακούσαμε να λένε. Τη δημοκρατία που έχουμε την είδαμε στο λιμάνι του Πειραιά, όπου οι δυνάμεις καταστολής αιματοκύλησαν δεκάδες απεργούς. Η απάντηση και στα φαινόμενα Λεπέν είναι η ενίσχυση του αντιιμπεριαλιστικού πόλου, που θα δίνει προοπτική».