Αλλη μια συμφωνία - πλαίσιο «απουσίας του κράτους» για την παροχή υπηρεσιών διερμηνείας στους αιτούντες άσυλο έφερε χτες η κυβέρνηση στη Βουλή. Με τη σύμβαση εξακολουθεί η παροχή διερμηνείας από ΜΚΟ, που σημαίνει εργαζόμενους σε εργασιακή ανασφάλεια, αλλά και πολλά προβλήματα στη διαδικασία συνεντεύξεων αιτούντων άσυλο όταν λήγουν οι αντίστοιχες συμβάσεις διερμηνείας.

Κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης της Διαρκούς Επιτροπής Δημόσιας Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης, όπου πραγματοποιήθηκε σχετική ενημέρωση των μελών της επιτροπής από τον υπουργό Μετανάστευσης και Ασύλου, Νότη Μηταράκη, η βουλευτής Λέσβου του ΚΚΕ, Μαρία Κομνηνάκα, τόνισε μεταξύ άλλων τα εξής:

«Για τις συγκεκριμένες συμβάσεις αποδεικνύεται για άλλη μια φορά ότι συνεχίζεται μια τακτική που ακολουθεί η σημερινή κυβέρνηση, όπως και η προηγούμενη, ανεξάρτητα αν διαγκωνίζεστε ότι διαχειρίζεστε τα διάφορα κονδύλια με διαφανή ή μη τρόπο. Το βασικό πρόβλημα που υπάρχει και με τη συγκεκριμένη συμφωνία, ιδιαίτερα στις υπηρεσίες που αφορούν τη διερμηνεία και τη μετάφραση, υπηρεσίες που είναι απαραίτητο να υπάρχουν σε μόνιμη βάση είτε αφορούν την υποδοχή, είτε την απόδοση του ασύλου, είτε τη φιλοξενία, είναι ότι το κράτος αποσύρεται από αυτές τις υποχρεώσεις του, που παραδίδονται σε διάφορες ΜΚΟ. Αυτή η τακτική προκαλεί αφενός μεν προβλήματα, όπως για παράδειγμα όταν είχε διακοπεί η σύμβαση διερμηνείας και για αρκετό διάστημα είχαν "παγώσει" οι διαδικασίες των συνεντεύξεων, αφού δεν ήταν δυνατόν να γίνουν χωρίς τους κατάλληλους διερμηνείς.

Ενα άλλο πρόβλημα που προκαλείται είναι ότι πολύτιμη τεχνογνωσία που αποκτάται από τους εργαζόμενους όλα αυτά τα χρόνια χάνεται, δεν παραμένει στο κράτος, δεν παραμένει σε υπαλλήλους που θα μπορούσαν με μόνιμη εργασιακή σχέση να είχαν αποκτήσει μια αξιοποιήσιμη εμπειρία. Ετσι, για ακόμα μια φορά η κυβέρνηση επιλέγει τη διαδικασία της ανάθεσης με την υπογραφή μιας συμφωνίας, ενώ η θέση μας είναι πως θα έπρεπε να δημιουργηθεί στο υπουργείο Μετανάστευσης - Ασύλου μια υπηρεσία με μόνιμους εργαζόμενους για τη διερμηνεία και όχι με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, όπως γίνεται δυστυχώς και σε άλλες υπηρεσίες, όπως στην Υπηρεσία Ασύλου, όπου οι συμβασιούχοι είναι περισσότεροι από τους μόνιμους υπαλλήλους και βρίσκονται σε μόνιμη εργασιακή ανασφάλεια. Πρόκειται δε για υπαλλήλους με πολυετή εμπειρία. Τα θέματα αυτά θα εξέλιπαν αν το υπουργείο είχε συγκροτήσει από την αρχή υπηρεσίες που να είναι στην ευθύνη του κράτους, με μόνιμους υπαλλήλους σε αυτό τον ευαίσθητο τομέα».