Πρόκειται για το χρονικό μιας προαναγγελθείσας κρίσης, οι αιτίες της οποίας βρίσκονται τόσο στην πολιτική όσο και στην αντιπολιτευτική τακτική της ηγεσίας της ΝΔ. Ο Κ. Καραμανλής όλα τα προηγούμενα χρόνια ακολούθησε με θρησκευτική ευλάβεια τις επιταγές της πλουτοκρατίας για στήριξη των νεοφιλελεύθερων κυβερνητικών επιλογών, προσδοκώντας ότι αυτή η συνεπής και ταξική, βέβαια, στάση θα «εξαργυρωθεί» με την εύνοια της οικονομικής ολιγαρχίας για την κατάκτηση της εξουσίας. Τα αποτελέσματα όμως δεν είναι τα αναμενόμενα. Το «νέο» ΠΑΣΟΚ όχι μόνο λεηλάτησε τη νεοφιλελεύθερη ιδεολογία και πολιτική της ΝΔ, αλλά και ανώτερα κοινωνικά στρώματα που παραδοσιακά τη στήριζαν.

Εκφραση αυτών των διεργασιών και του διεμβολισμού της εκλογικής βάσης της ΝΔ αποτελούν τόσο οι μεταγραφές (Κοντογιαννόπουλος), που πραγματοποιεί προεκλογικά ο Κ. Σημίτης, όσο και οι εκφράσεις θαυμασμού και η διάθεση συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ από τον Στ. Μάνο, αλλά και από τον Γ. Σουφλιά, αν και δεν κατεβαίνει σ' αυτές τις εκλογές. Δεν είναι τυχαία ούτε η εξουδετέρωση του «άσου» του Δ. Αβραμόπουλου, η οποία επέτρεψε στον Κ. Λαλιώτη να ισχυριστεί ότι ο δήμαρχος δε συστρατεύτηκε επειδή εκτιμά ότι θα χάσει η ΝΔ τις εκλογές.

Το πρόβλημα αυτό επιχειρεί να το ξεπεράσει είτε καλώντας, όπως έκανε τις προάλλες στην ομιλία του στην Καλλιθέα, τον Κ. Σημίτη να τολμήσει να ομολογήσει ότι «αντιγράφει φιλελεύθερες θέσεις», είτε πλειοδοτώντας σε ακόμα πιο σκληρές νεοφιλελεύθερες κατευθύνσεις. «Οσα λέγαμε χρόνια εμείς - είπε στην ίδια ομιλία - τα λέει τώρα το ΕΚΟΦΙΝ, το οποίο επικυρώνει την ονομαστική σύγκλιση, αλλά απαιτεί νέα μέτρα και ζητά σκληρές αποφάσεις χωρίς άλλη αναβολή». Είναι προφανές ότι δεν επιζητεί απλά και μόνο τη δικαίωση από τις Βρυξέλλες αλλά διεκδικεί να αναλάβει την επιβολή των νέων σκληρών μέτρων, ως ικανότερος διαχειριστής. Μάλιστα επιχειρεί να περάσει ως πλεονέκτημα και σημείο υπεροχής, έναντι της κυβέρνησης Σημίτη, ότι η ηγεσία της ΝΔ ως «νέοι, άφθαρτοι, ξεκούραστοι και αποφασισμένοι» μπορούν να τα καταφέρουν καλύτερα.

Χαρακτηριστικό της ένδειας επιχειρημάτων αλλά και της βούλησης να αντιπαρατεθεί με την κυβερνητική πολιτική είναι ότι βασικό επιχείρημα της προεκλογικής καμπάνιας είναι πως «δεν είναι υγιές για το σύστημα να κυβερνά ένα κόμμα συνεχώς για ένα τέταρτο του αιώνα»!

Με άλλα λόγια, δεν πρέπει να της δώσουν το φιλί της ζωής, όπως είπε χαρακτηριστικά η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλ. Παπαρήγα. Η πραγματική διαχωριστική γραμμή, αυτή που χαράζεται με βάση τα συμφέροντα του λαού και του τόπου, αφήνει από την ίδια πλευρά κυβέρνηση και ΝΔ, ενώ από την άλλη τοποθετεί το Λαϊκό Μέτωπο, με σημαντικά ενισχυμένο το ΚΚΕ. Η ηγεσία της ΝΔ επιμένει ταξικά, έστω και αν αυτό της στοιχίσει άλλη μια τετραετία «εκτός εξουσίας». Αυτό χρειάζεται να κάνουν, σε αντιδιαστολή, οι εργαζόμενοι. Να ψηφίσουν με βάση το ταξικό συμφέρον τους, με το βλέμμα στο μέλλον των παιδιών τους.