«51 χρόνια συμπληρώθηκαν από το έγκλημα σε βάρος του κυπριακού λαού, την τουρκική εισβολή που είχε σαν αποτέλεσμα χιλιάδες νεκρούς, αγνοούμενους και εκτοπισμένους και την κατοχή του 37% της Κύπρου, η οποία διαρκεί μέχρι σήμερα.

Το απαραίτητο άλλοθι για την εισβολή του ΝΑΤΟικού τουρκικού στρατού το είχε δώσει λίγες μέρες πριν η επίσης ΝΑΤΟική ελληνική χούντα, με το πραξικόπημα που ενορχήστρωσε κατά της κυβέρνησης του Μακάριου, ενώ απροκάλυπτη κάλυψη στην εισβολή έδωσαν οι ΗΠΑ και το ίδιο το ΝΑΤΟ με τη στάση τους. Αυτή η ιστορική αλήθεια καταρρίπτει τα αφηγήματα σύμφωνα με τα οποία αυτού του είδους οι συμμαχίες μπορούν να παρέχουν διασφάλιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων οποιουδήποτε λαού.

Αυτό βιώνει, άλλωστε, ο κυπριακός λαός και σήμερα, καθώς η ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ, η ενδυνάμωση των σχέσεων με το ΝΑΤΟ, οι στρατηγικές συμμαχίες με τις ΗΠΑ και το κράτος - δολοφόνο του Ισραήλ, όχι μόνο δεν έχουν την ευεργετική επίδραση στην αναζήτηση "δίκαιης" λύσης στο Κυπριακό που υπόσχονταν οι κυβερνήσεις σε Ελλάδα και Κύπρο, αλλά, αντίθετα, αποτελούν καταλύτη για επικίνδυνες διευθετήσεις, στο έδαφος της αναβάθμισης του νησιού στον ευρωατλαντικό σχεδιασμό, του παζαριού για τις σχέσεις ΕΕ - Τουρκίας και τα Ελληνοτουρκικά, αλλά και συνολικά των επικίνδυνων πολεμικών εξελίξεων στην περιοχή.

Οπως και στην Ελλάδα - με πρόσφατο χαρακτηριστικό παράδειγμα τη θαλάσσια περιοχή μεταξύ Κρήτης και Λιβύης - έτσι και στην Κύπρο, έχουν διαψευσθεί πλήρως οι αβάσιμες προσδοκίες που καλλιεργήθηκαν για τον ρόλο του νησιού ως ενεργειακού κόμβου στην περιοχή και την εγγύηση που θα παρείχε η εμπλοκή μεγάλων ενεργειακών κολοσσών από τις ΗΠΑ και αλλού για την ασφάλεια του λαού του.

Στο ίδιο φόντο, αναβαθμίζεται ο ρόλος του ψευδοκράτους στη στρατηγική της Τουρκίας και εργαλειοποιείται ως στρατιωτική βάση και μέσο διεκδίκησης ενεργειακών πόρων στην περιοχή και επιχειρείται να ανοίξει ο δρόμος για "απευθείας εμπόριο, πτήσεις και επαφές" άλλων κρατών με το ψευδοκράτος. Με τη συνενοχή του ευρωατλαντικού παράγοντα, προωθείται το σχέδιο των "δύο συνιστώντων κρατών", που πρόκειται για λύση διχοτομική, σαν αυτή που απέρριψε ο κυπριακός λαός στο δημοψήφισμα για το "σχέδιο Ανάν", ενώ δυναμώνει το ενδεχόμενο του κρατικού διαμελισμού της Κύπρου, στον οποίον επιμένει η Τουρκία.

Το πιο επικίνδυνο στοιχείο είναι ότι, με ευθύνη των παραπάνω παραγόντων, έχει αδυνατίσει η αντιμετώπιση του Κυπριακού προβλήματος ως διεθνούς προβλήματος εισβολής και κατοχής. Αυτό το απαράδεκτο και αδιέξοδο πλαίσιο συζήτησης επιβεβαιώθηκε και στην πρόσφατη άτυπη πενταμερή συνάντηση στη Νέα Υόρκη.

Αυτό που απαιτείται σήμερα, είναι η ανάπτυξη της συντονισμένης εργατικής - λαϊκής πάλης, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, κόντρα στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς για το νησί, για την επανένωση της Κύπρου και του λαού της, για να υψωθεί τείχος αντίστασης στον εθνικισμό και τον κοσμοπολιτισμό του κεφαλαίου, για Κύπρο ανεξάρτητη και ενιαία, δηλαδή ένα και όχι δύο κράτη, με μία και μόνη κυριαρχία, μία ιθαγένεια και διεθνή προσωπικότητα, κοινή πατρίδα Ελληνοκυπρίων, Τουρκοκυπρίων, Μαρωνιτών, Αρμένιων και Λατίνων, χωρίς κατοχικά και κάθε είδους ξένα στρατεύματα και βάσεις, χωρίς εγγυητές και προστάτες, με τον λαό κυρίαρχο».