Κυριακή 19 Μάη 2002
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 24
ΡΕΠΟΡΤΑΖ
Η ΑΛΛΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ
Τα σκατόπαιδα τα... υπέροχα!

Κύριε Πάγκαλε, τα σκατόπαιδα του 9ου Γυμνασίου Καλλιθέας, σας... χαιρετούν! Σας χαιρετούν με μια εκδήλωση για το Μάνο Λοΐζο απ' αυτές που γλείφεις τα δάχτυλά σου. Μια εκδήλωση γεμάτη μουσική, σεβασμό, ομορφιά. Μια εκδήλωση απ' αυτές που ποτέ δε θα κάνουν τα σκατόπαιδα που εσύ συναναστρέφεσαι.

Κύριε Πάγκαλε, τριάντα και βάλε παιδιά, όλα όμορφα και σοβαρά, πλυμένα και καθαρά, με τις φωνές τους, με τις κινήσεις τους, με τις μουσικές τους και, προπαντός, με τη σιγουριά ότι ο κόσμος τούς ανήκει, στήθηκαν απέναντι στους γονείς τους και στους φίλους τους και ξεδίπλωσαν με λιτότητα τη ζωή και το έργο του Μάνου Λοΐζου. «Στον πόλεμο πάει ο Τζο», «Το ακορντεόν», «Δέκα παλικάρια», «Πάγωσ' η τσιμινιέρα»...

Και δεν έκρυψαν τίποτα ετούτα τα παιδιά. Δεν είπαν μισόλογα για τον πολύ πρόωρα χαμένο γλυκό και αγαπημένο συνθέτη. Είπαν πως τα τραγούδια και η μουσική του Λοΐζου ήταν γερά δεμένη με το λαό και τους αγώνες του, όπως το ίδιο γερά δεμένος ήταν και ο ίδιος ο συνθέτης με το λαό και τους αγώνες του. Είπαν, δηλαδή, πως γράφεις καλύτερες μουσικές όταν αντλείς τα θέματά σου και τους ήχους σου από πηγές δοκιμασμένες.

Αυτά, βέβαια, για σένα κ. Πάγκαλε, είναι ψιλά γράμματα. Αυτόν τον κόσμο, ετούτα τα παιδιά, έπαψες, πια, να τα αναγνωρίζεις. Μέρος γερό του συστήματος, που κατασκευάζει καρικατούρες παιδιών ο ίδιος, θεωρείς όλα τα νιάτα σκατά, αφού με αυτά φαίνεται ότι συναναστρέφεσαι! Θεωρείς ότι τα νιάτα της πατρίδας σου είναι αυτά που χώνονται στα απελπισμένα σόου κυνηγώντας και καρφώνοντας το ένα το άλλο. Με χαλασμένη όραση όπως είναι η δική σου, φυσικό είναι, χαλασμένα νιάτα να βλέπεις.

Ομως, δυστυχισμένε, τα παιδιά, στο σύνολό τους, τραγουδάνε, ερωτεύονται, μαθαίνουν. Τα παιδιά δεν έχουν ρυτίδες, γυαλίζουν τα δέρματά τους και λάμπουν τα μάτια τους. «Σ' ακολουθώ», φωνάζουν τραγουδώντας και ακολουθούν την πορεία του συνθέτη, των συνθετών, των ποιητών, των αγωνιστών. Τέτοια σκατόπαιδα είναι. Υπέροχα!

Και αυτά, βέβαια, τα παιδιά, δεν έπεσαν απ' το φεγγάρι. Γονείς που εσύ απερίσκεπτα και επιπόλαια πρόσβαλες, τα γέννησαν. Γονείς που καθημερινά περνάνε μέσα από τις χιλιάδες παγίδες, που εσύ και το σύστημα που υπηρετείς, τους στήνετε. Γονείς που κάνουν αγώνες δρόμου για να επιβιώσουν. Γονείς που, τελικά, είναι - και πρέπει να είναι - περήφανοι για τα παιδιά τους, για τις ομορφιές που γέννησαν. Για τα παιδιά που ξέρουν να τραγουδούν: «Δέκα παλικάρια στήσανε χορό..».

Κύριε Πάγκαλε, άφησα τελευταίους τους δασκάλους τους αξύριστους! Τα παιδιά από μόνα τους θα γρυλίζανε. Ο άνθρωπος χωρίς τη μάθηση θα ήταν ακόμα σκατάνθρωπος, για να χρησιμοποιήσω λέξεις που με ευκολία παράγει το μυαλό σου και το στόμα σου. Την άρτια παράσταση για το Λοΐζο στο 9ο Καλλιθέας, καθηγητές και καθηγήτριες με καθαρά μυαλά και καθαρές συνειδήσεις την «έστησαν». Ανθρωποι που κάτω από άγριες συνθήκες προσπαθούν να κάνουν τα νιάτα της πατρίδας μας ομορφότερα. Εγώ τους ευχαριστώ. Εσύ βρίσε τους!


Του Νίκου ΑΝΤΩΝΑΚΟΥ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ