Ενώ τα ισραηλινά άρματα μάχης καταλάμβαναν τη μία μετά την άλλη παλαιστινιακή πόλη, ενώ ανώτεροι ισραηλινοί αξιωματούχοι διέτασσαν στρατιώτες να «παραδειγματίζουν» απείθαρχους γιατρούς, νοσοκόμους, τραυματιοφορείς και δημοσιογράφους πυροβολώντας εναντίον τους, οι Ευρωπαίοι ηγέτες αντιδρούσαν στο δράμα της Μέσης Ανατολής εξισώνοντας τους θύτες με θύματα, τον υπερεξοπλισμένο, σαν αστακό, στρατό του Ισραήλ με μια χούφτα απελπισμένους παλαιστίνιους που εξαπέλυαν σποραδικά επιθέσεις αυτοκτονίας...

Οταν, τα τελευταία 24ωρα, η κλιμάκωση της ισραηλινής επίθεσης στα παλαιστινιακά εδάφη κατέστησε ορατότερους τους κινδύνους μίας ευρύτερης σύρραξης, τότε αρκετοί απ' τους ηγέτες της ΕΕ άρχισαν να ασκούν εντονότερη «κριτική» επιρρίπτοντας την ευθύνη της σύγκρουσης στην κυβέρνηση Σαρόν, αφήνοντας για λίγο - σίγουρα, όμως όχι διά παντός! - το τροπάρι «καταδίκης της βίας απ' όπου και εάν προέρχεται»...

Παράλληλα, κάποιοι έχυναν κροκοδείλια δάκρυα για την «αδυναμία» της ΕΕ να επιτελέσει «ειρηνευτικό» μεσολαβητικό ρόλο στη σύρραξη της Μέσης Ανατολής, καλώντας την μάλιστα να πιέσει τις - «πρώτες τη τάξει... αρμόδιες» - ΗΠΑ να τραβήξουν το αυτί για να «επαναφέρουν στην τάξη» τη φρενιασμένη κυβέρνηση του Αριέλ Σαρόν, «ξεχνώντας» το βασικό επεμβατικό χαρακτήρα μιας «Ενωμένης Ευρώπης» που στις αρχές της δεκαετίας του '90 έβαλε το χέρι της στη διάλυση της πρώην Γιουγκοσλαβίας, που αμέσως μετά συνεισέφερε - υπό την αιγίδα των ΗΠΑ και τύποις του ΟΗΕ - δυνάμεις στον Πόλεμο του Κόλπου ή που το 1999 συνυπέγραψε για την εξαπόλυση των ΝΑΤΟικών βομβαρδισμών κατά του Βελιγραδίου!

Συνεπώς, τέτοιες «πρώτες» ή «δεύτερες» τη τάξει επεμβατικές δυνάμεις δεν μπορούν, ντε φάκτο, να επιτελέσουν έναν αληθινά διαρκή ειρηνευτικό ρόλο στη Μέση Ανατολή, αφού ο απώτερος στόχος τους είναι ένα μερίδιο απ' την πίτα της περιοχής. Μιας περιοχής, που φέρει, μάλιστα, τη «σφραγίδα» των ΗΠΑ και προέβαλε, τουλάχιστον έως τώρα, σαν απαγορευμένος καρπός για τα «στόματα» ηγετών και φορέων ισχυρότατων οικονομικών συμφερόντων της ΕΕ.

Κάπως έτσι, έως το πρωί της περασμένης Πέμπτης ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ρομάνο Πρόντι έσχιζε τα ιμάτιά του για την «εσφαλμένη» πολιτική και στρατηγική του Σαρόν έναντι των Παλαιστινίων. Το βράδυ (λίγο μετά το διάγγελμα του Τζορτζ Ου. Μπους) ο Πρόντι άλλαζε «βιολί» δηλώνοντας πως η πολυπόθητη (για την ΕΕ) δήλωση Μπους για τον «τερματισμό της βίας στη Μ. Ανατολή είναι έκφραση αποφασιστικότητας και ηγεσίας»!

Για την ιστορία, να αναφέρουμε:

- Τον Γάλλο Πρόεδρο Σιράκ που ζητούσε να στείλει η ΕΕ αντιπροσωπεία για να συναντήσει τους Αραφάτ και Σαρόν ώστε να μπει τέλος στη - γενικώς απροσδιόριστη... - «αιματοχυσία»...

- Τον Γερμανό Καγκελάριο Γκ. Σρέντερ και τον προεδρεύοντα της ΕΕ Ισπανό πρωθυπουργό Χ.Μ. Αθνάρ που δήλωναν πως «όχι μόνο οι ΗΠΑ αλλά η ΕΕ, η Ρωσία και άλλες πλευρές πρέπει να πιέσουν το Ισραήλ και τους Παλαιστίνιους για να τεθεί τέλος στη βία».

- Τον Ρώσο Πρόεδρο Πούτιν που καταδίκαζε έντονα «τις τρομοκρατικές επιθέσεις κατά ισραηλινών πολιτών», καλώντας παράλληλα το Ισραήλ να «ζυγίσει προσεχτικά τα αντίποινα» (ενώ Ισραηλινοί στρατιώτες είχαν κυκλώσει, π.χ., το Ναό της Γένεσης - όπου έχουν καταφύγει Παλαιστίνιοι - αναμένοντας το νεύμα μίας «ένοπλης επιχείρησης που θα σέβεται, παρ' όλα αυτά, τα θρησκευτικά μνημεία»!)

- Το Βρετανό πρωθυπουργό, Μπλερ, που δεν ήταν... βυθισμένος στη θλίψη για το χαμό της βασιλομήτορος αλλά κοιτούσε πώς θα εκτονώσει τις ενστάσεις άλλων εταίρων για να εξαπολύσει (μαζί με τον Μπους), εν ευθέτω χρόνω, είτε τη νέα καταιγίδα της ερήμου κατά του Ιράκ, είτε την «εκ των έσω» ανατροπή του ιρακινού ηγέτη Σαντάμ Χουσεΐν, ώστε το γνωστό βρετανοολλανδικό πετρελαϊκό κονσόρτιουμ να εξασφαλίσει συμφερότερα συμβόλαια εκμετάλλευσης του ιρακινού μαύρου χρυσού... Αλλωστε, ο Μπλερ ήθελε να μεταβεί αυτό το Σαββατοκύριακο στο ράντσο του Μπους στο Κρόφορντ του Τέξας, όχι για να «λύσει» το Μεσανατολικό... αλλά για να επισημάνει στον Μπους πως για τη Βρετανία το «Ιράκ είναι σοβαρή απειλή για τη Δύση»...

Υ.Γ. Ολες αυτές τις μέρες στο Ισραήλ ήταν και ο... εκπρόσωπος της ΕΕ, Μιγκέλ Μορατίνος!