Το τραγικό εργατικό δυστύχημα με την 45χρονη εργαζόμενη - μητέρα πέντε παιδιών που σκοτώθηκε στο απορριμματοφόρο του δήμου Ξυλόκαστρου αρχές του χρόνου, ενώ δούλευε ανασφάλιστη, έφερε ξανά στην επιφάνεια τις συνθήκες «στίβου μάχης» που επικρατούν στους ΟΤΑ για χιλιάδες εργαζόμενους, ειδικά για όσους εργάζονται με τις σχέσεις εργασίας - λάστιχο, όπως θα δείξουμε και με στοιχεία παρακάτω.

Είναι στοιχεία που αποκαλύπτουν τις διαχρονικές ευθύνες των κυβερνήσεων για τη γενίκευση των συμβάσεων με ημερομηνία λήξης, που καθιστούν σχεδόν αδύνατη την εξοικείωση των εργαζομένων με το αντικείμενό τους, ενώ την ίδια στιγμή πληρώνουν με το αίμα τους και τα μέτρα «εξοικονόμησης πόρων», με περικοπές σε μέσα ατομικής προστασίας, στη συντήρηση μηχανημάτων κ.ο.κ.

Πρόκειται για κατάσταση που αποτελεί κριτήριο ψήφου για κάθε εργαζόμενο που θέλει να γυρνάει στο σπίτι του σώος και αβλαβής από το μεροκάματο, επομένως έχει και κάθε λόγο να «μαυρίσει» κόμματα, κυβερνήσεις και δημοτικές αρχές που μετέτρεψαν τους χώρους δουλειάς σε καρμανιόλες, να στηρίξει αποφασιστικά το ΚΚΕ, να συμπορευτεί με τους κομμουνιστές που αποκαλύπτουν τις αιτίες του μακελειού διαρκείας, συμβάλλοντας στη διεκδίκηση για ουσιαστικά μέτρα προστασίας.

Κάθε «αναμονή» για ουσιαστικά μέτρα προστασίας από τα κόμματα που έχουν «κορόνα στο κεφάλι τους» τις συμβάσεις ορισμένου χρόνου και τον περιορισμό του «κόστους λειτουργίας» των δήμων είναι «αναμονή» για τα επόμενα «ατυχήματα».

Είναι χαρακτηριστικό ότι τα τελευταία χρόνια πάνω από 60 είναι οι νεκροί εργαζόμενοι στους ΟΤΑ, ενώ μόνο από το 2020 και μόνο από την ενδεικτική καταγραφή που κάνει η εφημερίδα μας, ξεχωρίσαμε σαράντα ένα (41) «ατυχήματα» στην Τοπική Διοίκηση! Μια εικόνα που αποκαλύπτει ότι οι εργαζόμενοι στους δήμους και ιδιαίτερα στον τομέα της καθαριότητας πάνε στη δουλειά τους χωρίς να είναι σίγουροι ότι θα γυρίσουν σπίτια τους όπως έφυγαν για τη δουλειά τους. Πρέπει μάλιστα να ληφθεί υπόψη ότι από αυτή και οποιαδήποτε άλλη καταγραφή λείπουν οι επαγγελματικές ασθένειες, οι οποίες κυριολεκτικά θερίζουν, όμως με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων παραμένουν «αχαρτογράφητα νερά», αφού φροντίζουν να μην υπάρχουν οι αναγκαίοι μηχανισμοί για τη διερεύνηση και αντιμετώπισή τους.

Από τα 41 «ατυχήματα» των τελευταίων μηνών λοιπόν τα 8 ήταν θανατηφόρα και τα 23 έγιναν στην αποκομιδή απορριμμάτων, αφορώντας κατά κανόνα εργαζόμενους συνοδούς απορριμματοφόρων. Σε ένα από αυτά, τον περασμένο Οκτώβρη στον δήμο Λυκόβρυσης - Πεύκης, απορριμματοφόρο ανακύκλωσης πήρε φωτιά - η οποία έκαιγε για έξι ώρες - την ώρα που οι εργάτες ανέβαζαν κάδο για να τον αδειάσουν στο σαπάκι, χωρίς ευτυχώς να πάθουν κάτι. Καθόλου τυχαίο δεν είναι ότι οι εργαζόμενοι που σκοτώθηκαν ή τραυματίστηκαν την ώρα της δουλειάς δούλευαν στους δήμους ως συμβασιούχοι αλλά και μέσω ιδιωτικών εργολαβικών εταιρειών.

Τέτοια εργατικά «ατυχήματα» δείχνουν πόσο επικίνδυνη είναι η διάκρισή τους σε ήσσονος και μείζονος σοβαρότητας, διάκριση η οποία χρησιμοποιείται από την κυβέρνηση προκειμένου να «νομιμοποιήσει» την ανεπάρκεια ελέγχων σε χώρους εργασίας.

Για παράδειγμα, τον Αύγουστο του 2020 ανατράπηκε απορριμματοφόρο του δήμου Γαλατσίου χωρίς ευτυχώς να τραυματιστεί σοβαρά ο οδηγός. Σύμφωνα με καταγγελίες των εργαζομένων, μετά από αυτό το περιστατικό 4 οχήματα κρίθηκαν ακατάλληλα για να βγουν στον δρόμο, με αποτέλεσμα η δημοτική αρχή να ζητήσει και να λάβει «δανεικό» ένα απορριμματοφόρο από τον δήμο Αθηναίων. Επίσης, τον Νοέμβρη του 2020 συρόμενος διπλός τράκτορας έξω από τον ΧΥΤΑ Μαυροράχης δίπλωσε, αλλά ευτυχώς ο εργαζόμενος πρόλαβε να εγκαταλείψει το όχημά του.

Τα παραπάνω δύο «ατυχήματα» μαζί με αυτό της πυρκαγιάς στο απορριμματοφόρο της Λυκόβρυσης είναι από αυτά που, σύμφωνα με τα κριτήρια που έχουν νομοθετήσει οι κυβερνήσεις, είναι «ήσσονος σοβαρότητας» και σύμφωνα με τις εισαγγελικές διατάξεις δεν θα έπρεπε να διερευνηθούν, γιατί φορτώνουν με περιττό «γραφειοκρατικό βάρος» την Επιθεώρηση Εργασίας, που το προσωπικό της στενάζει από ελλείψεις. Κι αυτό γιατί, σύμφωνα με την πιο πρόσφατη έκθεση του ΣΕΠΕ (2017), μόλις 245 επιθεωρητές Ασφάλειας και Υγείας στην Εργασία είναι επιφορτισμένοι να ελέγχουν πάνω από 300.000 επιχειρήσεις σε όλη τη χώρα!

Ετσι, εργατικά «ατυχήματα», που πολλές φορές λειτουργούν τροχιοδεικτικά, δείχνουν δηλαδή ότι υπάρχουν αιτίες που μπορούν να προκαλέσουν σοβαρότερα, ακόμα και θανατηφόρα εργατικά «ατυχήματα», ουσιαστικά κουκουλώνονται.

Οι κινητοποιήσεις των σωματείων στους δήμους με τους εργαζόμενους στην πρώτη γραμμή είναι ο μόνος δρόμος για να μπουν εμπόδια σε κάθε προσπάθεια κουκουλώματος, δείχνουν τον δρόμο που έχουν να βαδίσουν οι εργαζόμενοι για ουσιαστικά μέτρα προστασίας, κόντρα στην ασυδοσία κυβερνήσεων και δημοτικών αρχών. Ενας αγώνας «ζωής και θανάτου» που δεν χωράει καμιά «αναμονή», αλλά οργάνωση και διεκδίκηση.