Οι παραπάνω λέξεις συμπυκνώνουν όσα προβλήθηκαν πρόσφατα σε ενδοεταιρικό βίντεο μεγάλης εταιρείας πληροφορικής στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες, διανθισμένα με σκηνές πολεμικών επιχειρήσεων και εκρήξεων από βόμβες... Και είναι μόνο μια «σταγόνα στον ωκεανό» προπαγάνδας που έχουν κλιμακώσει το τελευταίο διάστημα διάφοροι CEO, διευθυντικά στελέχη τηλεπικοινωνιακών ομίλων, μεγάλων εταιρειών της πληροφορικής και αστικές οικονομικές εφημερίδες σε ρεπορτάζ για τον κλάδο, με επιδίωξη να θέσουν τους εργαζόμενους κάτω από τη «σημαία» των δικών τους συμφερόντων, στη βαθύτερη εμπλοκή στην πολεμική προετοιμασία και οικονομία.

Ασφαλώς και δεν πρόκειται για χρονική σύμπτωση. Ολα αυτά εξελίσσονται σε μια φάση που κλιμακώνεται ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος, και που ο κίνδυνος γενίκευσης είναι πιο ορατός από ποτέ, παρά τις πρόσκαιρες «εκεχειρίες» και τους προσωρινούς συμβιβασμούς, αφού οξύνονται οι αιτίες που τον προκαλούν: Οι ανταγωνισμοί και οι αντιθέσεις για τη μοιρασιά των αγορών, εμπορικών και ενεργειακών δρόμων, πρώτων υλών μεταξύ των ιμπεριαλιστών, ενώ η μάχη ΗΠΑ - Κίνας για την πρωτοκαθεδρία εντείνεται.

Εξελίσσονται την ώρα που στην ΕΕ πραγματοποιείται στροφή στην πολεμική οικονομία, δηλαδή στην προετοιμασία για να γενικευτεί το σφαγείο του ιμπεριαλιστικού πολέμου, επιδιώκοντας να εξασφαλιστεί η μεγαλύτερη δυνατή ικανότητα των αστικών κρατών της ΕΕ να προασπίσουν τα συμφέροντα των ομίλων τους στον διεθνή ανταγωνισμό και να διεκδικήσουν μεγαλύτερο κομμάτι στη μοιρασιά της πολεμικής «λείας». Ταυτόχρονα επιδιώκουν με τις επενδύσεις για πολεμικούς εξοπλισμούς να καταφέρουν να βρουν διέξοδο κεφάλαια που εξακολουθούν να «λιμνάζουν», κάνοντας άλλη μια απέλπιδα προσπάθεια να αποφευχθεί μια νέα καπιταλιστική κρίση, πιο βαθιά σε σχέση με την προηγούμενη, αφού πλέον αποδείχθηκε «άνθρακας ο θησαυρός» της «πράσινης» και της «ψηφιακής ανάπτυξης».

Η στροφή στην πολεμική οικονομία είναι σε εξέλιξη και στη χώρα μας, με την κυβέρνηση της ΝΔ να μας εμπλέκει όλο και πιο βαθιά στους ανταγωνισμούς, στις πολεμικές προετοιμασίες και συγκρούσεις. Και επειδή αυτή η πολιτική αφορά τα κρίσιμα για το κεφάλαιο ζητήματα, γι' αυτόν τον λόγο έχουν και τη συναίνεση της βολικής - συστημικής αντιπολίτευσης, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, Πλεύσης Ελευθερίας, Ελληνικής Λύσης.

Στις 19 Μάρτη ανακοινώθηκε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή το πρόγραμμα «ReArm Europe», με χρηματοδότηση 800 δισ. ευρώ στην πολεμική βιομηχανία.

Στις 2 Απρίλη έγινε συζήτηση στη Βουλή, σε κλίμα συναίνεσης των αστικών κομμάτων, για την εκκίνηση 12ετούς πολεμικού - εξοπλιστικού προγράμματος, ύψους 25 δισ. ευρώ.

Στις 24 Απρίλη έγινε συνάντηση του πρωθυπουργού Κυρ. Μητσοτάκη με εκπροσώπους εταιρειών της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας και της τεχνολογίας, με αντικείμενο τα πολεμικά έργα.

Στις 29 Απρίλη κατατέθηκε από τον υπουργό Οικονομικών Κ. Πιερρακάκη αίτημα προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για ενεργοποίηση της ρήτρας διαφυγής, προκειμένου να εξαιρεθεί η αύξηση των πολεμικών δαπανών από τους δημοσιονομικούς στόχους.

Το ΝΑΤΟ πρόσφατα αποφάσισε ότι κάθε κράτος - μέλος πρέπει να δίνει το 5% του ΑΕΠ του σε πολεμικούς εξοπλισμούς.

Τώρα, με αντίστοιχη Οδηγία της ΕΕ, η κυβέρνηση προχωρά στη νομοθέτηση της 13ωρης εργασίας.

Ολα αυτά «άνοιξαν την όρεξη», μεταξύ άλλων, και των μετόχων και των διευθυντικών στελεχών των ομίλων του κλάδου. Αλλωστε ο κλάδος των Τηλεπικοινωνιών και της Πληροφορικής είναι κρίσιμος για το κεφάλαιο στους στόχους της πολεμικής προετοιμασίας, για την παραγωγή νέων οπλικών συστημάτων, που θα ενσωματώνουν τα τελευταία επιτεύγματα της τεχνολογίας, όπως η Τεχνητή Νοημοσύνη.

Ορισμένα στοιχεία για το πώς εξελίσσεται η εμπλοκή του κλάδου:

- Το Μνημόνιο Συνεργασίας που σύναψε ο ΣΕΠΕ (Σύνδεσμος Εταιρειών Πληροφορικής και Επικοινωνιών Ελλάδας) με το ΕΛΚΑΚ (Ελληνικό Κέντρο Αμυντικής Καινοτομίας), που είναι Ανώνυμη Εταιρεία την οποία έχει ιδρύσει το υπουργείο Αμυνας με το Υπερταμείο. Στόχος του ΕΛΚΑΚ είναι να αποτελέσει το σχήμα εκείνο που θα «τρέξει» όλα τα καινοτόμα πολεμικά έργα που έχει αποφασίσει το υπουργείο Αμυνας να υλοποιήσει, προκειμένου οι Ενοπλες Δυνάμεις να ευθυγραμμιστούν με την ανάγκη να συμβάλουν στα πολεμικά μέτωπα των ιμπεριαλιστών στην Ουκρανία, στη Μέση Ανατολή και όπου αλλού κληθούν να υποστηρίξουν τα συμφέροντα της ελληνικής αστικής τάξης.

- Η συμφωνία ΟΤΕ & UniSystems με το NATO.

- Τα έργα που έχουν ήδη αναλάβει οι εταιρείες πληροφορικής «Space Hellas», «Nova ICT» και «Nokia».

- Οι κινήσεις που κάνουν μεγάλες εταιρείες του κλάδου, όπως η «Intrasoft - Netcompany», προκειμένου να πάρουν πολεμικά έργα το αμέσως επόμενο διάστημα.

Τα παραπάνω θα γίνουν με το αζημίωτο, καθώς μετά τα 30,5 δισ. ευρώ που πήραν οι όμιλοι από το Ταμείο Ανάκαμψης, τώρα ετοιμάζονται να βάλουν χέρι στο «μέλι» των 25 δισ. του Ευρωπαϊκού Ταμείου Αμυνας (EDF). Ενώ όλοι ξέρουμε πλέον ποιος «πληρώνει τον λογαριασμό», το έχουν πει χωρίς μισόλογα ο Μαρκ Ρούτε, γγ του ΝΑΤΟ, και οι εκθέσεις Ντράγκι και Νιινίστο. Και δεν είναι άλλος από τον ελληνικό λαό και τους λαούς της Ευρώπης, που καλούνται να καταβάλουν νέες, μεγαλύτερες θυσίες για το κεφάλαιο, με νέους φόρους, μέτρα εντατικοποίησης, 13ωρη εργασία και δουλειά - λάστιχο, περικοπές σε κοινωνικές ανάγκες, ξετίναγμα των ασφαλιστικών ταμείων και δημοσιονομικές «πειθαρχίες»... Ολα αυτά στο όνομα των νέων «προκλήσεων» και «κάβων» που πρέπει «όλοι μαζί να βάλουμε πλάτη», δηλαδή για την πάση θυσία εξασφάλιση της κερδοφορίας των ομίλων. Οπως στις συνθήκες «ειρήνης», στην καπιταλιστική κρίση και στα μνημόνια, στην περίοδο της πανδημίας, στην καπιταλιστική ανάπτυξη, στην ενεργειακή μετάβαση και στις «πράσινες μπίζνες», έτσι και σε συνθήκες πολεμικής προετοιμασίας και πολέμου, πάντα για να βγει κερδισμένο το κεφάλαιο πρέπει να χάνουν η εργατική τάξη και ο λαός.

Αλλωστε, η εμπλοκή στην πολεμική οικονομία πάει «πακέτο» με την ένταση της επίθεσης στα δικαιώματα της εργατικής τάξης, την καταστολή του εργατικού κινήματος και την προσπάθεια ενσωμάτωσης και χειραγώγησης. Το κεφάλαιο θέλει «τα κεφάλια μέσα» για να υπηρετηθούν τα συμφέροντά του, επιδιώκοντας τη μέγιστη δυνατή στράτευση των εργαζομένων στους στόχους του. Σε αυτές τις συνθήκες θα δυναμώσουν η εφαρμογή αντεργατικών νόμων, η προσπάθεια περιστολής της δράσης του εργατικού κινήματος, τα τρομοκρατικά διλήμματα, οι προσπάθειες υλικής εξαγοράς. Θα δυναμώσουν επίσης μια σειρά ιδεολογήματα που ρίχνονται από σήμερα στους εργαζόμενους, με σκοπό τα «πιστεύω» του κεφαλαίου να γίνουν και δικά τους. Ακριβώς γιατί, όπως λέει και το τραγούδι, «δεν φτάνει μόνο το μυαλό σου, το πιο σπουδαίο είναι η ψυχή σου, δικέ μου...».

Λένε τα μεγαλοστελέχη των επιχειρηματικών ομίλων: «Οι επενδύσεις και τα έργα που χρηματοδοτούνται από την ΕΕ ωφελούν και τις επιχειρήσεις και τους εργαζόμενους».

Η αλήθεια είναι ότι τα χρήματα που δίνει η ΕΕ στους επιχειρηματικούς ομίλους είναι λεφτά των εργαζομένων, είναι η κλεμμένη εργασία και ο πλούτος που έχουν παράξει οι ίδιοι και τον οποίο αρπάζουν οι ιδιοκτήτες - μέτοχοι καπιταλιστές, αλλά και το αστικό κράτος μέσα από τη φορολογία.

Πολύ περισσότερο, οι εργαζόμενοι του κλάδου έχουμε την πείρα από την περίοδο των έργων πληροφορικής του Ταμείου Ανάκαμψης (2021¹- 2025²). Και μπορούμε να πούμε με σιγουριά ποιος κέρδισε και ποιος έχασε. Συγκεκριμένα, οι εταιρείες έλαβαν 30,5 δισ. ζεστό χρήμα, είχαν αύξηση του μεγέθους της αξίας του κλάδου +34%, ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης τετραπλάσιο (+400% δηλαδή) από το σύνολο των κλάδων της οικονομίας και ετήσιο κύκλο εργασιών 13,8 δισ. Κέρδη που προέκυψαν από τη μεγάλη αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας, η οποία επιτυγχάνεται με την είσοδο της τεχνολογικής αιχμής στη διαδικασία της παραγωγής (όπως εφαρμογές Τεχνητής Νοημοσύνης), που ενώ διαμορφώνει τις προϋποθέσεις για τη γενική μείωση του εργάσιμου χρόνου, την ίδια στιγμή στα χέρια των ομίλων γίνεται εργαλείο για να ενταθεί η εκμετάλλευση και να μεγαλώσει ο απλήρωτος εργάσιμος χρόνος των εργαζομένων. Προέκυψαν επίσης από τις αντιδραστικές αλλαγές στον χρόνο εργασίας, με «θόλωμα» μεταξύ εργάσιμου και ελεύθερου χρόνου μέσα από τα συνεχή stand-by, την τηλεργασία και τα απαιτητικά deadlines σε έργα, που στην πράξη οδηγούν στην εργασία ακόμα και εκτός του τυπικού ωραρίου.

Τα παραπάνω αποδεικνύουν ότι ο βαθμός εκμετάλλευσης των εργαζομένων μεγάλωσε στον κλάδο των Τηλεπικοινωνιών και της Πληροφορικής, ακόμα κι αν οι μισθοί είχαν μια πολύ μικρή αύξηση, περίπου 6,75%. Που ακόμα και αυτή την «εξαΰλωσαν» η ακρίβεια στα τρόφιμα, στην Ενέργεια, στη στέγη, η φοροληστεία και η ιδιωτικοποίηση όλων των πτυχών της ικανοποίησης των λαϊκών αναγκών, όπως η Υγεία και η Παιδεία.

Κοινώς, διευρύνθηκε το χάσμα μεταξύ του πλούτου που συγκεντρώνεται στους μονοπωλιακούς ομίλους και της σχετικής και απόλυτης φτώχειας που βιώνει η μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων. Με τους εργοδότες να γνωρίζουν θεαματική αύξηση των κερδών τους, την ώρα που οι εργαζόμενοι, με βάση τις δυνατότητες της εποχής, βρέθηκαν σε ακόμα χειρότερες θέσεις όσον αφορά την ικανοποίηση απαραίτητων και συνδυασμένων αναγκών τους, επιβεβαιώνοντας ότι η καπιταλιστική ανάπτυξη έχει πάντα ταξικό πρόσημο υπέρ του κεφαλαίου.

Ενα δεύτερο επιχείρημα που λένε οι CEO των επιχειρηματικών ομίλων στους εργαζόμενους είναι: «Δεν με ενδιαφέρει τι παράγω, το βασικό είναι να υπάρχει δουλειά».

Επιδιώκουν να εκμεταλλευτούν αυτό που αντικειμενικά συμβαίνει στο σύστημα της μισθωτής εκμετάλλευσης, δηλαδή την αποξένωση του εργαζόμενου από το προϊόν της εργασίας του, αφού στον καπιταλισμό, ενώ η εργασία έχει κοινωνικό χαρακτήρα και προϋποθέτει τη συνεργασία μεταξύ κλάδων και χιλιάδων εργαζομένων, το προϊόν της εργασίας αποτελεί ατομική - μετοχική ιδιοκτησία των καπιταλιστών, γιατί έχοντας στην ιδιοκτησία τους τις μηχανές και τα εργαλεία της παραγωγής, καθορίζουν τον σκοπό της και καρπώνονται και το αποτέλεσμά της. Οταν λοιπόν δεν απολαμβάνεις αυτό που εσύ παράγεις, είναι επόμενο να αποξενώνεσαι από αυτό και να μη σε ενδιαφέρει.

Μόνο που αυτό είναι επιχείρημα για να ανατρέψουν οι εργαζόμενοι, ιδιαίτερα της Πληροφορικής, την αιτία που δημιουργεί την αποξένωσή τους από τα προϊόντα της εργασίας τους. Αλλωστε, για να υπάρχει σταθερή δουλειά με δικαιώματα είναι απαραίτητο να υπάρχει και να σχεδιάζεται η παραγωγή για τη συνδυασμένη ικανοποίηση των κοινωνικών και λαϊκών αναγκών, βγάζοντας από τη μέση το κίνητρο του κέρδους.

Πολύ περισσότερο που αναδεικνύεται ότι η επιστημονική γνώση και η εργασία των εργαζομένων στην Πληροφορική και στις Τηλεπικοινωνίες, στην εποχή της Τεχνητής Νοημοσύνης, στα χέρια της εργατικής εξουσίας και της σοσιαλιστικής οικοδόμησης μπορούν να συμβάλουν καθοριστικά στην κάλυψη των λαϊκών αναγκών, στη σχεδιασμένη εφαρμογή της τεχνολογικής αιχμής για την αλλαγή του προσανατολισμού και τη θεαματική βελτίωση της παραγωγής και κατανομής του κοινωνικού προϊόντος, όπως και των παρεχόμενων υπηρεσιών σε τομείς όπως η Υγεία, η Παιδεία, οι ασφαλείς μεταφορές, η Πολιτική Προστασία κ.ά., στην εφαρμογή των μέτρων υγείας και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς, στην ενίσχυση των σοσιαλιστικών - κομμουνιστικών σχέσεων παραγωγής.

Γι' αυτό, οι εργαζόμενοι έχουν κάθε λόγο να αντιπαρατεθούν στον κυνισμό του κεφαλαίου, δυναμώνοντας την εναντίωση στα πολεμικά έργα.

Οι εργαζόμενοι θέλουμε το αποτέλεσμα της εργασίας μας να συμβάλλει στην ευημερία του λαού και της χώρας, και όχι να αξιοποιείται στα ιμπεριαλιστικά πολεμικά σχέδια της αστικής τάξης και των ΝΑΤΟικών συμμάχων της. Η αρχή έχει γίνει, το σύνθημα «Οι εργαζόμενοι σας το υπογράφουν, με των λαών το αίμα τα χέρια τους δεν βάφουν» να αγκαλιάσει όλους τους εργαζόμενους και στις Τηλεπικοινωνίες και στην Πληροφορική, σε όλους τους κλάδους και χώρους δουλειάς.

Ενα τρίτο επιχείρημα που προβάλλεται από την εργοδοσία είναι το εξής: «Δηλαδή δεν πρέπει να έχουμε οπλικά συστήματα με ενσωματωμένη την τελευταία λέξη της τεχνολογίας, για την άμυνα της χώρας μας;».

Η αλήθεια είναι ότι τα πολεμικά έργα που θα δημιουργηθούν και με τη συνεργασία των εταιρειών πληροφορικής δεν προορίζονται για τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, αλλά για τα πολεμικά σχέδια του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Θα αποτελέσουν τη συνέχεια στα οπλικά συστήματα που έχουν σταλεί στην Ουκρανία, στα ελληνικά F-16 που θα σταθμεύσουν στη Ρουμανία, στους πυραύλους «Patriot» στη Σαουδική Αραβία, στις φρεγάτες του Πολεμικού Ναυτικού που «διαφυλάττουν τα εθνικά συμφέροντα» - βλέπε των εφοπλιστών και των ομίλων - στην Ερυθρά Θάλασσα!

Τα πολεμικά έργα είναι επιθετικά έργα, γιατί επιθετική είναι η πολιτική της «γεωστρατηγικής αναβάθμισης» της ελληνικής αστικής τάξης, που προωθούν διαχρονικά όλες οι κυβερνήσεις, μέσα από τη συμμετοχή στο ΝΑΤΟ, στην ΕΕ και στους σχεδιασμούς και τις επιχειρήσεις τους σε όλες τις γωνιές του πλανήτη. Μάλιστα, την ίδια στιγμή που επιδιώκει να πάρει μέρος στο μοίρασμα της λείας, όπως στην Ουκρανία για λογαριασμό των κατασκευαστικών επιχειρηματικών ομίλων που θέλουν να επενδύσουν και να βγάλουν κέρδη από την ανοικοδόμηση της χώρας, ετοιμάζεται για «επώδυνο συμβιβασμό» σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας στο Αιγαίο, προκειμένου αφενός να παραμείνει η Τουρκία στο «στρατόπεδο της Δύσης», αφετέρου να προχωρήσουν οι συμφωνίες των ενεργειακών μονοπωλιακών ομίλων στη συνεκμετάλλευση των υδρογονανθράκων και του φυσικού αερίου που υπάρχει συνολικά στην Ανατολική Μεσόγειο.

Βέβαια, σήμερα υπάρχουν και η ανάγκη και η δυνατότητα να αναπτυχθεί σύγχρονη αμυντική βιομηχανία προς όφελος του λαού. Αυτό όμως μπορεί να το διασφαλίσει μόνο η εργατική εξουσία, με ενοποίηση όλων των παραγωγικών μονάδων κάτω από τον επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας και την παραγωγική διασύνδεσή τους με την υπόλοιπη παραγωγική δομή. Οπως η διασύνδεση με την παραγωγή ανοξείδωτου χάλυβα π.χ. από τη ΛΑΡΚΟ, η ενίσχυση της καθετοποιημένης παραγωγής αλουμινίου, η περαιτέρω ανάπτυξη των βιομηχανικών μονάδων που υπάρχουν και παράγουν μια σειρά από μηχανολογικά αντικείμενα σήμερα, η διασύνδεση με τη βιομηχανία λογισμικού και παραγωγής ηλεκτρονικού εξοπλισμού, η ενοποίηση όλων αυτών με τα σύγχρονα πληροφοριακά μέσα και συστήματα αισθητήρων. Με αυτόν τον τρόπο η αμυντική βιομηχανία του σοσιαλισμού, του επιστημονικού κεντρικού σχεδιασμού, θα μπορούσε να παράγει έναν πολύ μεγάλο όγκο οπλικών συστημάτων για να υπερασπιστεί τα συμφέροντα και τα κυριαρχικά δικαιώματα του λαού. Παράλληλα οι μονάδες αυτές θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν για την παραγωγή σύγχρονων αγροτικών μηχανημάτων, μεταφορικών μέσων και συστημάτων επικοινωνίας, καθιστώντας την αμυντική βιομηχανία ουσιαστικό πυλώνα για την περαιτέρω ανάπτυξη συνολικά της βιομηχανικής παραγωγής στη χώρα.

Το επόμενο διάστημα, όσο κλιμακώνονται η εμπλοκή στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και η πολεμική προετοιμασία, θα μεγαλώνει η πολύμορφη επίθεση της εργοδοσίας απέναντι στην εργατική τάξη. Και σ' αυτήν έχουν ήδη αναλάβει ρόλο οι δυνάμεις του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού, της σοσιαλδημοκρατίας και του οπορτουνισμού, που επιδιώκουν να ορθώνουν νέα εμπόδια στην ταξική χειραφέτηση των εργαζομένων. Είτε αποφεύγοντας να ανοίξει μέσα στα όργανα του συνδικαλιστικού κινήματος οποιαδήποτε ουσιαστική συζήτηση για την πολεμική εμπλοκή του κλάδου, όπως κάνουν μέχρι σήμερα οι πλειοψηφίες στην Ομοσπονδία και στα σωματεία του Ομίλου ΟΤΕ. Είτε παίρνοντας αναφανδόν το μέρος του κεφαλαίου, αναπαράγοντας - όπως και στο παρελθόν - όλα τα προσχήματα για «εθνικούς στόχους», «τώρα είμαστε σε συνθήκες πολέμου, δεν είναι ώρα για διεκδικήσεις» και άλλα αντίστοιχα. Είτε καλλιεργώντας αυταπάτες ότι μπορεί να υπάρξει «δίκαιη ειρήνη» για τους λαούς χωρίς να υπάρξει ανατροπή των αιτιών που γεννούν τις πολεμικές αντιπαραθέσεις και τους ανταγωνισμούς, χωρίς δηλαδή να θιχτεί η εξουσία του κεφαλαίου, η συμμετοχή της χώρας στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ... Και, σε κάθε περίπτωση, στρώνοντας το έδαφος στην εργοδοσία να προχωρά στους αντεργατικούς και επικίνδυνους σχεδιασμούς της.

Σε αυτές τις συνθήκες, οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να δείξουν καμία εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση της πολεμικής προετοιμασίας και εμπλοκής. Στα κόμματα του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, που συναινούν στην όλο και βαθύτερη εμπλοκή στο σφαγείο για τα συμφέροντα και τα κέρδη του κεφαλαίου, και στις δυνάμεις τους στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα.

Να μη δεχτούν να κάνουν καμία θυσία για τα κέρδη και την πολεμική προετοιμασία.

Αρνούμαστε η εργασία μας και η επιστημονική μας γνώση να οπλίζουν τη σκανδάλη απέναντι σε λαούς.

Δυναμώνουμε τον αγώνα για:

• Εξω η Ελλάδα από τον πόλεμο! Να σταματήσει τώρα κάθε εμπλοκή της χώρας. Να κλείσουν οι βάσεις του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ.
• Να σταματήσουν τώρα η σφαγή στη Γάζα και η συνεργασία της Ελλάδας με το κράτος - δολοφόνο Ισραήλ. Να αναγνωριστεί ελεύθερο, ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος στα σύνορα του 1967, με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ.
• Καμία συμμετοχή ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων σε στρατιωτικές αποστολές εκτός συνόρων, στους σχεδιασμούς των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.

Οι εξελίξεις φωτίζουν τον δρόμο για την έξοδο από το σύστημα της εκμετάλλευσης, της αδικίας και των πολέμων. Η πάλη για την ανατροπή του εκμεταλλευτικού συστήματος, για την εργατική εξουσία, που θα ηγηθεί στην οικοδόμηση μιας νέας κοινωνίας στην Ελλάδα, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, του σοσιαλισμού - κομμουνισμού. Ο σοσιαλισμός είναι η οριστική έξοδος από τους πολέμους, γιατί τερματίζει τις αιτίες που τους γεννά.

Μόνο έτσι μπορούν η επιστήμη, η τεχνολογία και η εργασία να αξιοποιηθούν για να ζουν οι λαοί καλύτερα, ασφαλέστερα, να εργάζονται λιγότερες ώρες, να έχουν περισσότερο ποιοτικό ελεύθερο χρόνο. Κάτω από τέτοιες μεγάλες ριζικές αλλαγές, η Τεχνητή Νοημοσύνη και τα μεγάλα επιτεύγματα στη συλλογή, επεξεργασία και αποθήκευση τεράστιου όγκου δεδομένων μπορούν να προσανατολιστούν και να αξιοποιηθούν στην κεντρικά σχεδιασμένη οικονομία, προκειμένου να καλύπτονται οι συνεχώς διευρυνόμενες κοινωνικές ανάγκες.

Τελικά, με αφορμή τις εταιρείες Τηλεπικοινωνιών και Πληροφορικής και τα έργα που πρόκειται να αναπτύξουν, αξίζει να αναλογιστεί κανείς το εξής: Είτε το θέλει είτε όχι, το ποια τάξη έχει την εξουσία, κατέχει και αναπτύσσει τα σύγχρονα εργαλεία της παραγωγής, σηματοδοτεί και δύο δρόμους για το παρόν και το μέλλον των λαών: Στα χέρια της αστικής τάξης γίνονται εργαλεία εκμετάλλευσης και πολέμου, στα χέρια της εργατικής τάξης γίνονται εργαλεία απελευθέρωσης, μιας κοινωνίας που υπάρχει και ανάγκη και δυνατότητα για να γίνει πραγματικότητα.

Παραπομπές:

1. https://www.randstad.gr/s3fs-media/gr/public/migration/new-download-folder/hr-trends-2021-eng.pdf.

2. https://www.randstad.gr/form/hr-trends-2025-gr/