«ΠΑΜΕ, μπροστά, αγωνιστικά! Ενάντια στα μέτρα τα κυβερνητικά!»

Δεν είναι σύνθημα. Είναι απόφαση! Χιλιάδων και χιλιάδων απεργών, που, μέσα από τα σωματεία τους και τις επιτροπές αγώνα, έκαναν χτες ένα μεγάλο βήμα μπροστά.

Η πρώτη μυριόστομη ταξική απάντηση δινόταν χτες στους δρόμους και στις πλατείες όλης της χώρας την ίδια περίπου ώρα που η κυβέρνηση και ο εντολοδόχος της στη ΓΣΕΕ ανακοίνωναν με αυτοθαυμασμό (!) πως έχουν συμφωνήσει να μην αφήσουν τίποτα όρθιο απ' ό,τι κατάκτησε και γνώρισε ως κοινωνικο-ασφαλιστικό σύστημα η εργατική τάξη της χώρας μας.

Κόντρα τους η καθαρή διεκδίκηση των απεργών: «Διεκδικούμε με όλες μας τις δυνάμεις: Δημόσια Κοινωνική Ασφάλιση για όλους. Δωρεάν Δημόσια Υγεία, κατάργηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας στην Υγεία και στην Πρόνοια. Σύνταξη στα 60 για τους άντρες και στα 55 για τις γυναίκες. Πλήρη σύνταξη στα 30 εργάσιμα χρόνια. Κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων. Βασικό μισθό 300.000 δρχ. Πλήρη σταθερή απασχόληση, 7ωρο, 5ήμερο, 35ωρο».

«ΠΑΜΕ, μπροστά, αγωνιστικά!». Η απόφαση είναι ήδη για κλιμάκωση. Κι απέναντι σ' αυτήν κρίνονται πλέον όλοι.

Ωρες πριν, απ' τα χαράματα, χιλιάδες μαχητές του ταξικού αγωνιστικού συνδικαλιστικού κινήματος έπαιρναν θέση σε πύλες εργοστασίων, έξω από εργοτάξια, στους δρόμους με τα μηχανουργεία, στους άλλους με τα εμπορικά, στις πιάτσες, στα λιμάνια, έδεναν κάβους, σήκωναν πανό, έσφιγγαν τις αλυσίδες για την περιφρούρηση μιας απεργίας που καταγράφεται ήδη ως ιστορική! Ο χαρακτηρισμός διόλου δε συνιστά υπερβολή για όποιον θελήσει να κάνει μια στοιχειώδη ανάγνωση των χαρακτηριστικών αυτής της απεργίας. Οπου κυριολεκτικά για πρώτη φορά μεταπολεμικά (μόνη εξαίρεση το '46), είδαμε, κόντρα σε θεούς και δαίμονες, σημαντικά τμήματα της εργατικής τάξης, να περνάνε σε κατά μέτωπο αντιπαράθεση με το κεφάλαιο, την κυβέρνησή του, να πετάνε στην άκρη όχι μόνο κραγμένους εργατοπατέρες, αλλά και τις πολυποίκιλες πολιτικές εκφράσεις, που κήρυτταν, ή ευνόησαν διαχρονικά την ταξική συναίνεση, η οποία κατέληγε πάντα σε πολύμορφη υποταγή. Χτες η απεργία δεν έγινε με όρους «δημοκρατικών δυνάμεων», δεν έγινε με συμμάχους που πρεσβεύουν «αλλαγή», δηλαδή, φτιασίδωμα του καπιταλισμού. Χτες, με όρους «τάξη κόντρα σε τάξη», δέθηκαν μπράτσο μπράτσο εργάτης τον εργάτη κι αυτός με τον υπάλληλο και παραδίπλα άλλοι απ' τα φτωχομεσαία λαϊκά στρώματα σε μαζικές-δυναμικές διαδηλώσεις που ξάφνιασαν πολλούς.

Θαμμένη απ' όλα, μα όλα ανεξαιρέτως, τα αστικά και ψευτο-αριστερά μέσα μαζικής ενημέρωσης, η απεργία αποφασίστηκε, σχεδιάστηκε, οργανώθηκε, έγινε με διαδικασίες «από τα κάτω», με το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο να επιμένει ξανά και ξανά ότι οι εργάτες μπορούν - αν οι ίδιοι οργανωθούν και έχουν καθαρό το μέτωπο της αντιπαράθεσης - να πάνε μπροστά! Αυτό το μήνυμα-κάλεσμα πέρασε στόμα το στόμα σε εκατοντάδες χώρους δουλιάς. Στήθηκαν δεκάδες επιτροπές αγώνα, πάρθηκαν πρωτοβουλίες κόντρα στις συμβιβασμένες ηγεσίες διαφόρων συνδικάτων και χτες το μεγαλείο των τμημάτων της εργατικής τάξης, που βρίσκονται ήδη σε πορεία χειραφέτησης και τραβάνε μπροστά, εκφράστηκε στο δρόμο. Και ήταν μόνον η αρχή.