Κυριακή 28 Απρίλη 2002
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 6
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΟΙ 200 ΗΡΩΕΣ

(και τα στερνά τους μηνύματα)

ΕΙΝΑΙ δωρικά επιγράμματα, είναι μηνύματα λεβεντιάς, αρετής και αταλάντευτης πίστης όλα αυτά τα μικρά σημειώματα που έγραψαν οι 200 κομμουνιστές για να δώσουν το στερνό μήνυμά τους καθώς τα καμιόνια τούς κουβαλούσαν για εκτέλεση στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής.

Ο ΚΩΣΤΑΣ ΤΣΙΡΚΑΣ, δάσκαλος από τα Πράμαντα της Ηπείρου, πιασμένος στα χρόνια της βασιλομεταξικής δικτατορίας, φυλακισμένος στην Ακροναυπλία, παραδόθηκε έπειτα κανονικά από τους μανιαδάκηδες και την κυβέρνηση Τσουδερού στους χιτλερικούς για να μεταφερθεί τελικά στο Χαϊδάρι, απ' όπου θα τον πάρουν μαζί με τους άλλους συντρόφους του την Πρωτομαγιά του 1944 για εκτέλεση. Στο σημείωμά του, που απευθύνεται στους δικούς του, στην οδό Μάρνη 52, μας δίνει σ' όλους το στίγμα του: «Πρωτομαγιά. Γεια σας όλοι, πάμε στη Μάχη».

ΔΑΣΚΑΛΟΣ, επίσης, από τη Ραχούλα Καρδίτσας ο Βαγγέλης Πόλκος. Πίσω από μια φωτογραφία της κορούλας του, που βρέθηκε στο σακάκι του, έχει σημειωμένο τούτο το μήνυμα: «Κόρη μου, Καίτη Πόλκου, μένει Κλειούς 22 Θεσσαλονίκη. Να γίνει δασκάλα. Ο πατέρας της».

ΤΡΙΑΝΤΑ χρόνων ο Σάββας Σαββόπουλος, εργάτης, μεταλλουργός, μέλος της ΟΚΝΕ κι έπειτα του ΚΚΕ, πιάστηκε το 1937 και κλείστηκε στην Ακροναυπλία. Γράφει στο μήνυμά του: «Ας μάθει όλη η Ελλάδα πως ούτε στιγμή δε χάσαμε την πίστη στην τελική νίκη. Καμιά δύναμη δε θα μπορέσει να τσακίσει το ΚΚΕ. Θα νικήσει. Καλώ τον αδελφό μου, με σκληρή δουλιά να προσπαθήσει να ξεπλύνει το κακό, που έκανε με τη δήλωση, και την αδελφούλα μου να πάρει τη θέση μου στο ΚΚΕ».

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΑ τα στερνά μηνύματα που άφησε για τον πατέρα, την αρραβωνιαστικιά και την κουνιάδα του ο ήρωας Ναπολέων Σουκατζίδης. «Πατερούλη, πάω για εκτέλεση, να 'σαι περήφανος για το μονάκριβο γιο σου...». Στην αρραβωνιαστικιά «Δίδα Χαρά Λιουδάκη, καθηγήτρια Αναμορφωτικού Σχολής Θηλέων, Δρομοκαΐτειον. "...Η τελευταία μου σκέψη μαζί σου. Θα 'θελα να σε κάνω ευτυχισμένη. Να βρεις σύντροφο της ζωής σου άξιό μου..."». Το τρίτο στην κουνιάδα Μαρία Λιουδάκη, την «αδελφούλα» του, «που λάτρευσε πολύ όσο και τη γυναίκα του».

«...ΣΦΙΞΤΕ τις καρδιές σας και βγείτε παλικάρια από τη νέα δοκιμασία...». Αυτό είναι το μήνυμα που έχει γράψει ο Μήτσος Ρεμπούτσικας, στέλεχος του ΚΚΕ από την Αχαγιά της Πάτρας, που παραγγέλλει στους δικούς τους: «Ο θάνατός μου δε θα πρέπει να σας λυπήσει αλλά να σας ατσαλώσει πιο πολύ για την πάλη, που διεξάγεται... Ετσι θα μας τιμήσετε καλύτερα. Οταν ο άνθρωπος δίνει τη ζωή του για ανώτερα ιδανικά δεν πεθαίνει ποτέ»...

ΤΗΝ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ, αντιφασιστική του ταυτότητα βλέπουμε στο σημείωμα του Παύλου Καρατζά, που κι αυτός ήταν εξόριστος από το 1936: «...Με πήραν για εκτέλεση 1η Μαΐου 1944...». Κι ο Α. Βαγενάς, που κι αυτός παραδόθηκε στους χιτλερικούς, μαζί με τους άλλους Ακροναυπλιώτες. Στο σημείωμα προσθέτει: «Δεν σας ξέχασα ποτές. Για σας και για τον ελληνικό λαό έδωσα τη ζωή μου. Σήμερα 1η του Μάη 1944 σας φιλώ για τελευταία φορά...».

ΠΡΕΠΕΙ εδώ να πούμε ότι μερικά από τα σημειώματα αυτά παρουσιάστηκαν κι από περιοδικά το 1945. Στη βδομαδιάτικη επιθεώρηση «ΣΗΜΕΡΑ» και στο 3ο φύλλο στις 17 του Νοέμβρη 1945 παρουσιάζεται ένα αφιέρωμα «Αγνωστα Γράμματα Αγωνιστών της Αντιστάσεως», όπως το τιτλοφορεί. Σ' αυτό ακριβώς το αφιέρωμα δημοσιεύεται και το σημείωμα που άφησε στη διαδρομή προς το Σκοπευτήριο ο λεβέντης κομμουνιστής από τα Χανιά, ο γεωπόνος Νίκος Μαριακάκης, στέλεχος του ΚΚΕ, που πιάστηκε την εποχή της μεταξικής δικτατορίας στην Ακροναυπλία. «Καλύτερα να πεθαίνει κανείς στον Αγώνα για τη λευτεριά παρά να ζει σκλάβος»...

ΕΝΑ σημείωμα, που παρ' όλες τις αναζητήσεις η οικογένεια δεν πέτυχε να το βρει, να πάρει φυσικά το πρωτότυπο. Φαίνεται πως κάποιος «μηχανισμός» παρακράτησε τότε για ιδιωτικές συλλογές πολλά τέτοια κι άλλα ντοκουμέντα, που ανήκουν στην εθνική μας ιστορία και στα μουσεία της. Πολύδακρυς σ' όλα του, όπως έγραφε για το Εικοσιένα ο Γ. Τερτσέτης, κι ο αγώνας της ΕΑΜικής Αντίστασης.


Του Νίκου ΚΑΡΑΝΤΗΝΟΥ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ