Eurokinissi

Πρόκειται για νόμους που τα αποτελέσματά τους «πληρώθηκαν» με το έγκλημα στα Τέμπη, όπως με τον διαχωρισμό του έργου σε εποπτικό έλεγχο και επιχειρησιακή λειτουργία - αρμοδιότητες που πριν τις ασκούσε ενιαία η Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας (ΥΠΑ) - διαμορφώνοντας τις προϋποθέσεις για την ιδιωτικοποίηση και της αεροναυτιλίας. Βέβαια, αρκετά χρόνια πιο πριν ιδιωτικοποιήθηκαν η «Ολυμπιακή», η επίγεια εξυπηρέτηση, ενώ εκχωρήθηκε η λειτουργία αεροδρομίων της χώρας σε ιδιωτικές επιχειρήσεις, πεδία τεράστιας κερδοφορίας για τους επιχειρηματικούς ομίλους. Ολα τα παραπάνω βαδίζουν πάνω στις κατευθύνσεις που έχει θέσει η ΕΕ για την «απελευθέρωση» των αερομεταφορών.

Επίσης, στο πλαίσιο της κατάτμησης του έργου, προωθήθηκε η σύνδεση των αποδοχών των εργαζομένων με τη μείωση των καθυστερήσεων, γεγονός που υποβαθμίζει την ποιότητα της εξυπηρέτησης της εναέριας κυκλοφορίας και καλλιεργεί το έδαφος για καταστρατήγηση των κανόνων ασφάλειας.

Χαρακτηριστική ήταν η τοποθέτηση του ειδικού εισηγητή του ΚΚΕ, Μανώλη Συντυχάκη, για το νομοσχέδιο σχετικά με την «Αρχή Πολιτικής Αεροπορίας» και την ΥΠΑ, που έφερε στη Βουλή και ψήφισε η κυβέρνηση της ΝΔ το 2020. Ο βουλευτής του Κόμματος τόνισε τότε ότι το νομοσχέδιο προσαρμόζει ακόμα περισσότερο τους κανόνες ασφάλειας των πτήσεων στην ανταγωνιστικότητα, δηλαδή «υποτάσσεται η αεροπορική ασφάλεια στη λογική του κόστους - οφέλους», με τραγικά αποτελέσματα. Και εξηγούσε ότι «η πίεση μέσω της σύνδεσης επιδόσεων και αποδοχών, προκειμένου για παράδειγμα να αυξήσει ο ελεγκτής τη χωρητικότητα του εναέριου χώρου για να μειωθούν οι καθυστερήσεις, οδηγεί σε παραβάσεις των κανόνων ασφάλειας».

Τότε η κυβέρνηση, μέσω του πρόσφατα παραιτηθέντος υπουργού Μεταφορών, Κ. Αχ. Καραμανλή, επικαλούνταν τους προηγούμενους νόμους του ΣΥΡΙΖΑ, λέγοντας ότι το δικό της νομοσχέδιο είναι συνέχεια αυτών των νόμων, με τον ΣΥΡΙΖΑ να επικεντρώνει την κριτική του στα «ανταλλάγματα» που θα έπρεπε να πάρει το κράτος για την κρατική ενίσχυση στην «Aegean» και όχι φυσικά στην ουσία του νομοσχεδίου.

Το ΚΚΕ προειδοποιούσε ότι η πίεση στους ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας να διαχειρίζονται περισσότερα αεροπλάνα, για να μη μειώνεται το εισόδημά τους, θα οδηγήσει σε ελαστικοποίηση των κανόνων ασφάλειας, καθώς και ότι μείωση των αερολιμενικών σημαίνει και λιγότερους ελέγχους σε αεροπλάνα και αεροδρόμια. Επίσης, ότι «οι στόχοι οικονομικής αποδοτικότητας θα οδηγήσουν στη μείωση του κόστους για τις αεροπορικές εταιρείες, που χρεώνονται με τα αντίστοιχα τέλη. Αυτό σημαίνει ότι θα υποβαθμίζεται το παραγόμενο επίπεδο ασφάλειας, γιατί τα μέσα, ο εξοπλισμός και άλλα θα θυσιάζονται στον βωμό της μείωσης του κόστους».

Απόρροια της πολιτικής αυτής είναι οι μεγάλες ελλείψεις σε προσωπικό που μεταξύ άλλων παρατηρούνται σε πολλά περιφερειακά αεροδρόμια της χώρας, στον κλάδο των τηλεπικοινωνιακών υπαλλήλων της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας, που διαμορφώνουν μια επικίνδυνη κατάσταση με σοβαρά κενά ασφάλειας.

Αυτήν τη στιγμή υπηρετούν μόλις 110 τηλεπικοινωνιακοί υπάλληλοι. Στο οργανόγραμμα, χωρίς απαραίτητα αυτό να αντιστοιχεί στις πραγματικές ανάγκες, προβλέπονται περίπου 180 θέσεις εργασίας, που σημαίνει ότι σχεδόν το 40% των θέσεων είναι κενές. Ως προς τις πραγματικές ανάγκες αρκεί να σημειωθεί ότι το 2010 ο αριθμός των υπαλλήλων έφθανε τους 320, για να συρρικνωθεί στη συνέχεια με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων.

Σύμφωνα με ενημερωτικό έγγραφο του Συλλόγου τους (Πανελλήνιος Σύλλογος Τηλεπικοινωνιακών Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας), οι τηλεπικοινωνιακοί υπάλληλοι στελεχώνουν όλα τα αεροδρόμια της χώρας, που φθάνουν τα 40, και ο ρόλος τους είναι να εξασφαλίζουν τη λειτουργία των αεροναυτικών τηλεπικοινωνιών καθώς και την ασφάλεια των πτήσεων, παρέχοντας την υπηρεσία AFIS (Airport Flight Information Service, Παροχή Πληροφοριών Πτήσεων Αεροδρομίου) και τις υπηρεσίες συνέγερσης, έρευνας και διάσωσης στην περίπτωση που παρουσιαστεί κάποιος κίνδυνος.

Οι μεγάλες ελλείψεις σε προσωπικό προκαλούν προβλήματα κυρίως σε 15 περιφερειακά αεροδρόμια της χώρας (Αστυπάλαια, Ικαρία, Κάλυμνο, Κάρπαθο, Κάσο, Καστελόριζο, Καστοριά, Κοζάνη, Κύθηρα, Λέρο, Μήλο, Νάξο, Πάρο, Σητεία, Σύρο). Σε αυτά τα αεροδρόμια η εξυπηρέτηση των πτήσεων, η διαχείριση της αεροπορικής κίνησης και η στελέχωση των πύργων ελέγχου γίνονται αποκλειστικά από υπαλλήλους της AFIS.

Σε ορισμένα από αυτά τα 15 αεροδρόμια δεν υπηρετεί κανείς υπάλληλος σε μόνιμη βάση (!) και σε κάποια υπηρετεί μόνο ένας υπάλληλος ενώ χρειάζονται περισσότεροι. Τα κενά λοιπόν καλύπτονται με μετακινήσεις προσωπικού από το ένα αεροδρόμιο στο άλλο, με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό.

Οι εργαζόμενοι που μετακινούνται σε αυτά ή οι λιγοστοί που υπάρχουν δουλεύουν σε συνθήκες εντατικοποίησης αυξάνοντας την ψυχολογική και σωματική πίεση. Αναγκάζονται να δουλεύουν συνεχώς, για πολλούς μήνες - χωρίς ρεπό, αργίες και άδειες - ακόμα και υπερωρίες για την εξυπηρέτηση έκτακτων περιστατικών, όπως οι αεροδιακομιδές ασθενών. Η εντατικοποίηση γίνεται ακόμα μεγαλύτερη αφού πολλοί από τους εργαζόμενους επιφορτίζονται με άλλα παράλληλα καθήκοντα.

Αρκετές είναι οι φορές που ένα από αυτά τα αεροδρόμια κλείνει γιατί ασθένησε ο μοναδικός υπάλληλος που υπηρετεί! Σε ανακοίνωση του Συλλόγου αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι στις 12 Νοέμβρη 2022 «στις 11.13 τοπική ώρα έκλεισε ο κρατικός αερολιμένας της Σύρου. Παρόμοια περιστατικά υπήρξαν το προηγούμενο διάστημα στους κρατικούς αερολιμένες Ικαρίας, Μήλου (3 φορές), Κοζάνης, Νάξου, Καστοριάς και του ακριτικού Καστελόριζου. Η αιτία είναι πάντα η ίδια, ασθένεια του μοναδικού υπαλλήλου του πύργου ελέγχου (...)».

Επίσης, για τη γενικότερη κατάσταση που επικρατεί εύγλωττη είναι η καταγγελία του Συλλόγου στις 16 Ιούλη 2022:

«Στα 11 από τα 15 παραμεθόρια αεροδρόμια που παρέχουν την υπηρεσία Πληροφοριών Πτήσεων, υπηρετεί μόνο ένας υπάλληλος, εξυπηρετώντας επιβατικές, νοσοκομειακές, στρατιωτικές πτήσεις καθ' όλο το 24ωρο, χωρίς ρεπό και άδεια. Στα 7 από τα 11 δεν υπάρχει κανείς μόνιμος υπάλληλος και (σ.σ. οι θέσεις) καλύπτονται με μετακινήσεις καθ' όλον τον χρόνο αφήνοντας κενά στελέχωσης στα υπόλοιπα αεροδρόμια.

(...) Η εξάντληση του προσωπικού που έχει απομείνει (αναγκάζεται να δουλεύει στα όρια της ανθρώπινης αντοχής του, χωρίς ρεπό - άδεια και χωρίς την απαιτούμενη ημερήσια ξεκούραση λόγω 24ωρου stand by για αεροδιακομιδές με φαινόμενα λιποθυμιών και απώλειας προσανατολισμού λόγω κόπωσης) και η εντατικοποίηση της εργασίας λόγω αύξησης της αεροπορικής κίνησης, διαμορφώνουν επικίνδυνες καταστάσεις για την ασφάλεια των πτήσεων - επιβαινόντων, την υγεία των συναδέλφων και την εξυπηρέτηση των αναγκών του επιβατικού κοινού και των κατοίκων των ακριτικών νησιών γενικότερα. Η μείωση των αποδοχών μας ήρθε να προστεθεί σαν το "κερασάκι στην τούρτα"».

Και σε αυτήν την περίπτωση αποδεικνύεται ότι δεν έχουμε να κάνουμε με ένα «ανίκανο» αστικό κράτος, αλλά με ένα κράτος που δουλεύει στο «φουλ» για την εξασφάλιση της κερδοφόρας δράσης των επιχειρηματικών ομίλων. Γι' αυτό και σε αυτήν την περίπτωση όταν ο Σύλλογος προκήρυξε απεργία, για όλα τα παραπάνω προβλήματα, στις 11 Ιούλη 2022, το δικαστήριο τη χαρακτήρισε παράνομη, και βεβαίως δεν ήταν η πρώτη φορά.

Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του πώς αντιμετωπίστηκε η περίπτωση υπαλλήλου που αρρώστησε και έκλεισε το αεροδρόμιο λόγω της ασθένειάς του. Το κράτος, που αποδεικνύεται «ανίκανο» για την ουσιαστική στελέχωση αυτής της κρίσιμης υπηρεσίας, έστειλε εισαγγελική εντολή κι έτσι το αρμόδιο αστυνομικό τμήμα κάλεσε τον ασθενή υπάλληλο για να τον ρωτήσει αν είχε ενημερώσει την υπηρεσία του ότι στο συγκεκριμένο αεροδρόμιο υπηρετεί μόνο αυτός! Οπως λέει η παροιμία «φταίει ο γάιδαρος και βαράνε το σαμάρι»! Ο υπάλληλος απάντησε ότι αυτό είναι αρμοδιότητα της υπηρεσίας να γνωρίζει πόσο προσωπικό έχει και πώς το κατανέμει, αλλά σε κάθε περίπτωση ότι και ο ίδιος και ο Σύλλογος έχουν κάνει αναφορά με την οποία παρουσιάζουν το πρόβλημα και ζητούν ενίσχυση σε προσωπικό. Εδώ ας σημειωθεί ότι τέτοιες αναφορές έχουν φθάσει μέχρι και τη Βουλή με Ερωτήσεις που έχει καταθέσει το ΚΚΕ.

Παρ' όλα αυτά την ίδια ερώτηση απηύθυνε η αστυνομία και σε προϊστάμενο του υπαλλήλου. Ομως... οι ερωτήσεις σταμάτησαν όταν διαπιστώθηκε ότι και ο υπουργός ήταν ενημερωμένος.

Ας σημειωθεί ότι ο συγκεκριμένος υπάλληλος έχει «προσωπικό ρεκόρ» συνεχόμενων μερών εργασίας, χωρίς καμία μέρα ξεκούρασης, τις 247 μέρες! Και δεν είναι ο μόνος με τέτοια απάνθρωπα αρνητικά ρεκόρ.

Ποιος ξέρει... Μπορεί όταν γίνει κάποια «στραβή» να ανακαλύψουν στα πρόσωπα τέτοιων εξουθενωμένων υπαλλήλων, που δεν έχουν το δικαίωμα ούτε να αρρωστήσουν, τον επόμενο «αποδιοπομπαίο τράγο», αν κρίνει κανείς από τη συζήτηση γύρω από τους σταθμάρχες της Λάρισας.