Κατά τη χτεσινή και τελευταία μέρα στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής η αναπληρώτρια υπουργός Υγείας, Μ. Γκάγκα, δείχνοντας και τις βαθύτερες αντιδραστικές στοχεύσεις της κυβέρνησης, επικαλέστηκε το παράδειγμα της Ολλανδίας, λέγοντας ότι «έχει ένα από τα καλύτερα συστήματα στην Ευρώπη», ένα σύστημα που «πληρώνεται από ιδιωτικές ασφάλειες (...) πληρώνει ο ασφαλισμένος και έχει πρόσβαση στο ΕΣΥ με ιδιωτική ασφάλεια και έχει πλήρη πρόσβαση σε όλα τα νοσοκομεία». Ξεκαθάρισε ότι αυτό θέλει και η κυβέρνηση, «κάθε Ελληνας πολίτης να έχει επιλογή αν θέλει να πληρώσει επιπλέον ή αν θέλει να έχει άλλου είδους νοσηλεία να το κάνει».

Από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ ο εισηγητής του, Α. Ξανθός, αφού υπερασπίστηκε το «δημόσιο ΕΣΥ», έσπευσε να ξεκαθαρίσει τη θέση του κόμματός του για την επιχειρηματική δράση στην Υγεία. Οπως είπε, «ο ιδιωτικός τομέας έχει και θα συνεχίσει να έχει έναν συμπληρωματικό και επικουρικό ρόλο», «μπορεί να καλύψει σε ορισμένες περιπτώσεις ανάγκες που το ΕΣΥ δεν μπορεί να καλύψει σε εύλογο χρονικό διάστημα με επάρκεια, με πληρότητα κ.λπ.».

Ο ειδικός αγορητής του ΚΚΕ, Γιώργος Λαμπρούλης, κατά τη χτεσινή συνεδρίαση, αναφέρθηκε και σε άλλα επιμέρους άρθρα του νομοσχεδίου στα οποία, όπως σημείωσε, καθώς και σε κάθε άρθρο του, αποτυπώνονται η εμπορευματοποίηση της Υγείας, η επιδείνωση των όρων περίθαλψης, η καθιέρωση σε μεγαλύτερη κλίμακα επιπλέον πληρωμών από τους ασθενείς, το σπρώξιμο των γιατρών στον ανταγωνισμό του ιδιωτικού έργου με προσδοκία αύξησης του εισοδήματός τους, κάτι που τελικά θα αφορά λίγους, με τους περισσότερους να καταλήξουν να εργάζονται με ακόμα πιο επαχθείς οικονομικούς, εργασιακούς και επιστημονικούς όρους.

Αναφέρθηκε ενδεικτικά στα άρθρα της «αξιολόγησης» του προσωπικού, τα οποία είναι ενταγμένα στη λογική της λειτουργίας των νοσοκομείων ως αυτοχρηματοδοτούμενων μονάδων, με κριτήριο το πόσο πιο φθηνά θα στοιχίζει ο ασθενής και όχι η κάλυψη των σύγχρονων αναγκών.

Αντίστοιχα οι ρυθμίσεις για τα Τμήματα Επειγόντων Περιστατικών ουσιαστικά προβλέπουν ότι μπορούν να δημιουργούνται όπου χρειάζεται, αλλά με το γνωστό κριτήριο του «κόστους - οφέλους».

Τα άρθρα 42 - 47, που αφορούν τις ιδιωτικές κλινικές, ικανοποιούν ακόμα και «φωτογραφικά» τις ανάγκες της ιδιωτικής επιχειρηματικής δράσης στην Υγεία, βγάζοντας από τη μέση τα όποια νομικά κωλύματα υπήρχαν μέχρι σήμερα στη δράση των κλινικαρχών.

Για το άρθρο 53, που προβλέπει την αλλαγή του ωραρίου της λειτουργίας των φαρμακαποθηκών, ο Γ. Λαμπρούλης τόνισε ότι καταργεί την πενθήμερη εργασία στους φαρμακοϋπαλλήλους και καθιερώνει την επέκταση της λειτουργίας των αποθηκών και τα Σάββατα, καθιερώνοντας γι' αυτούς εξοντωτικά ωράρια.

Αναφέρθηκε στις ρυθμίσεις για την προαγωγή του φυσικού τοκετού, σημειώνοντας ότι με έμμεσο τρόπο σχετίζονται με την αντίληψη του τοκετού στο σπίτι, όπου με τον μανδύα του προοδευτισμού επαναφέρονται αναχρονιστικές μέθοδοι και συνθήκες του τοκετού, απορρίπτοντας όλες τις σύγχρονες δυνατότητες της επιστήμης και της τεχνολογίας για την ασφάλειά του.

Εξέφρασε την αντίθεση του ΚΚΕ και στο μισθολόγιο των γιατρών, τονίζοντας ότι είναι φανερή η προσπάθεια της κυβέρνησης να διατηρήσει το κόστος εργασίας των γιατρών σε χαμηλά επίπεδα, στο όνομα της δημοσιονομικής σταθερότητας.