Στην Ολομέλεια της Βουλής αναμενόταν να ψηφιστεί χτες αργά το βράδυ το νομοσχέδιο του υπουργείου Ανάπτυξης - με τον παραπλανητικό τίτλο για την «προστασία των καταναλωτών» - με το οποίο η κυβέρνηση της ΝΔ έρχεται να φέρει στην τελική ευθεία την υπόθεση της κατάργησης της κυριακάτικης αργίας και το παραπέρα ξεχείλωμα του ωραρίου σε βάρος των εργαζομένων.

Με το νομοσχέδιο η κυβέρνηση, πηγαίνοντας παραπέρα όλες τις απαράδεκτες ρυθμίσεις που έχουν «περάσει» μέχρι τώρα και αφήνουν λίγες Κυριακές που τα εμπορικά καταστήματα είναι κλειστά, έρχεται να βάλει το «κερασάκι», προβλέποντας ότι θα επαφίεται πλέον σε δημάρχους και τοπικές αρχές αν θα ισχύει ή όχι η κυριακάτικη αργία!

Ο υπουργός Ανάπτυξης Αδ. Γεωργιάδης, μάλιστα, κατά τις τοποθετήσεις του στην αρμόδια Επιτροπή όπου συζητούνταν το νομοσχέδιο, είχε ευθέως υποστηρίξει «την απελευθέρωση των αγορών», γιατί αυτή είναι που θα φέρει κέρδη και πως οι εργαζόμενοι πρέπει να είναι ευχαριστημένοι, όταν η δουλειά του εργοδότη «πάει καλά», άσχετα βέβαια αν αυτό σημαίνει περαιτέρω ελαστικοποίηση της δουλειάς και εξουθένωση.

Το νομοσχέδιο είχαν δηλώσει ότι θα υπερψηφίσουν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ. Ο ΣΥΡΙΖΑ, καλυπτόμενος πίσω από την απόφασή του για αποχή από τις ψηφοφορίες, τώρα εμφανίστηκε να τον πήρε ο πόνος για την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας και τα δικαιώματα των εργαζομένων, με τον εισηγητή του Χαρ. Μαμουλάκη να κάνει λόγο για «αποδιάρθρωση της οικογενειακής ζωής των εργαζομένων στον κλάδο» και πως «ο μεγάλος χαμένος αυτής της καταστροφικής μεταρρύθμισης είναι και οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις».

Ο ειδικός αγορητής του ΚΚΕ, Γ. Δελής, καταψήφισε και κατήγγειλε το νομοσχέδιο, ενώ πρόσθεσε πως «αποτελεί πολύ μεγάλο θράσος, θράσος χιλίων "Ταρτούφων", το να έρχεται εδώ ο ΣΥΡΙΖΑ και να παριστάνει τον προστάτη της κυριακάτικης αργίας. Ποιος; Ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος κατακρεούργησε 16 ολόκληρες Κυριακές, την αργία αυτών των Κυριακών».

Επισήμανε ότι «είναι ξεκάθαρο πως στόχος και αυτής της κυβέρνησης, όπως και της προηγούμενης, είναι η εξυπηρέτηση του μεγαλύτερου εμπορικού κεφαλαίου, χτυπώντας ακόμα πιο άγρια τα εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων στο εμπόριο, αλλά και πλήττοντας τα μικρά εμπορικά καταστήματα που δεν βλέπουν τίποτα σχεδόν στον τζίρο τους, ενώ χειροτερεύουν οι όροι δουλειάς των αυτοαπασχολουμένων που αναγκάζονται να φτάνουν στα όρια της φυσικής τους εξόντωσης, προκειμένου να ανταγωνιστούν τις μεγάλες αλυσίδες», ενώ δεν έχουν κανένα όφελος οι εργαζόμενοι καταναλωτές.

Απαίτησε τη νομοθετική κατοχύρωση της κυριακάτικης αργίας ως «το ελάχιστο εκείνο μέτρο προστασίας από την εργασιακή εξουθένωση, αλλά και κοινωνικοποίησης και οικογενειακής ισορροπίας των εργαζομένων στο εμπόριο».