Πέμπτη 21 Μάρτη 2002
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 5
ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ
Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Μια αντιδραστική Συνθήκη

Ψηφίστηκε, τελικά, από τη Βουλή, με τις ψήφους των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας και την «ανοχή» των βουλευτών του Συνασπισμού, η Συνθήκη της Νίκαιας. Παρόν και πάλι το μέτωπο των θιασωτών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, όπως στην ψήφιση της Συνθήκης του Μάαστριχτ και της Συνθήκης του Αμστερνταμ.

Πριν δεκαπέντε μήνες, το Δεκέμβρη του 2000, συνήλθε η Σύνοδος Κορυφής της Νίκαιας με σκοπό τη «θεσμική μεταρρύθμιση» της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ουσιαστικά τον καθορισμό των μεριδίων εξουσίας μεταξύ των «μεγάλων» της ΕΕ. Αν ανατρέξει κάποιος στους τίτλους των μεγαλύτερων ευρωπαϊκών εφημερίδων εκείνης της περιόδου σχετικά με το τι διαμείφθηκε στη Σύνοδο, θα διαβάσει για «άθλια παζάρια», για «αδυσώπητους ανταγωνισμούς», για «προσπάθεια επιβολής του 4ου Ράιχ στην Ευρώπη» κλπ.

Στη Νίκαια, λοιπόν, αποφασίστηκε η κατάργηση του βέτο στη λήψη των αποφάσεων. Συγκεκριμένα, από τα 50 θέματα για τα οποία ίσχυε το δικαίωμα του βέτο, καταργήθηκαν τα 39! Αποφασίστηκε ακόμη ότι στο Συμβούλιο της ΕΕ οι τέσσερις μεγάλες χώρες (Γερμανία, Γαλλία, Βρετανία, Ιταλία) θα τριπλασιάσουν τις ψήφους τους, ενώ οι υπόλοιπες θα τις διπλασιάσουν... Η Σύνοδος της Νίκαιας έγινε το πεδίο εκδήλωσης των σκληρότατων ανταγωνισμών μεταξύ των «μεγάλων» της ΕΕ στην προσπάθειά τους να διατηρήσουν, ή να διευρύνουν τα ποσοστά επιρροής τους στη σημερινή και στην αυριανή (διευρυμένη) Ευρωπαϊκή Ενωση. Δημιουργείται έτσι αντικειμενικά ο «σκληρός πυρήνας», ο οποίος θα έχει «το πάνω χέρι» στις αποφάσεις που αφορούν στις τύχες των λαών. Και αφού θα διαχειρίζεται τα συμφέροντα των ευρωπαϊκών μονοπωλίων, για τους λαούς σημαίνει ακόμη χειρότερες μέρες.

Ετσι, η Συνθήκη της Νίκαιας είναι το προϊόν μιας συναλλαγής που δεν έχει καμιά σχέση με τα οράματα και τα ιδανικά των λαών, όπως ακούσαμε να ισχυρίζονται οι ομιλητές των δύο μεγάλων κομμάτων στη Βουλή. Η Συνθήκη αυτή ήταν η τυπική επικύρωση της ανισότιμης σχέσης των κρατών-μελών στο πλαίσιο της ΕΕ. Οι «μικρές» χώρες, όπως η Ελλάδα, έχασαν ψήφους και επιρροή στη λήψη των αποφάσεων, αλλά έχασαν και το δικαίωμα να αποτρέπουν μια απόφαση που μπορεί να βλάπτει τα συμφέροντά τους. Αυτό δεν εμπόδισε τον πρωθυπουργό να πει χτες στη Βουλή ότι η Συνθήκη της Νίκαιας «προωθεί τα εθνικά μας συμφέροντα», όταν εκχωρούνται κυριαρχικά δικαιώματα στην ΕΕ, και ότι η Ελλάδα «συμμετέχει πλέον ισότιμα στη λέσχη των ισχυρών»! Βεβαίως, όταν ο πρωθυπουργός ομιλεί περί «εθνικών συμφερόντων», εννοεί αυτά της άρχουσας τάξης και όχι του λαού.

Η επικύρωση της Συνθήκης της Νίκαιας προσθέτει μια επιπλέον θωράκιση στην «Ευρώπη των τραπεζιτών και των μονοπωλίων». Ωστόσο, ούτε οι προηγούμενες, ούτε αυτή μπορούν να ανακόψουν το ρεύμα της οργής και της αντίστασης, που ξεκινώντας από το κάθε κράτος-μέλος συγκλίνει στην κοινή κοίτη των μεγάλων κινητοποιήσεων, όπως πριν λίγες μέρες στη Βαρκελώνη, όπου εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές διατράνωσαν: «Οχι στην Ευρώπη του κεφαλαίου».


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ