Κυριακή 7 Απρίλη 2002
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 28
ΔΙΕΘΝΗ
ΗΠΑ - ΜΕΣΑΝΑΤΟΛΙΚΟ
Πρόταση ειρήνης ή προσχεδιασμένο έγκλημα;

Επιμερίζοντας εξίσου και σε Ισραηλινούς και σε Παλαιστινίους τις ευθύνες για την ολοκληρωτική καταστροφή, γι' αυτή τη γενοκτονία που συντελείται στα Αυτόνομα Παλαιστινιακά Εδάφη, διανθίζοντάς τες μάλιστα με συναισθηματικές κορόνες, όπως «όταν μία 18χρονη Παλαιστίνια ζώνεται με εκρηκτικά και τινάζεται και η πράξη έχει ως αποτέλεσμα το θάνατο μιας 17χρονης Ισραηλινής, τότε το μέλλον πεθαίνει», ο Αμερικανός Πρόεδρος Τζορτζ Ουόκερ Μπους, με το έκτακτο διάγγελμά του, έκανε την αναμενόμενη από πολλές πλευρές κίνηση. Μία παρέμβαση που προσδοκούν ότι θα σταματήσει τη λάβα του πολέμου, μία πρωτοβουλία τέτοια που θα σήμαινε και τον τερματισμό των εχθροπραξιών.

Πράγματι, το διάγγελμα στο σύνολό του ερμηνεύτηκε ως στροφή της πολιτικής του Προέδρου Μπους, τουλάχιστον της εκπεφρασμένης, καθώς είναι η πρώτη φορά που δημόσια, από τη στιγμή που άρχισε η επιχείρηση ανακατάληψης και κατοχής των Παλαιστινιακών Εδαφών, ζήτησε άμεση κατάπαυση του πυρός και κάλεσε τις ισραηλινές δυνάμεις να αποχωρήσουν από τη Ραμάλα και τις άλλες παλαιστινιακές πόλεις που κατέλαβαν την τελευταία εβδομάδα, και «να σεβαστούν τον παλαιστινιακό λαό» ...«με τον οποίο είναι και θα παραμείνουν γείτονες», επαναλαμβάνοντας για πολλοστή φορά την υποστήριξή του στη δημιουργία ενός παλαιστινιακού κράτους.

Φυσικά, για το τις πταίει, κατά τον Πρόεδρο Μπους, που φτάσαμε ως εδώ: Ο Γιάσερ Αραφάτ, καθώς «έχει προσωπική ευθύνη» για τις τρομοκρατικές επιθέσεις «που υποδαυλίζουν τις ελπίδες του λαού για ένα ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος». Ευθύνες... «Στο Οσλο, αλλά και αλλού ο στρατηγός Αραφάτ αποκήρυξε την τρομοκρατία ως μέσο επίτευξης του σκοπού του και συμφώνησε να την ελέγξει. Δεν το έπραξε. Είναι προσωπική του ευθύνη η κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει».

Ακριβοδίκαιος...

Σκληρός και προς τις δύο πλευρές, «ακριβοδίκαιος», επιτίθεται και στην ισραηλινή κυβέρνηση, λέγοντας ότι έχει να λάβει και εκείνη πολύ σκληρές αποφάσεις. Αφού δημόσια έχει στηρίξει τη δημιουργία ενός παλαιστινιακού κράτους, το οποίο «δεν είναι παράδεισος τρομοκρατών», θα πρέπει «να αναγνωρίσει ότι αυτό το κράτος πρέπει να είναι πολιτικά και οικονομικά βιώσιμο» και καλεί το Ισραήλ, βάσει του σχεδίου Μίτσελ, να σταματήσει άμεσα «τη δραστηριότητα των εποικισμών στα κατεχόμενα εδάφη και η κατοχή πρέπει να σταματήσει με την αποχώρηση, την εξασφάλιση και την αναγνώριση των συνόρων, όπως περιέχονται στα ψηφίσματα του ΟΗΕ, 242 και 338». Να σημειωθεί, είναι η πρώτη φορά που ένας Αμερικανός Πρόεδρος κάνει χρήση του όρου κατεχόμενα ή κατοχή, αλλά και υποστηρίζει τις άνω αποφάσεις οι οποίες καθορίζουν τα όρια του Ισραήλ όπως ήταν το 1967, δηλαδή πριν τον πόλεμο των 6 ημερών!

Απαίτησε «καλύτερη ηγεσία και αποτελέσματα» και από τις δυο πλευρές, ενώ επανέλαβε την υποστήριξη των ΗΠΑ στην πρόταση της Σαουδικής Αραβίας, που υιοθετήθηκε πρόσφατα από τον Αραβικό Σύνδεσμο, αφού, κατά αυτόν τον τρόπο, «τα αραβικά κράτη αναγνωρίζουν το δικαίωμα του Ισραήλ να υπάρχει ως κράτος... και γείτονάς τους». Εντούτοις, παρά τα εγκώμια που έπλεξε προς τον πρίγκιπα της Σαουδικής Αραβίας, Αμπντουλάχ, αλλά και τον Αιγύπτιο Πρόεδρο Χόσνι Μουμπάρακ και γενικά προς ηγεσίες διαφόρων αραβικών κρατών, ο Μπους επιτέθηκε κατά του Σαντάμ Χουσεΐν για την οικονομική ενίσχυση που προσφέρει στις οικογένειες των πρωταγωνιστών σε επιθέσεις αυτοκτονίας κατά του Ισραήλ, ενώ επέκρινε επίσης το Ιράν για την υποστήριξη που παρέχει στις οργανώσεις «Χαμάς» και «Χεζμπολά» και κάλεσε τη Συρία να πάρει αποστάσεις από τις δυο αυτές οργανώσεις, όπως έκανε και στην περίπτωση της «Αλ Κάιντα».

«Ειρήνη» αλά αμερικάνα;

Το κυριότερο όμως είναι η ανακοίνωση της αποστολής του επικεφαλής της αμερικανικής διπλωματίας, Κόλιν Πάουελ, στη Μέση Ανατολή την επόμενη εβδομάδα, σε μια προσπάθεια για αποκλιμάκωση της κρίσης στην περιοχή. Τόνισε ότι ο αρχηγός της αμερικανικής διπλωματίας θα κινηθεί με βάση το πρόσφατο ψήφισμα 1402 του Συμβουλίου Ασφαλείας και με στόχο την εφαρμογή των σχεδίων Τένετ και Μίτσελ.

Οι αντιδράσεις φυσικά αυτού του διαγγέλματος ήταν οι αναμενόμενες. Αμερικανικό Κογκρέσο, ΕΕ, Ρωσία, ακόμη και η ίδια η παλαιστινιακή ηγεσία καλωσόρισαν την πρωτοβουλία. Μοναδική παραφωνία ο Ισραηλινός πρωθυπουργός, Αριέλ Σαρόν, που θεωρεί άσκοπες τις πολιτικές πρωτοβουλίες που αναλαμβάνουν οι ΗΠΑ.

Αραγε τι συνέβη ξαφνικά και η αμερικανική ηγεσία έκανε τέτοια στροφή; Ενα ακόμη όραμα του Προέδρου Μπους, με τη διαφορά ότι αυτό είναι ειρηνικό; Δύσκολο να το πιστέψει κανείς - ειδικά εάν θυμηθεί την προϊστορία. Να θυμηθούμε τη Γρενάδα, τον αποκλεισμό του Λιβάνου, τη Χιλή, τις δολοφονίες στη Βραζιλία, τον Παναμά, το Βιετνάμ, την Κορέα, τον πόλεμο του Κόλπου, τη Γιουγκοσλαβία και τον πόλεμο στο Αφγανιστάν... Το νήμα που συνδέει σχεδόν όλες τις αμερικανικές κυβερνήσεις είναι ότι «πουλάνε τον πόλεμο» και γεμίζουν τα ταμεία τους οι πολυεθνικές, από τη «Λόκχιντ Μάρτιν» έως αυτές που κατασκευάζουν παιδικά παιχνίδια, ακόμη και ρούχα ή τσίχλες.

Ξαφνικό όραμα ειρήνης εν μέσω ενός στρατοκρατούμενου Στέιτ Ντιπάρτμεντ και Λευκού Οίκου; Αξίζει μόνο να θυμηθεί κανείς ότι ο διπλωματικός διαπραγματευτής Αντονι Ζίνι, είναι στρατηγός επικεφαλής για πολλά χρόνια των αμερικανικών δυνάμεων στη Μέση Ανατολή, ο ίδιος άνθρωπος που το 1992 βρέθηκε στη Σομαλία. Οσο για τον υπουργό Εξωτερικών, αυτόν τον άνθρωπο που τα μέσα τον αποκαλούν η περιστερά ανάμεσα στα γεράκια του Πενταγώνου, τον Κόλιν Πάουελ, αυτός ευθύνεται για την εθνοκάθαρση του Μάι Λάι στο Βιετνάμ και ήταν ο στρατηγός του Πολέμου του Κόλπου... Και τι να πει κανείς για τους υπολοίπους.

Προσπάθειες αποκρυπτογράφησης

`Η μήπως οι Αμερικανοί αξιωματούχοι θέτουν σε εφαρμογή το γνωστό απόφθεγμα, «θέλεις ειρήνη, προετοιμάσου για πόλεμο» και γι' αυτό και οι βολές κατά του Ιράκ, του Ιράν και της Συρίας, χώρες που έχουν ενταχθεί και στον «άξονα του κακού»; Και πώς διεξάγεται καλύτερα ο πόλεμος; Πουλώντας όπλα. Μήπως τα κέρδη των πωλήσεων των όπλων προς τις αραβικές χώρες αξίζουν πολύ περισσότερο από τη «φιλία» με το Ισραήλ; Δεδομένων των αντιδράσεων των αραβικών χωρών και ειδικά της Σαουδικής Αραβίας, αλλά και της Ιορδανίας και της Αιγύπτου, που είναι από τους μεγαλύτερους και καλύτερους πελάτες.

Ενας ακόμη άξονας ήταν οι ευρωπαϊκές αντιδράσεις, ειδικά μετά την προσβλητική συμπεριφορά του Σαρόν απέναντι στην υψηλόβαθμη αντιπροσωπεία της ΕΕ, αλλά και στις προσπάθειες του προεδρεύοντος της ΕΕ, Ισπανού πρωθυπουργού Χοσέ Μαρία Αθνάρ να επικοινωνήσει τηλεφωνικά με τον Γιάσερ Αραφάτ, που προφανέστατα οι ισραηλινές αρχές έκοβαν την επικοινωνία. Οταν λοιπόν ο Αθνάρ διαμαρτυρήθηκε στον Σαρόν, εκείνος αλλαζονικά και ειρωνικά του απάντησε: «Μα τι περιμένετε, μιλάτε με τον αρχηγό των τρομοκρατών». Οχι πως οι Ευρωπαίοι εμπνέονται από τα ιδανικά της ειρήνης, αλλά μία ανάφλεξη στην περιοχή ή ο χαμός του Αραφάτ θα σήμαινε πιθανόν έναν γενικευμένο πόλεμο, έναν πραγματικό εφιάλτη για την ΕΕ, εξαιτίας της εγγύτητας, εξαιτίας των πιθανών τρομοκρατικών επιθέσεων στο έδαφός τους, κυρίως για το πετρέλαιο, που ήδη η άνοδός του έχει προκαλέσει σοβαρή οικονομική κρίση. Ενας τέτοιος εφιάλτης για τους Ευρωπαίους θα έκανε τόσο τις αραβικές χώρες όσο και τις ευρωπαϊκές να εγκαταλείψουν αυτοστιγμεί την «αντιτρομοκρατική συμμαχία»...

Υπάρχουν ακόμη και οι εκλογές στις ΗΠΑ, για την αναπλήρωση των μισών εδρών του Κογκρέσου, και δεν είναι καιρός για την αμερικανική κυβέρνηση να ρισκάρει τον έλεγχο και στα δύο Σώματα. Εχει ακόμη πολύ δρόμο...

Εξάλλου, δεν έχασε και τίποτα. Τα σχέδια του Σαρόν ήταν γνωστά στις ΗΠΑ, αν και πολλοί αναλυτές ομολογούν ότι δεν μπορούσαν ποτέ να φανταστούν την ωμότητα «του μακελάρη της Βηρυτού» (μα, πού ζουν;). Οτι οι ΗΠΑ όχι μόνο γνώριζαν, αλλά στήριζαν και τα σχέδια αποκαλύπτεται με τη στάση που κράτησαν κατά την επίσκεψή τους τόσο η δημοκρατική γερουσιαστής Χίλαρι Κλίντον όσο και κυρίως ο αντιπρόεδρος Ντικ Τσένεϊ, ο οποίος αρνήθηκε να δει τον Αραφάτ και «έδωσε το πράσινο φως για την επίθεση» κατά των Παλαιστινίων.

Μία επίθεση, όπως αποκαλύπτει το Israel Insider, που ήταν προσχεδιασμένη από τον Ιούλιο, πολύ πριν την 11η Σεπτεμβρίου, όταν ο αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων, Σαούλ Μοφάζ, παρουσίασε στην ισραηλινή κυβέρνηση το σχέδιο επανακατάληψης των παλαιστινιακών εδαφών, μία επιχείρηση που θα κρατούσε 1 μήνα, θα λάμβαναν μέρος 30.000 στρατιώτες, θα σήμαινε το θάνατο εκατοντάδων Ισραηλινών και χιλιάδων Παλαιστινίων και στόχο θα είχε την καταστροφή της υποδομής και της παλαιστινιακής ηγεσίας και τη συλλογή όλων των όπλων και της δομής που έχει η παλαιστινιακή ηγεσία.

Φυσικά, δεν ήταν δυνατόν να μην το γνώριζε η αμερικανική κυβέρνηση. Και όπως τόνισε και σε συνέντευξή του στην Τρίτη ο Χένρι Κίσινγκερ, ερωτώμενος για το ψήφισμα 1402, αλλά και τις εκκλήσεις να μεταβεί ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών ώστε να εξευρεθεί μία λύση, «όταν ο Πάουελ έχει κάτι να προσφέρει θα πάει»... «αλλά πρώτα, πριν εφαρμοστεί και το ψήφισμα του ΟΗΕ, ας αφήσουμε τον Σαρόν να τελειώσει τη δουλιά του»...


Χ. Μ.

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ
Προσπάθειες συντριβής κάθε παλαιστινιακής αντίστασης(2002-08-15 00:00:00.0)
Ο Μπους «απαγγέλλει» Σαρόν(2002-06-27 00:00:00.0)
Νέες αεροπορικές επιδρομές και επίγειες εισβολές(2001-12-08 00:00:00.0)
Ακυρώνεται με εντολή Σαρόν η συνάντηση Πέρες - Αραφάτ(2001-09-15 00:00:00.0)
Ενα βήμα πριν τον ολοκληρωτικό πόλεμο...(2001-08-19 00:00:00.0)
Η ειρήνη... μπορεί να περιμένει(2001-08-08 00:00:00.0)

Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ