Το «Τροπικάνα» είναι ένα υπαίθριο «Λίντο» χτισμένο μέσα σε δάσος στα περίχωρα της Αβάνας, σε μια περιοχή που θυμίζει Κηφισιά της δεκαετίας του '60. Οι θαμώνες μπορούν να απολαύσουν φαγητό, ποτό και ...«κορμιά φιδίσια καμωμένα, σαν εξωτικά», κατά το άσμα του Τσιτσάνη. Το πρόγραμμα θυμίζει μικρογραφία του Ρίο: Είναι μια χορευτική και μουσική αναδρομή στην Ιστορία της Κούβας, με θέματα πειρατών, ιθαγενών και Ισπανών.

Μη φανταστείτε πανάκριβα σκηνικά, γιατί οι Κουβανοί αξιοποίησαν πλήρως την τροπική φύση και έχουν φυσικό σκηνικό τα δάση, τα μάνγκο και τους φοίνικες.

Βλέπει κανείς ανάμεσα στα δέντρα ράμπες, εναέριους διαδρόμους, σκαλίτσες. Καθώς χαμηλώνουν τα φώτα, χορευτές και χορεύτριες με ινδιάνικες στολές πετάγονται από τα δέντρα.

Το πρόγραμμα διαρκεί τρεις ώρες. Το πρώτο μέρος περιλαμβάνει χορούς και το δεύτερο τραγούδια.

Η έναρξη φέρνει στη φαντασία οργιώδεις νύχτες πειρατών μετά από λαφυραγώγηση. Πολλοί από τους χορευτές σκαρφαλώνουν στα δέντρα, διαγράφοντας προκλητικά σχήματα.

Το θέαμα έχει μια τολμηρότητα, η οποία όμως ουδέποτε πέφτει στο επίπεδο του χυδαίου. Ο σοσιαλιστικός πουριτανισμός δεν βρήκε χώρο για να αναπτυχθεί στην Κούβα.

Πληθωρικός ο λαός, πληθωρική και η βλάστηση, πληθωρικές και οι χορεύτριες. Πανύψηλες, καλλίγραμμες, με φανταχτερές στολές, κυκλοφορούν στη διάρκεια του προγράμματος ανάμεσα στους θεατές, οι οποίοι συνήθως τρώνε ή πίνουν.

Εκθαμβες και έκπληκτες φάτσες από την Κεντρική Αμερική χαζεύουν τα ωραία κορμιά, με αποτέλεσμα να τους πέφτουν τα ποτήρια, τα μαχαίρια ...ή οι μασέλες.

Το συγκρότημα του «Τροπικάνα» αποτελείται από δύο διαφορετικές ομάδες: Οταν λείπει η μία στο εξωτερικό, αναπληρώνεται επάξια από την άλλη.

Πρέπει να έχει τύχη ο υποψήφιος θεατής για να παρακολουθήσει το πρόγραμμα. Το πρόβλημα είναι οι συχνές βροχές. Ο κόσμος παρακαλάει να ξεσπάσει η μπόρα πριν την έναρξη, για να προλάβει να απολαύσει, εκτός από το τροπικό κλίμα, και λίγη ...«Τροπικάνα».