Ο χαρακτηρισμός «συγκλονιστικά», ίσως, δεν είναι αρκετός για να περιγράψει όσα είδαμε στη σύντομη παραμονή μας στα παλαιστινιακά εδάφη, λέει ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ, Στρατής Κόρακας, που συμμετείχε στην ολιγοήμερη αποστολή αντιπροσωπείας του Ευρωκοινοβουλίου στη Μέση Ανατολή, και μίλησε για αυτή στο «Ρ».

«Μετά από δική μας πίεση στην ομάδα της Ενωτικής Ευρωπαϊκής Αριστεράς, αποφασίστηκε αυτή η αποστολή. Είχαν, φυσικά, γίνει και άλλες. Στην παρούσα φάση, όμως, η δική μας προσπάθεια εστιάστηκε στην απόφαση που έλαβε το Ευρωκοινοβούλιο για πραγματοποίηση υψηλόβαθμης αποστολής στην περιοχή της Μέσης Ανατολής με επικεφαλής τον πρόεδρό του. Η δική μας θέση ήταν ότι, φυσικά και θα πρέπει να γίνει αυτή η υψηλόβαθμη αποστολή, αλλά επειδή υπήρχε πιθανότητα να γίνει τον Ιούνη, να πραγματοποιηθεί μια άλλη αποστολή, τόσο επειδή δεν μπορεί το Ευρωκοινοβούλιο να παραμένει άπρακτο, ενώ οι εξελίξεις τρέχουν και ο ισραηλινός στρατός συνεχίζει το... έργο του».

Στην άτυπη αποστολή συμμετείχαν ευρωβουλευτές από όλα τα κόμματα του Ευρωκοινοβουλίου, πλην της ακροδεξιάς πτέρυγας. Συγκεκριμένα, συμμετείχαν 11 βουλευτές της Ευρωπαϊκής Ενωμένης Αριστεράς και 8 από τις άλλες πτέρυγες.

«Αμέσως, μετά την άφιξή μας στο Τελ Αβίβ, συναντήσαμε ορισμένους πρέσβεις της ΕΕ, με επικεφαλής, τον προεδρεύοντα της ΕΕ, Ισπανό πρέσβη», μας λέει ο Στρ. Κόρακας. «Στην ενημέρωσή τους ήταν πραγματικά εξοργιστικοί και ιδιαίτερα ο πρέσβης της ισπανικής προεδρίας, που δεν έπαψε να επαναλαμβάνει ότι αιτία όλης αυτής της κατάστασης είναι οι "απαράδεκτες παλαιστινιακές επιθέσεις αυτοκτονίας". Επίσης, ένα δεύτερο εξοργιστικό στοιχείο ήταν ότι, σύμφωνα πάντα με τον ίδιο, η ΕΕ δεν παίρνει καμία πρωτοβουλία γιατί δεν μπορεί να ασκήσει ουσιαστική επιρροή. Αλλωστε, ούτε ο Πάουελ, όπως είπε, κατάφερε τίποτε.

Παίρνοντας το λόγο αναρωτήθηκα πώς είναι δυνατόν να τηρούνται ίσες αποστάσεις ανάμεσα σε ένα πάνοπλο στρατό, την 5η στρατιωτική δύναμη του κόσμου, και έναν άοπλο λαό που πλήττεται αλύπητα, και διαθέτει μόνο την ψυχή του και το σώμα του, το οποίο ορισμένοι χρησιμοποιούν ως βόμβα πάνω στην απόγνωσή τους; Πώς υπό αυτές τις συνθήκες θεωρείται απαράδεκτο το φαινόμενο των επιθέσεων αυτοκτονίας, αλλά όχι η γενοκτονία των Παλαιστινίων; Επιπλέον, αναρωτήθηκα, γιατί η ΕΕ δεν μπορεί να κάνει τίποτε; Αφού, όλος ο κόσμος γνωρίζει ότι οι ΗΠΑ καθημερινά χορηγούν 10 εκατομμύρια δολάρια και εξοπλίζουν το Ισραήλ. Αφού γνωρίζουμε ότι έχει τεθεί σε λειτουργία η συμφωνία τελωνειακής σύνδεσης ΕΕ - Ισραήλ, η οποία, εκτός των άλλων, προβλέπει και χρηματοδότηση του Ισραήλ.

Από τη μία, έχουμε πλήρη καταστροφή των υποδομών της Παλαιστινιακής Αρχής που δημιουργήθηκαν με χρήματα των φορολογουμένων της ΕΕ και από την άλλη πληρώνουμε το Σαρόν για να τα καταστρέφει. Και όχι μόνο αυτό, αλλά πολλές ευρωπαϊκές χώρες, όπως οι Γαλλία, Βρετανία, Γερμανία, Ιταλία, Ισπανία, πουλούν όπλα στο Ισραήλ, ενώ ταυτόχρονα αυξάνονται διαρκώς οι εμπορικές συναλλαγές με αυτό. Αρα, υπάρχουν μέσα πίεσης στα χέρια της ΕΕ και δεν αρκεί η δικαιολογία ότι δε συμφωνούν όλα τα μέλη της, γιατί σε άλλες περιπτώσεις εφευρέθηκαν και οι αιτίες για δράση, όπως στην περίπτωση της Γιουγκοσλαβίας που ελήφθη η απόφαση ισοπέδωσής της».

Ο Ισπανός πρέσβης, όπως επισημαίνει ο Στρατής Κόρακας, απέφυγε να απαντήσει και αρκέστηκε να επικαλεστεί κάποιες υποχρεώσεις για να αποχωρήσει. Υπενθυμίζει, όμως, ότι ανάλογες απόψεις έχουν ακουστεί και στο Ευρωκοινοβούλιο, από ορισμένους, που προσπαθούν να καλλιεργήσουν την άποψη ότι «οι Παλαιστίνιοι στέλνουν τα παιδιά τους να σκοτωθούν, συχνά επί πληρωμή, και πρέπει να τους σταματήσει κάποιος», παραβλέποντας ότι μπορεί να υπάρχουν άνθρωποι που θυσιάζονται για κάποιο ιδανικό.

«Εντελώς αντίθετο, τονίζει ο Στρατής Κόρακας, ήταν το κλίμα στην ενημέρωση που είχε η αποστολή από τους προξένους αρκετών χωρών της ΕΕ στην Ιερουσαλήμ». Επισήμαναν ότι η αιτία της όλης κατάστασης είναι η συνεχιζόμενη ισραηλινή κατοχή στα παλαιστινιακά εδάφη και οι διώξεις κατά των Παλαιστινίων. Αρκετοί, επίσης, υπογράμμισαν ότι η ΕΕ δεν αξιοποιεί γιατί δε θέλει να αξιοποιήσει τις δυνατότητες πίεσης που έχει απέναντι στον Αριέλ Σαρόν. «Η Παλαιστινιακή Αρχή, από την άλλη, είναι απροστάτευτη και η ενίσχυσή της είναι θέμα προτεραιότητας. Ο Αραφάτ είναι ο μόνος που μπορεί να ενώσει τους Παλαιστινίους», τόνισαν στους Ευρωβουλευτές.

Στη συνέχεια, η αντιπροσωπεία συναντήθηκε με την αντιπρόεδρο της Κνέσετ, του ισραηλινού Κοινοβουλίου, τον πρόεδρο του παλαιστινιακού Κοινοβουλίου και εκπροσώπους παλαιστινιακών και ισραηλινών ανθρωπιστικών και φιλειρηνικών οργανώσεων. Η αντιπρόεδρος της Κνέσετ, Ναόμι Γκάζι, υπογράμμισε ότι ο αγώνας κατά της τρομοκρατίας, που επικαλείται η ισραηλινή ηγεσία, είναι μόνο ένα φτηνό πρόσχημα και τόνισε ότι μοναδική ουσιαστική λύση είναι η ίδρυση ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους στα όρια του 1967, η διάλυση των εποικισμών και το δικαίωμα επιστροφής των προσφύγων, όπως ορίζουν οι αποφάσεις του ΟΗΕ.

Η Γκάζι επισήμανε ότι είναι κομβικής σημασίας η ενίσχυση της Παλαιστινιακής Αρχής και η αποστολή διεθνούς δύναμης για την προστασία των Παλαιστινίων και πως «ό,τι είναι να γίνει θα πρέπει να γίνει άμεσα, γιατί δεν αρκούν πλέον τα λόγια». Η ίδια εκτίμησε ότι το Εργατικό Κόμμα βρίσκεται στα πρόθυρα της αποχώρησης από την κυβέρνηση, αλλά παραμένει ερώτημα το πότε, υπό ποιες συνθήκες και για ποιο λόγο. Κατέληξε, μάλιστα, ότι η δολοφονία του Ράμπιν σήμανε το τέλος των προσπαθειών πολιτικής επίλυσης και ότι ήταν γνωστό ότι οι Παλαιστίνιοι δε θα μπορούσαν ποτέ να αποδεχτούν τη δήθεν γενναιόδωρη προσφορά του Μπαράκ, στο Καμπ Ντέιβιντ, επειδή δεν προέβλεπε τίποτε για την Ανατολική Ιερουσαλήμ, για τους εποικισμούς ή τους πρόσφυγες.

Τόσο η Γκάζι όσο και οι εκπρόσωποι των ισραηλινών και παλαιστινιακών οργανώσεων εκτιμούσαν ότι, πλέον, το μοναδικό πράγμα που θα μπορούσε να αλλάξει τα πράγματα είναι η εξωτερική πίεση και οικονομικές και ίσως πολιτικές κυρώσεις. Τόνισαν ότι πρέπει άμεσα να ληφθούν μέτρα προστασίας των Παλαιστινίων και σημείωσαν ότι το Ισραήλ μπορεί να επιβάλει στρατιωτική λύση αλλά το θέμα δε θα λήξει. Εκ μέρους της ισραηλινής φιλειρηνικής οργάνωσης «Γκους Σαλόμ», ο πρόεδρός της, Γιούρι Αβνέρι, ενημέρωσε τους Ευρωβουλευτές για τη σημασία του κινήματος των αρνητών εφέδρων τονίζοντας ότι εκατοντάδες έχουν αρνηθεί τους τελευταίους μήνες μετατρέποντας ένα κίνημα διαμαρτυρίας σε κίνημα αντίστασης. Ο Αβνέρι υπογράμμισε ότι «οι Παλαιστίνιοι έχουν, ήδη, παραιτηθεί από το 80% του ιστορικού τους εδάφους και ζητά το 22%».

Ακολούθησε συνάντηση και με τον πρόεδρο του Παλαιστινιακού Νομοθετικού Συμβουλίου, τον Αχμέντ Κορέι (ή Αμπού Αλά), ο οποίος, καλωσόρισε την αποστολή ως εξαιρετικά σημαντική στην παρούσα στιγμή. «Ο Αμπού Αλά, υπογραμμίζει ο Στρατής Κόρακας, ξεκαθάρισε ότι οι Παλαιστίνιοι δε ζητούν τιμωρίες. Ζητούν να ασκηθεί πίεση για διάλυση των εποικισμών και για καθορισμό συγκεκριμένων και ενιαίων συνόρων για ένα ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος, στα όρια του 1967. Και φυσικά για όλα αυτά προϋποτίθεται ο τερματισμός της ισραηλινής κατοχής. Το Ισραήλ θέλει να κλείσει τους Παλαιστινίους σε κλουβιά, μας είπε. Στην Τζενίν έγινε μακελειό, ούτε οι Ναζί δε φέρθηκαν έτσι».

Ο Αμπού Αλά κατήγγειλε τη σύλληψη του Μαρουάν Μπαργκούτι, του ηγέτη της Φατάχ, υπογραμμίζοντας ότι πρόκειται για έναν επιφανή πολιτικό, μία φυσιογνωμία από αυτές που πρωτοστάτησαν στην προσπάθεια εξεύρεσης πολιτικής ειρηνικής λύσης, μέλος του παλαιστινιακού Κοινοβουλίου, για τον οποίο κανονικά ο ισραηλινός στρατός θα έπρεπε πρώτα να ζητήσει την άρση της βουλευτικής του ασυλίας πριν προχωρήσει σε σύλληψη, πράγμα που δεν έκανε. Ενημέρωσε ότι έχει αποστείλει επιστολές σε όλους τους προέδρους Κοινοβουλίων για το θέμα καλώντας τους να λάβουν πρωτοβουλίες.

Εξαιρετικά ανήσυχος εμφανίστηκε σχετικά με το τι πρόκειται να συμβεί με τον Παλαιστίνιο ηγέτη. Διευκρίνισε ότι εντείνονται τα στοιχεία που συγκλίνουν στο συμπέρασμα ότι ο ισραηλινός στρατός προετοιμάζεται να εισβάλει στα δωμάτια όπου βρίσκεται έγκλειστος. «Ο Αλά κατέστησε σαφές, λέει ο Στρ. Κόρακας, και μας ζήτησε να το μεταφέρουμε, ότι αν ο ισραηλινός στρατός τολμήσει να αγγίξει τον Γιάσερ Αραφάτ, τα πράγματα θα εξελιχθούν πολύ επικίνδυνα και θα γίνουν ανεξέλεγκτα γιατί είναι ο ηγέτης του παλαιστινιακού λαού και ο εκλεγμένος πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής».

Αναφερόμενος στις επιθέσεις αυτοκτονίας ο Αλά ανέφερε περίπτωση Σίφα, μιας 16χρονης Παλαιστίνιας καμικάζι, μιας ζωντανής κοπέλας, πανέμορφης, από καλή και ευκατάστατη οικογένεια, με μόρφωση, που γνώριζε 3 γλώσσες και θεωρητικά είχε όλη τη ζωή μπροστά της. Εντούτοις, εξαιτίας της κατάστασης πήρε αυτή την απόφαση. «Καταδικάζουμε τις επιθέσεις αυτοκτονίας, αλλά θα πρέπει να τις αντιληφθείτε μέσα στο συνολικό πλαίσιο, υπογράμμιζε ο Αλά. Αν συνεχιστεί η δράση του Ισραήλ, θα έχουμε 1 εκατομμύριο επιθέσεις».

Ο Στρατής Κόρακας μετέφερε τους θερμούς χαιρετισμούς ΚΕ του ΚΚΕ και του ελληνικού λαού και ενημέρωσε τον Αμπού Αλά για τις κινητοποιήσεις αλληλεγγύης που γίνονται, ενώ τον ευχαρίστησε τονίζοντας ότι «ο παλαιστινιακός αγώνας, είναι αγώνας της αξιοπρέπειας ολόκληρης της ανθρωπότητας». Κλείνοντας τη συνάντηση, ο πρόεδρος του παλαιστινιακού Κοινοβουλίου επανέλαβε την έκκληση προς την ΕΕ να αναλάβει πρωτοβουλία, συμπληρώνοντας ότι για πρώτη φορά από το 1948 υπάρχει μια κοινή αραβική πρόταση, αυτή της Σαουδικής Αραβίας. Σχολιάζοντας, μάλιστα, την επίσκεψη Τζεμ - Παπανδρέου, τόνιζε ότι «η παρουσία του Τούρκου και του Ελληνα ΥΠΕΞ, μαζί, δείχνει πόσο επικίνδυνη είναι η κατάσταση».

Λίγες ώρες πριν η αντιπροσωπεία μεταβεί στην Τζενίν, έγινε μάρτυρας της εκδίωξης, αργά τη νύχτα, 53 παλαιστινιακών οικογενειών από τα σπίτια τους στην Ανατολική Ιερουσαλήμ υπό την απειλή των όπλων, συνειδητοποιώντας, εμπράκτως, ότι ο εποικισμός συνεχίζεται και έχει πολλά πρόσωπα.

«Μπαίνοντας στην Τζενίν, δεν αντιλαμβάνεσαι το μέγεθος της καταστροφής, λέει ο Στρ. Κόρακας. Ολα αποκαλύπτονται λίγα μέτρα πιο πέρα, μπροστά στον προσφυγικό καταυλισμό. Μια εικόνα συγκλονιστική, αποκαλυπτική για το έγκλημα που διαπράχθηκε: Τεράστιοι σοροί ερειπίων, σε ορισμένα σημεία, όπου υπήρχαν πολυκατοικίες, έχουν σχηματιστεί λόφοι...

Σ' ένα σπίτι που γκρέμισαν μόνο την πρόσοψή του είναι καθισμένες, μπροστά δυο γυναίκες περίπου 40 χρόνων και πιο μέσα μερικοί νέοι και παιδιά. Η πρώτη γυναίκα όταν μας είδε μας χαιρέτησε και μας είπε με δυνατή φωνή: "Καλωσορίσατε στην Τζενίν. Δείτε τι μας έκαναν. Το πράσινο φως το έδωσε ο Μπους. Δείτε το έγκλημα και μεταφέρετέ το σ' όλο τον κόσμο. Μου σκότωσαν δυο παιδιά, αλλά δε θα σκύψω το κεφάλι. Ο παλαιστινιακός λαός δεν υποκύπτει ότι και να μας κάνουν, ο παλαιστινιακός λαός αντιστέκεται και θα νικήσει".

Μας συνοδεύουν δυο μέλη του Παλαιστινιακού Νομοθετικού Συμβουλίου από την Τζενίν. Ο ένας, Τζαμάλ Τσάτι, μας εξηγεί ότι ο καταυλισμός περιλάμβανε 13.000 άτομα. Με την εισβολή των τανκς και των εκσκαφέων γκρεμίστηκαν πάνω από 250 οικήματα, πολλές πολυκατοικίες, αφήνοντας 1.350 οικογένειες άστεγες. "Εκαναν μαζικές συλλήψεις εκατοντάδων γυναικών, παιδιών, και ανδρών που έκλεισαν σε ξεχωριστές φυλακές. Εχουμε ένα μεγάλο αριθμό αγνοουμένων. Πολλοί απ' αυτούς είναι θαμμένοι κάτω από τα χαλάσματα, άλλοι είναι στη φυλακή. Γι' αυτό δεν ξέρουμε πόσοι είναι οι νεκροί. Δε μας αφήνουν να φέρουμε μηχανήματα, να καθαρίσουμε για να βρούμε τους νεκρούς μας που, ήδη, αποσυντίθενται".

Οπως ανηφορίζουμε τον καταυλισμό βρισκόμαστε μέσα σε μια μεγάλη πλατεία γεμάτη χαλάσματα. Οι συνοδοί μας εξηγούν ότι η πλατεία δεν υπήρχε, τη δημιούργησε ο στρατός γκρεμίζοντας τα κτίρια που υπήρχαν και ισοπεδώνοντας τα πάντα.

Μας σταματάει ένας 35χρονος με μια φωτογραφία στο χέρι. Είναι αυτή του ανάπηρου αδελφού του που κατοικούσε σ' ένα από τα ισοπεδωμένα διαμερίσματα. Δεν μπόρεσε να βγει. Είναι ακόμη θαμμένος εκεί. Οσο προχωράμε, όσο ανηφορίζουμε τόσο «πιάνεται» η ψυχή μας. Τρέχουν τα μάτια μας. Δεν μπορούμε να μιλήσουμε. Μόνο μια φράση: «πώς μπόρεσαν;». Η δυσοσμία μας πνίγει. Οταν φτάνουμε στην κορυφή και κοιτάμε πίσω μας βρισκόμαστε μπροστά σε μια πόλη χαλασμένη. Κατηφορίζουμε. Συνεχίζουμε να σταματάμε κάθε τόσο μπροστά στα χαλάσματα.

Μας υποδέχονται παντού τραγικές μορφές. Μας διηγούνται το δράμα τους. Καταγγέλλουν τον Μπους, την Αμερική ως συνυπεύθυνη. Μας ζητούν να πιέσουμε για να σταματήσει το κακό. Μπροστά σ' ένα ισοπεδωμένο χάλασμα, ο Τζαμάλ μας λέει ότι σ' αυτό το σπίτι ήταν οι γονείς και τ' αδέλφια ενός από τους συνοδούς μας. Κάποιοι στρατιώτες είχαν ακροβολιστεί στο απέναντι κτίριο. Εριξαν πύραυλο και χτύπησαν τη μητέρα του και το 18χρονο αδελφό του που ετοιμαζόταν για τις εισαγωγικές εξετάσεις στο Πανεπιστήμιο. Δεν ήταν τρομοκράτης, ήταν μαθητής. Ο πατέρας του μάταια καλούσε ασθενοφόρο. Δεν επέτρεψαν να έρθει. Μετά 12 ώρες η μητέρα ξεψύχησε. Οι εκσκαφείς γκρέμισαν το σπίτι και το ισοπέδωσαν. Πήραν τουλάχιστον 15 παιδιά, τα ξεγύμνωσαν, τους έδεσαν τα χέρια τους μπροστά και τα χρησιμοποίησαν ως ανθρώπινη ασπίδα στις επιθέσεις τους από σπίτι σε σπίτι.

Λίγο πιο κάτω, στον τρίτο όροφο ενός κτιρίου, ζούσε μια γυναίκα με ψυχολογικά προβλήματα. Της έριξαν έναν πύραυλο, που άνοιξε μια μεγάλη τρύπα και τη σκότωσαν. Οι δρόμοι του καταυλισμού ήταν γεμάτοι από τους κατοίκους που ψάχνουν τα υπάρχοντά τους και παιδιά με έντρομα μάτια.

Στη συνέχεια επισκεφθήκαμε το νοσοκομείο της πόλης. Στην είσοδο και τους εσωτερικούς διαδρόμους είναι κολλημένες αφίσες που απεικονίζουν νέους ανθρώπους - μάρτυρες του παλαιστινιακού λαού. Συγκλονιστικά τα στοιχεία που μας έδωσε ο διευθυντής του νοσοκομείου. Χτύπησαν το νοσοκομείο στις υποδομές του (αέριο - οξυγόνο - νερό - ηλεκτρισμό), χτύπησαν τα ασθενοφόρα που πήγαν να βοηθήσουν τους τραυματίες και ασθενείς και σκότωσαν το προσωπικό. Ορισμένους τους εκτέλεσαν πάνω στα ερείπια του σπιτιού τους.

"Αυτό που είδαμε και πάθαμε δεν περιγράφεται. Αλλά δε θα υποκύψουμε. Δώστε αυτή τη διαβεβαίωση στους λαούς σας. Πιέστε για να σταματήσει το έγκλημα. Η ΕΕ οφείλει να πάρει θέση ξεκάθαρη. Κάντε ό,τι μπορείτε γι' αυτό".

Αν όλη αυτή η αδιανόητη απάνθρωπη κατάσταση συνδυαστεί με το στοιχείο, που μας επιβεβαίωσαν και ξένοι διπλωμάτες, ότι ο ισραηλινός στρατός διέλυσε, σχεδόν, ολοκληρωτικά όλα τα αρχεία, όλα τα ιστορικά αρχεία των παλαιστινιακών πόλεων, είναι ξεκάθαρο ότι έγινε προσπάθεια να εξαφανιστεί κάθε στοιχείο που αποδεικνύει ότι ο παλαιστινιακός λαός έχει του οποιουδήποτε είδους ρίζες και δικαιώματα σε αυτήν τη γη», καταλήγει ο Στρατής Κόρακας. Είναι σαφές ότι πρόκειται για γενοκτονία και ότι αυτό που εφαρμόζεται είναι η τακτική τού «ή θα φύγετε από εδώ ή δε θα μείνει κανένας».