Την αιμορραγία των λαϊκών οικογενειών για να έχουν ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι τους αποτυπώνει σχετική μελέτη που δημοσιεύεται στο Οικονομικό Δελτίο της Τράπεζας της Ελλάδας. Σύμφωνα με τα στοιχεία των τελευταίων χρόνων, σχεδόν το 1/3 των νοικοκυριών στις αστικές περιοχές δαπανά πάνω από το 40% του εισοδήματός του για ζητήματα στέγασης όπως νοίκι ή δόσεις για στεγαστικό δάνειο, μαζί με τους υπέρογκος λογαριασμούς για Ενέργεια κ.λπ. Ετσι, σαν κακόγουστο ανέκδοτο ακούγονται οι αναφορές του πρωθυπουργού όπως η πρόσφατη κατά τη συνάντησή του με τον Ευρωπαίο επίτροπο Ενέργειας και Στέγασης. Η επιστροφή ενός ενοικίου για παράδειγμα δεν αντισταθμίζει ούτε κατά διάνοια τις αυξήσεις ενοικίων των τελευταίων ετών, που συσσωρευτικά έχουν προσθέσει πολλά ενοίκια στις πλάτες των εργαζομένων και των οικογενειών τους. Αντίστοιχα το περίφημο πρόγραμμα «Σπίτι μου ΙΙ» ανέβασε εκ νέου τις τιμές με χαρακτηριστική, όπως σημειώνεται από διάφορες πλευρές, την έλλειψη διαθέσιμων κατοικιών που πληρούν τις προϋποθέσεις. Ασε που το ίδιο πρόγραμμα ετοιμάζει εν μέρει νέα γενιά «κόκκινων» δανείων και υπερχρεωμένων νοικοκυριών. Αυτή είναι ακριβώς η «κανονική λειτουργία της αγοράς» και όχι κάποια παρέκκλιση από τους νόμους της. Είναι το αποτέλεσμα της στέγης - εμπόρευμα και της πολιτικής του κέρδους την οποία υπηρετούν η κυβέρνηση, τα άλλα αστικά κόμματα και βέβαια η ίδια η ΕΕ.