Περισσεύουν τις μέρες αυτές οι κάθε λογής ευχές, προτροπές, συμβουλές, κλπ., για επικράτηση της σύνεσης και της μετριοπάθειας στη Μέση Ανατολή, για την επιστροφή των δύο πλευρών στις διαπραγματεύσεις και την προσπάθεια για επίτευξη μόνιμης ειρήνης. Και δε λέμε, καθώς οι ερπύστριες των ισραηλινών τανκς οργώνουν τα παλαιστινιακά εδάφη, σκορπίζοντας τον τρόμο και το θάνατο, ακόμη και οι ευχές έχουν κάποια σημασία.

Η, στα λόγια, όμως, ζητούμενη απ' όλους ειρήνη στη Μέση Ανατολή δεν είναι κάτι το αόριστο και γενικόλογο. Για να είναι αυτή βιώσιμη, στέρεη και μόνιμη, πρέπει να είναι, πρώτα και κύρια, δίκαιη. Και αυτό σημαίνει την επιστροφή του Ισραήλ στα προ του πολέμου του 1967 σύνορα. Την επιστροφή όλων των κατεχομένων εδαφών. Τη συγκρότηση ανεξάρτητου και κυρίαρχου παλαιστινιακού κράτους. Το δικαίωμα επιστροφής όλων των Παλαιστινίων προσφύγων στα σπίτια και στις περιουσίες τους.

Σε όλ' αυτά πρέπει, επομένως, να παίρνουν θέση όσοι θέλουν πραγματικά την ειρήνευση της πολυβασανισμένης αυτής περιοχής.