«Και βασικός μας στόχος - ό,τι πιο προοδευτικό μπορεί να πει κανείς σε μια χώρα που εξέρχεται από μια τόσο τρομερή κρίση - είναι η στρατηγική για τη δημιουργία θέσεων εργασίας». Αυτά έλεγε το 2017 ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, όταν «έδινε τα χέρια» με τον τότε πρωθυπουργό της Ιταλίας για την ιδιωτικοποίηση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, βαφτίζοντας «το κρέας ψάρι» και παρουσιάζοντας ως «ό,τι πιο προοδευτικό» την περαιτέρω «απελευθέρωση» των συγκοινωνιών στο όνομα της δημιουργίας θέσεων εργασίας. Το ψέμα βέβαια είχε και πάλι κοντά ποδάρια, αφού «πακέτο» με την ιδιωτικοποίηση και την «απελευθέρωση» πήγαν οι απολύσεις και οι μετατάξεις, με αποτέλεσμα τα τεράστια κενά στη λειτουργία του δικτύου. Αλλη μια διάψευση δηλαδή του μύθου ότι οι επενδύσεις δημιουργούν «πολλές και καλές» θέσεις δουλειάς, όπως λέει και η σημερινή κυβέρνηση. «Πακέτο» με την «απελευθέρωση» πήγε επίσης η εντατικοποίηση, μεταξύ άλλων με τις ευρωενωσιακές Οδηγίες για τη «διευθέτηση» του χρόνου εργασίας, που πρωτοεφαρμόστηκαν στον ΟΣΕ με την 9ήμερη εργασία χωρίς ρεπό, επί ημερών ΣΥΡΙΖΑ, επιβεβαιώνοντας ότι το «επιχειρηματικό κλίμα» προϋποθέτει ένταση της εκμετάλλευσης. Τελικά, για μια ακόμα φορά αποδείχθηκε ότι καμία σχέση δεν έχει η «πρόοδος» με τους στόχους του κεφαλαίου, που υπηρετούν ο ΣΥΡΙΖΑ και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα. Κι αυτό είναι το συμπέρασμα όχι μόνο για το χτες, αλλά κυρίως για το σήμερα και το αύριο, τώρα που «ξεσκονίζονται» και πάλι τα φούμαρα περί «προοδευτικών» κυβερνήσεων στο έδαφος του καπιταλισμού.