Η επίσημη ελληνική ιστοριογραφία, με την άγνοια, τα ψεύδη, τις σκοπιμότητές της, και η διδασκόμενη Ιστορία, με τις ανούσιες επιλογές και τις παραχαράξεις της μωρής βυζαντινο-λαγνείας που επικράτησε τον 20ό αιώνα (και μάλλον συνεχίζεται), το μόνο που απέδωσαν ήταν η απέχθεια και, τελικώς, η άγνοια της πλειοψηφίας των Ελλήνων, ιδιαίτερα των μεταπολεμικών, για την Ιστορία του Βυζαντίου. Ευτυχώς, που για τους διψώντες την αλήθεια για την Ιστορία μας υπήρχαν τα βιβλία του Γιάννη Κορδάτου. (Πότε, αλήθεια, η κοινότητα των ιστορικών θα αναγνωρίσει την τεράστια προσφορά, το δρόμο της ιστορικής αληθείας, που άνοιξε ο Κορδάτος;) Με τα παραπάνω, θέλουμε να υπογραμμίσουμε την αληθή (τεκμηριωμένη και με αποσπάσματα από βιβλία Ελλήνων - πολλά του Κορδάτου - και ξένων ιστορικών), ιστορική, κοινωνιολογική και πολιτισμική γνώση, που προσφέρει το ιστορικό μυθιστόρημα της πολυγραφότατης Αυγής Παπάκου - Λάγου «Ανδρόνικος Α` Κομνηνός, ο "Φιλόλαος"». Το μυθιστόρημα κυκλοφόρησε η «Σύγχρονη Εποχή», σε μια καλαίσθητη έκδοση, με «κοσμήματα» της Εύας Μελά και ελληνική και ξένη βιβλιογραφία.

Απευθυνόμενο, ιδιαίτερα στους νέους αναγνώστες, και συνδυάζοντας μια ελκυστική λογοτεχνική γραφή με επιστημονικές σημειώσεις, το βιβλίο ιστορεί τον περιπετειώδη προσωπικό βίο, τη ριζοσπαστική, αταλάντευτα φιλολαϊκή πολιτική, που εφάρμοσε σαν αντιβασιλέας και αυτοκράτορας του Βυζαντίου (12ος αιώνας), προς όφελος της αγροτιάς, της εργατιάς και των μικρεμπόρων, ένας παρασιωπημένος από την επίσημη ιστοριογραφία, ο Κομνηνός Ανδρόνικος Α`. Ο «Φιλορωμαίος», ο «φιλόλαος», όπως αποκαλούνταν, γενναίος, αδιάλλακτος αντίπαλος των Λατίνων, αλλά και των λατινοφρόνων Βυζαντινών - βασιλιάδων, πριγκίπων, παλατιανών και στρατιωτικών αξιωματούχων, επαρχιακών φεουδαρχών και άλλων ...«ιεράκων». Ο απαθανατισμένος από το λαό - και τον Φτωχοπρόδρομο - με τραγούδια και ποιητικούς θρύλους, αφού ο λαός, όπως γράφει ο Κορδάτος, στο πρόσωπό του έβλεπε «τον ηγέτη που θα μπορούσε να αλλάξει την κατάσταση (σ.σ. τη δεινή θέση του λαού) και να σώσει την αυτοκρατορία». Ο πολυδιαβασμένος γιος του σοφού Ισαάκιου του Πορφυρογέννητου, ο Ανδρόνικος Α`, όχι μόνον κατάργησε όλα τα προνόμια των αρχόντων προς όφελος του λαού, αλλά και έλεγε στο λαό πως πρέπει να συνειδητοποιήσει τη δύναμή του, ποιοι τον ήθελαν εξαθλιωμένο και να κρατά στα χέρια του την τύχη της αυτοκρατορίας. Το δυστύχημα του λαού, ήταν ότι πιάστηκε στο προπαγανδιστικό δόκανο των ραδιούργων αντιπάλων του Ανδρόνικου, δεν υπερασπίστηκε τον ηγέτη του και ξανάπεσε στην τυραννία Λατίνων και Βυζαντινών.