Δεκέμβρης 2019, παρέμβαση στη φιέστα των ΣΔΙΤ: Από την πρώτη στιγμή οι νοσοκομειακοί γιατροί αποκάλυψαν τους αντιδραστικούς σχεδιασμούς

Οι αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις που προώθησε συμπυκνώνονται στο λεγόμενο σχέδιο για το «νέο ΕΣΥ», που βασικοί του άξονες είχαν παρουσιαστεί σε «φιέστα» στο Ζάππειο τον Δεκέμβρη του 2019, την οποία βέβαια τσαλάκωσαν οι νοσοκομειακοί γιατροί με τη μαχητική τους κινητοποίηση και με διεκδικήσεις ενάντια στην επιχειρηματική δράση που έμελλε λίγους μήνες μετά, με το ξέσπασμα της πανδημίας, να δικαιωθούν μία προς μία.

Υπενθυμίζεται ότι εκτός από τις Συμπράξεις με τον ιδιωτικό τομέα, οι σχεδιασμοί για το «νέο ΕΣΥ» περιλαμβάνουν τις συγχωνεύσεις και το κλείσιμο νοσοκομείων και κλινικών, με το «επιστημονικό κριτήριο» της «χιλιομετρικής απόστασης» μεταξύ τους, συνεχίζοντας στον δρόμο των «λουκέτων» μετά τα 8 νοσοκομεία σε όλη τη χώρα που έκλεισαν πριν από 10 χρόνια και από τότε όλες οι κυβερνήσεις κρατούν κλειστά. Και κατά καιρούς, στο στόχαστρο της κυβερνητικής προπαγάνδας, ως «αχρείαστα νοσοκομεία» βρέθηκαν μέσα στην 4ετία αυτά της Δυτικής Μακεδονίας, της Κρήτης, της Στερεάς Ελλάδας κ.ά. Μάλιστα, δεν έχουν γλιτώσει ούτε τα παιδιατρικά, με πρώτο το Παίδων Πεντέλης, το οποίο αφού πρώτα επιχειρήθηκε να μετατραπεί τμηματικά σε δομή Πρόνοιας, στη συνέχεια η κυβέρνηση ανέστειλε εφημερίες μετατρέποντάς το σε εμβολιαστικό κέντρο, κάτι που ακυρώθηκε μετά τις σφοδρές αντιδράσεις γονιών και υγειονομικών. Σειρά σήμερα έχει το Παίδων «Αγία Σοφία», για το οποίο σχεδιάζεται η αποκοπή ογκολογικών τμημάτων ώστε να συγχωνευθούν με υπό ίδρυση ιδιωτικό παιδοογκολογικό νοσοκομείο.

Ενδεικτικά αναφέρουμε τρεις από τους νόμους που έφερε η σημερινή κυβέρνηση, οι οποίοι αποτελούν τη φυσική συνέχεια όσων είχαν νομοθετηθεί τα προηγούμενα χρόνια.

Τον Μάη λοιπόν του '22, η κυβέρνηση φέρνει τον νόμο με τον βαρύγδουπο τίτλο «Γιατρός για όλους, ισότιμη και ποιοτική πρόσβαση στις υπηρεσίες του Εθνικού Οργανισμού Παροχής Υπηρεσιών Υγείας και στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας και άλλες διατάξεις», με τον οποίο επεκτείνονται αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις, που εντάσσονται στην πολιτική εμπορευματοποίησης της Υγείας.

Ξεκινώντας με τις ρυθμίσεις για τον ΕΟΠΥΥ, ενισχύονται τα χαρακτηριστικά του ως «ιδιωτικού ασφαλιστικού οργανισμού», με παροχές σε ανταποδοτική βάση. Δίνεται δηλαδή συνέχεια στη δραστική μείωση της κρατικής χρηματοδότησης και στην αύξηση της συμμετοχής των ασθενών, που ξεκίνησαν ειδικά από το 2011 και ακολουθήθηκαν από όλες τις κυβερνήσεις (ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ).

Οσον αφορά την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας (ΠΦΥ), ρυθμίζει τον θεσμό του «προσωπικού γιατρού», με τον οποίο πρέπει να συνδεθούν όλοι και μάλιστα εκβιαστικά, ψάχνοντας από ένα συνονθύλευμα «σημείων ΠΦΥ» - από τον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα (ΚΥ - ΤΟΜΥ - ιδιώτες κ.λπ.) - υπονομεύοντας τον ενιαίο και επιτελικό χαρακτήρα που πρέπει να έχει το σύστημα Υγείας από το πρωτοβάθμιο ακόμα επίπεδο. Δεν είναι τυχαίο ότι στο συγκεκριμένο σημείο εισάγονται ορισμένες μόνο τροποποιήσεις στον προηγούμενο νόμο του ΣΥΡΙΖΑ για την ΠΦΥ. Ετσι, ο θεσμός του «προσωπικού» ή «οικογενειακού» γιατρού συνδέεται με τον περιορισμό «κόστους» των ασθενών και χρησιμοποιείται ως «κόφτης» για τις περαιτέρω αναγκαίες εξειδικευμένες ιατρικές πράξεις.

Παράλληλα, η ΝΔ νομοθέτησε τα απογευματινά - επί πληρωμή - χειρουργεία στα δημόσια νοσοκομεία, προσαρμόζοντας παραπέρα τα δημόσια νοσοκομεία στην επιχειρηματική λειτουργία τους, ενεργοποιώντας παλαιότερο νόμο του ΠΑΣΟΚ, τον οποίο είχε «ξεχάσει» να καταργήσει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Ο λαός, που έχει ήδη χρυσοπληρώσει για την υγεία του, με τις ασφαλιστικές εισφορές, τη φορολογία, τα διάφορα χαράτσια, θα πρέπει να πληρώνει για να χειρουργηθεί έγκαιρα.

Με πρόσχημα την πανδημία, επίσης, άνοιξε την πόρτα στους ιδιώτες γιατρούς να συμβάλλονται με το ΕΣΥ καλύπτοντας κενά και «τρύπες», προκειμένου να μη στελεχώσει με μόνιμο και αναγκαίο προσωπικό τα δημόσια νοσοκομεία.

Στη συνέχεια η σημερινή κυβέρνηση φέρνει τον πιο πρόσφατο νόμο, αυτόν για τη «δευτεροβάθμια περίθαλψη, ιατρική εκπαίδευση και λοιπές διατάξεις» που σήκωσε στο πόδι σύσσωμους τους υγειονομικούς και εκατοντάδες εργατικά σωματεία. Πατώντας στα προβλήματα που η ίδια και οι προηγούμενες προκάλεσαν και διόγκωσαν στα δημόσια νοσοκομεία, με την υποστελέχωση, την έλλειψη εκπαίδευσης σε αριθμό ορισμένων ειδικοτήτων, τους πολύ χαμηλούς μισθούς των γιατρών κ.λπ., νομοθέτησε τη μετατροπή τους σε «κόμβους» διανομής πελατείας στους ιδιωτικούς ομίλους. Οι «καινοτομίες» της περιλαμβάνουν τη μερική απασχόληση των νοσοκομειακών γιατρών και την άρση της αποκλειστικής τους απασχόλησης, την παραπομπή τους δηλαδή να αναζητούν επιπλέον έσοδα από τον ιδιωτικό τομέα και από την αναζήτηση ασθενών - πελατών μέσα στα δημόσια νοσοκομεία, νομιμοποιώντας δηλαδή το αμαρτωλό «φακελάκι».

Και με τον συγκεκριμένο νόμο, οι όροι περίθαλψης των ασθενών επιδεινώνονται, το κράτος - μέσω της κυβέρνησης - οριοθετεί τη δυνατότητα του δημόσιου συστήματος Υγείας στο σημερινό ανεπαρκέστατο έως άθλιο επίπεδο παροχών και ως διέξοδο καθιερώνει σε μεγαλύτερη κλίμακα τις επιπλέον πληρωμές από τους ασθενείς για να εξασφαλίσουν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Παράλληλα «σπρώχνει» τους γιατρούς των δημόσιων νοσοκομείων να ενταχθούν στον ανταγωνισμό του ιδιωτικού έργου με προσδοκία για αύξηση του εισοδήματος, που όμως αυτό τελικά θα αφορά ένα πολύ μικρό μέρος, ενώ η πλειοψηφία θα συνεχίσει να εργάζεται με ακόμα πιο επαχθείς εργασιακούς, μισθολογικούς και επιστημονικούς όρους.

Είχε προηγηθεί ο νόμος «Ρυθμίσεις για τη διασφάλιση της πρόσβασης σε ποιοτικές υπηρεσίες Υγείας - Ιδρυση και καταστατικό του Οργανισμού Διασφάλισης της Ποιότητας στην Υγεία ΑΕ (ΟΔΙΠΥ ΑΕ)», ανοίγοντας παραπέρα τον δρόμο σε συγχωνεύσεις, κλείσιμο δημόσιων δομών Υγείας, επέκταση των ΣΔΙΤ κ.ά., βαθαίνοντας την εμπορευματοποίηση της Υγείας. Η Ανώνυμη Εταιρεία του Δημοσίου πραγματοποιεί την «αξιολόγηση» των υπηρεσιών Υγείας, με κριτήρια τα οποία καθορίζονται από τη στρατηγική της ΕΕ. Η ίδρυση της Ανώνυμης Εταιρείας «Οργανισμός Διασφάλισης της Ποιότητας στην Υγεία» αποτελεί ένα εργαλείο για το αστικό κράτος για τη διασφάλιση της επιτάχυνσης των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων στην Υγεία, ώστε να «απορροφηθούν» ταχύτερα στη λειτουργία των δημόσιων νοσοκομείων οι δεκάδες νόμοι της σημερινής και των προηγούμενων κυβερνήσεων, που υπηρετούν την παραπέρα ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση του συστήματος Υγείας.