Συνεχίζεται η συζήτηση γύρω από τα αποτελέσματα της Διεθνούς Συνάντησης των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων στην Αβάνα.

Ορισμένες δυνάμεις, ακόμη και αστικές εφημερίδες επεδίωξαν να ερμηνεύσουν μέσα από το δικό τους πρίσμα τα αποτελέσματα της Διεθνούς Συνάντησης των ΚΚ. Ετσι, η ρωσική «Νεζαβίσιμαγια Γκαζέτα» έκανε λόγο για «διάσπαση του διεθνούς αριστερού κινήματος» στην Αβάνα, εξαιτίας της ρωσικής «ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης», όπως τα ρωσικά ΜΜΕ αναφέρουν τον πόλεμο στην Ουκρανία.

Τα πρώτο που μπορεί κανείς να παρατηρήσει είναι η φανερή βιασύνη της συγκεκριμένης εφημερίδας να αντικαταστήσει μέχρι και τον τίτλο της «Διεθνούς Συνάντησης των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων» (ΔΣΚΕΚ) με ένα άχρωμο και άνευρο «διεθνές αριστερό κίνημα».

Ωστόσο, στην πραγματικότητα η ρωσική αστική εφημερίδα «κρούει ανοιχτές θύρες», μιας και όπως έχει σημειώσει αρκετές φορές το ΚΚΕ, στο Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα (ΔΚΚ) διεξάγεται σφοδρή ιδεολογικοπολιτική αντιπαράθεση για πολλά και σημαντικά ζητήματα. Εχουμε μιλήσει για την ιδεολογικοπολιτική κρίση στις γραμμές του ΔΚΚ, όπως και για την ανάγκη επαναστατικής ανασυγκρότησής του.

Η διαπάλη στο εσωτερικό του, όπως το ΚΚΕ έχει αναδείξει πολλές φορές, έχει πολλές διαστάσεις, π.χ.:

• Ανάμεσα σε εκείνα τα κόμματα που στηρίζουν τη διάχυση των ΚΚ μέσα σε «ευρύτερες αριστερές προοδευτικές συμμαχίες» και εκείνα που παλεύουν για τη διατήρηση της ιδεολογικοπολιτικής αυτοτέλειας των ΚΚ και της ενίσχυσης των δεσμών τους με την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα.
• Ανάμεσα σε εκείνα που μένουν εγκλωβισμένα στην παλιά στρατηγική των «σταδίων προς τον σοσιαλισμό» και στηρίζουν τη συμμετοχή σε αστικές «αριστερές», «αντι-νεοφιλελεύθερες», «προοδευτικές», «κεντροαριστερές» κυβερνήσεις στο έδαφος του καπιταλισμού και σε εκείνα τα κόμματα που έχουν απορρίψει τη συμμετοχή σε αστικές κυβερνήσεις και τη λογική των σταδίων και παλεύουν για την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.
• Ανάμεσα σε εκείνα που ταυτίζουν τον ιμπεριαλισμό αποκλειστικά με τις ΗΠΑ ή και κάποιες ισχυρές καπιταλιστικές χώρες της Ευρώπης ή την εξωτερική επιθετική πολιτική και εκείνα τα κόμματα που στηρίζονται στη λενινιστική αντίληψη ότι ο ιμπεριαλισμός είναι ο μονοπωλιακός καπιταλισμός, το ανώτατο και τελευταίο στάδιο του εκμεταλλευτικού συστήματος.
• Ανάμεσα σε εκείνα που εκτιμούν πως η πάλη για την ειρήνη συνδέεται αναπόσπαστα με έναν «πολυπολικό κόσμο», που δήθεν θα «δαμάσει» τις ΗΠΑ, σπέρνοντας αυταπάτες περί δήθεν «ειρηνικής διεθνούς αρχιτεκτονικής», την οποία καλλιεργούν σοσιαλδημοκρατία και οπορτουνιστές, και εκείνα τα κόμματα που εκτιμούν πως ο καπιταλιστικός κόσμος δεν μπορεί να «εκδημοκρατιστεί», να ξεκόψει από τους πολέμους, όσους «πόλους» κι αν έχει, και επιβάλλεται να δυναμώσει η πάλη για την ανατροπή του καπιταλισμού, για τη νέα σοσιαλιστική κοινωνία.
• Ανάμεσα στα κόμματα που θεωρούν πως η Κίνα είναι μια χώρα που «οικοδομεί τον σοσιαλισμό με κινεζικά χαρακτηριστικά» και εκείνα τα κόμματα που εκτιμούν πως ο σοσιαλισμός έχει αρχές και πως στην Κίνα αυτές έχουν παραβιαστεί και έχουν πλέον επικρατήσει οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής, πως αυτή είναι μια χώρα του σύγχρονου καπιταλιστικού κόσμου, που μάλιστα ανταγωνίζεται τις ΗΠΑ και απειλεί την πρωτοκαθεδρία τους στο ιμπεριαλιστικό σύστημα.

Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε και άλλα σοβαρά ζητήματα, γύρω από τα οποία διεξάγεται σφοδρή ιδεολογική διαπάλη στις ΔΣΚΕΚ, στα οποία μετά την απαράδεκτη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία έχει σαφώς προστεθεί και το ζήτημα του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία. Οπότε ο «θησαυρός» της «Νεζαβίσιμαγια Γκαζέτα», ότι τώρα προέκυψε «διάσπαση του διεθνούς αριστερού κινήματος», αποδεικνύεται «άνθρακες».

Σε ό,τι αφορά δε τη στάση κομμάτων, που αυτοχαρακτηρίζονται «αριστερά», αξίζει εδώ να σημειώσουμε μόνο πως ο «αριστερός» ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε στο Ευρωκοινοβούλιο μαζί με τη δεξιά ΝΔ και το σοσιαλδημοκρατικό ΠΑΣΟΚ τη συγκρότηση «μηχανισμού στρατιωτικής βοήθειας στην Ουκρανία», όπως νωρίτερα στήριξε τη γιγάντωση των αμερικανοΝΑΤΟικών βάσεων στην Ελλάδα ή την ένταξη στο ΝΑΤΟ νέων χωρών, ζητήματα στα οποία αντιτάχθηκε το ΚΚΕ.

Στις Διεθνείς Συναντήσεις των ΚΚ επιδιώκεται να υπάρξουν κοινές τοποθετήσεις, που εκφράζονται μέσα από την έγκριση του «Τελικού Ντοκουμέντου», όταν κάτι τέτοιο είναι εφικτό. Βεβαίως, δεν παύει αυτό το κείμενο να είναι αποτέλεσμα διαπάλης και συγκερασμού απόψεων, αλλά όποιος διαβάσει το συγκεκριμένο ντοκουμέντο της 22ης ΔΣΚΕΚ (βλ. στον «Ριζοσπάστη», 1/11/2022), θα διαπιστώσει πως σε αυτό δεν υπάρχουν προβληματικές αναλύσεις περί «σταδίων», περί στήριξης «αριστερών και προοδευτικών κυβερνήσεων», περί «πάλης κατά του νεοφιλελευθερισμού» ως επικάλυψη της πάλης κατά του καπιταλισμού, περί «πολυπολικού κόσμου» κ.ά., αλλά αντίθετα προβάλλεται η κοινή γραμμή πάλης των ΚΚ ενάντια στον καπιταλισμό, για τη στήριξη των εργατικών - λαϊκών αγώνων, όπως και ο δρόμος της οικοδόμησης της νέας σοσιαλιστικής κοινωνίας.

Ταυτόχρονα στις ΔΣΚΕΚ δίνεται η δυνατότητα σε κάθε κόμμα να τοποθετηθεί με την ομιλία του και να καταθέσει ή να στηρίξει ξεχωριστά ψηφίσματα για διάφορα ζητήματα.

Ετσι, παρά τις διαφορετικές προσεγγίσεις που εκφράστηκαν στις ομιλίες των κομμάτων στην 22η ΔΣΚΕΚ για τον πόλεμο στην Ουκρανία, στο «Τελικό Ντοκουμέντο» της 22ης ΔΣΚΕΚ γίνεται συγκεκριμένη αναφορά στην κατάσταση στην Ουκρανία, στην οποία αποφεύγει να αναφερθεί το Τμήμα Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ του ΚΚΡΟ, που απαντά στη «Νεζαβίσιμαγια Γκαζέτα».

Ας την θυμίσουμε λοιπόν: «3. Ως αποτέλεσμα της κλιμακούμενης επιθετικότητας του ιμπεριαλισμού και της γεωπολιτικής ανασύνθεσης που βρίσκεται σε εξέλιξη, αντιμετωπίζουμε μια νέα κούρσα εξοπλισμών, την ενίσχυση και επέκταση του ΝΑΤΟ, την εμφάνιση νέων στρατιωτικών συμμαχιών, την όξυνση των εντάσεων και των πολεμικών συγκρούσεων, όπως στην Ουκρανία, την αναζωπύρωση του φασισμού σε διάφορες περιοχές του κόσμου, τον "ψυχρό πόλεμο", την απειλή ενός πυρηνικού ολοκαυτώματος κ.ά. που πρέπει να απορρίψουμε».

Πέρα από αυτήν την κοινή τοποθέτηση, κατατέθηκαν και 2 ψηφίσματα:

Το ένα ήταν του Κομμουνιστικού Εργατικού Κόμματος Ρωσίας (ΚΕΚΡ), του ΚΚ Ρωσικής Ομοσπονδίας και του ΚΚ Ουκρανίας και το οποίο δικαιολογούσε και στήριζε τη ρωσική εισβολή, αναπαράγοντας τα «αντιφασιστικά» προσχήματα που αξιοποιεί η αστική τάξη της Ρωσίας για να κρύψει τις επιδιώξεις της.

Το άλλο το κατέθεσε η Ενωση Κομμουνιστών Ουκρανίας (και όχι το ΚΚΕ, όπως ισχυρίζεται ο Ντ. Νόβικοφ, αντιπρόεδρος της ΚΕ του ΚΚΡΟ, στο δημοσίευμα της «Νεζαβίσιμαγια Γκαζέτα»). Στο ψήφισμα αυτό, που αποκαλύπτει τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα του πολέμου, καταδικάζονται τόσο η αντιδραστική κυβέρνηση της Ουκρανίας όσο και οι στόχοι της ρωσικής αστικής τάξης και αυτό στηρίχθηκε από το ΚΚΕ.

Το Τμήμα Διεθνών Σχέσεων του ΚΚΡΟ, στην προσπάθειά του να υποβαθμίσει τη σημασία του συγκεκριμένου ψηφίσματος, που αναδεικνύει τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα του πολέμου, εναρμονίζεται με τον συντάκτη του άρθρου της «Νεζαβίσιμαγια Γκαζέτα» και καταφεύγει μαζί του στον «βολικό» ισχυρισμό που υποστηρίζει πως τα κόμματα που το υπογράφουν «σχεδόν κανένα από αυτά δεν έχει επιρροή στα κράτη του».

Λίγες μέρες νωρίτερα σε συνέντευξή του στο ράδιο «Αβρόρα», o Γ. Αφόνιν, αντιπρόεδρος της ΚΕ του ΚΚΡΟ, στην ίδια κατεύθυνση υποτιμητικά αναφέρεται στο ΚΚΕ, λέγοντας πως αυτό έχει μόλις 10 βουλευτές, παίρνει στις εκλογές 5%-6%, αναρωτώμενος «ποια είναι η επιρροή του στην κοινωνία» και προσθέτοντας πως «έχει χάσει πολλές ευκαιρίες να ενώσει τις αριστερές και προοδευτικές δυνάμεις» στην Ελλάδα.

Τα παραπάνω δείχνουν πως το ΚΚΡΟ φαίνεται να μετρά την «επιρροή» των άλλων ΚΚ με καθαρά κοινοβουλευτικίστικα κριτήρια, όπως ο αριθμός των βουλευτών ή το εκλογικό ποσοστό, κι ενώ επιπλέον είναι γνωστό πως για ένα επαναστατικό κόμμα που παλεύει για την ανατροπή του καπιταλισμού, το εκλογικό ποσοστό διαμορφώνεται με σκληρή προσπάθεια στις συνθήκες της δικτατορίας του κεφαλαίου. Θα λέγαμε επίσης ότι τόσο η ιστορική διαδρομή όσο και οι πρόσφατες εξελίξεις θα έπρεπε να είχαν διδάξει πως ΚΚ που δεν έχουν ρίζες στην εργατική τάξη, στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, στους αγώνες της εργατικής τάξης της χώρας και η δράση τους περιορίζεται στους τοίχους του κοινοβουλίου, μπορούν να εξαφανιστούν μέσα σε μια νύχτα, κι αυτό άσχετα από το υψηλό εκλογικό ποσοστό τους ή τον μεγάλο αριθμό των βουλευτών τους.

Θα έπρεπε, λοιπόν, ο αντιπρόεδρος ενός κόμματος που στα 29 χρόνια ύπαρξής του δεν έχει να επιδείξει κάποια ουσιαστική συμβολή στην ανάπτυξη του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος της Ρωσίας και μάλιστα την ώρα που συνδικαλιστές φυλακίζονται για τη συνδικαλιστική δράση τους, όπως ο πρόεδρος του συνδικάτου των ταχυμεταφορών της Μόσχας, Κιρίλ Ουκραΐντσεφ, να έχει λιγότερη έπαρση και να μελετούσε την πλούσια Ιστορία και δράση του ΚΚΕ, που πρωταγωνιστεί στους αγώνες της εργατικής τάξης, των βιοπαλαιστών αγροτών και επαγγελματιών, της νεολαίας, πράγμα που αναγνώριζαν την προηγούμενη περίοδο στελέχη του ΚΚΡΟ.

Αλήθεια, πώς μετρά την επιρροή του το ΚΚΡΟ, που ενώ διαθέτει δεκάδες βουλευτές, έχει ξεχάσει την ταξική πάλη ή δεν έχει καταφέρει ακόμη να αρθρώσει έστω μια λέξη κριτικής απέναντι στον Ρώσο Πρόεδρο Βλ. Πούτιν, ο οποίος επανειλημμένα έχει επιτεθεί στον ηγέτη της Οκτωβριανής Επανάστασης, Β. Ι. Λένιν και στους μπολσεβίκους; Πώς γίνεται να μην έχει παρατηρήσει πως σχεδόν κάθε σημαντική ομιλία του Βλ. Πούτιν διανθίζεται με αποσπάσματα από τα βιβλία του Ρώσου φιλοσόφου και θεμελιωτή του ρωσικού φασισμού Ι. Ιλίν;

Σε διάφορα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που υποστηρίζουν το ΚΚΡΟ, η πραγματικότητα διαστρεβλώνεται ακόμη πιο βάναυσα. Ετσι, υποστηρίζεται πως στην 22η ΔΣΚΕΚ κατατέθηκαν δύο ψηφίσματα, ένα «φιλορωσικό», που κατέθεσαν τα δύο ρωσικά κόμματα και ένα «αντιρωσικό», που στήριξε το ΚΚΕ.

Από πού προκύπτει, όμως, πως το ένα ψήφισμα είναι «φιλορωσικό» και το άλλο «αντιρωσικό»; Το μοναδικό κριτήριο για αυτόν τον διαχωρισμό είναι το αν το κάθε ψήφισμα στηρίζει ή όχι τα προσχήματα και τις επιλογές που έχει κάνει η αστική τάξη της Ρωσίας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και για προάσπιση των δικών της συμφερόντων.

Μπορεί, όμως, να χαρακτηρίζεται «φιλορωσικό» ένα ψήφισμα που αποδέχεται πως πρέπει τα παιδιά του ρωσικού λαού να γίνουν «κιμάς» στην «κρεατομηχανή» του ιμπεριαλιστικού πολέμου για να εξυπηρετηθούν καλύτερα τα συμφέροντα των ρωσικών μονοπωλίων, που συγκρούονται με τα ευρωατλαντικά μονοπώλια στο έδαφος της Ουκρανίας, για το πώς θα μοιράσουν τις πρώτες ύλες, τα εύφορα εδάφη, τον ορυκτό πλούτο, τις βιομηχανικές υποδομές, την εργατική δύναμη, τα μερίδια των αγορών;

Παρότι τα περί «φιλορωσικού» και «αντιρωσικού» είναι ένα παραπλανητικό κόλπο, λογικά θα μπορούσε να πει κανείς πως «φιλορωσικό» - με την ορολογία του ΚΚΡΟ - είναι ακριβώς εκείνο το ψήφισμα που αποκαλύπτει και στηρίζει τα αυτοτελή συμφέροντα που έχει η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα της Ρωσίας, σε αντίθεση με τα συμφέροντα που έχει η αστική τάξη της χώρας, οι συμμαχίες της και ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος.

Μπορεί να χαρακτηριστεί ένα ψήφισμα «αντιρωσικό» επειδή συγκρούεται με τα συμφέροντα της ρωσικής αστικής τάξης;

Μια τέτοια λογική είναι πέρα για πέρα σαθρή! Ας σκεφτούμε το εξής: Το ΚΚΕ στις τοποθετήσεις του και στις ΔΣΚΕΚ τοποθετείται πρώτα απ' όλα ενάντια στους σχεδιασμούς και τη στάση των ελληνικών αστικών κυβερνήσεων, της ΝΔ σήμερα, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ χτες, που για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα των εφοπλιστών, των τραπεζιτών, των βιομηχάνων και των άλλων τμημάτων της αστικής τάξης, έχουν εγκλωβίσει τη χώρα στους σχεδιασμούς των ιμπεριαλιστικών οργανισμών του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Μπορεί κάποιος, πέρα από τους εθνικιστές, να κατηγορήσει το ΚΚΕ για «ανθελληνική στάση» επειδή αυτό διαφωνεί και καταδικάζει τις επιλογές των ελληνικών αστικών κομμάτων και κυβερνήσεων;

• Οταν το ΚΚΕ κινητοποιείται ενάντια στις αμερικάνικες βάσεις, στη στρατηγική συμφωνία με τις ΗΠΑ, δεν κινητοποιείται ενάντια στον αμερικανικό λαό και στην εργατική τάξη των ΗΠΑ, τους αγώνες της οποίας οι Ελληνες κομμουνιστές τιμούν και έχουν συμβάλει σε αυτούς μέσα από τους μετανάστες που βρέθηκαν σε αυτή τη χώρα.
• Οταν το ΚΚΕ κινητοποιείται ενάντια στην αγορά των γαλλικών όπλων, στη στρατηγική συμφωνία Ελλάδας - Γαλλίας, το κάνει γιατί εκτιμά πως αυτό εμπλέκει τη χώρα σε νέες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους π.χ. στη ζώνη του Σαχέλ, και όχι γιατί διακατέχεται από κάποια «αντιγαλλικά» αισθήματα. Ισα - ίσα το ΚΚΕ τιμά την ιστορική συμβολή των αγώνων της εργατικής τάξης της Γαλλίας, από την Παρισινή Κομμούνα έως και σήμερα.
• Οταν το ΚΚΕ κινητοποιείται στο πλευρό των αγωνιζόμενων λιμενεργατών του λιμανιού του Πειραιά, το οποίο ελέγχει το κινεζικό μονοπώλιο της COSCO, δεν διακατέχεται από κάποια «αντικινεζικά» αισθήματα, αλλά έχει «πυξίδα» του την ανάγκη να στηριχθεί η πάλη των εργαζομένων για ασφαλείς συνθήκες εργασίας, για ικανοποιητικούς μισθούς και Συλλογικές Συμβάσεις κ.ο.κ.

Το ΚΚΕ από τις θέσεις των αρχών του προλεταριακού διεθνισμού είναι με τους λαούς, με την εργατική τάξη όλων των χωρών, ενάντια στα συμφέροντα και τα σχέδια των αστικών τάξεων και ιμπεριαλιστικών ενώσεων. Το ΚΚΕ τάσσεται υπέρ της αμοιβαίας επωφελούς συνεργασίας όλων των χωρών και λαών και αντιτάσσεται σε κάθε εκδήλωση ρατσισμού και κάθε είδους ξενοφοβίας.

Είναι γνωστή η ρήση πως «οι άνθρωποι ποτέ δεν λένε τόσα ψέματα, όσα μετά το κυνήγι, στη διάρκεια του πολέμου και πριν τις εκλογές» και στην περίπτωσή μας ισχύουν τουλάχιστον οι δύο τελευταίοι όροι, και από ορισμένους και στη χώρα μας γίνεται προσπάθεια να κολλήσουν τη «ρετσινιά» πως το ΚΚΕ, με τη στάση αρχών του ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, εκφράζει δήθεν «αντιρωσισμό».

Κάτι τέτοιο, όμως, έχει «κοντά ποδάρια», γιατί το ΚΚΕ:

• Ολα αυτά τα χρόνια έχει αντισταθεί, αναδείξει και καταγγείλει τους κινδύνους από τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ προς τα σύνορα της Ρωσίας με νέες χώρες. Καταδίκασε την προηγούμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, που έφερε μια συμφωνία με τη Βόρεια Μακεδονία μόνο και μόνο για να ενταχθεί αυτή στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ. Το ΚΚΕ καταδίκασε και την κυβέρνηση της ΝΔ, που έφερε για ψήφιση στη Βουλή την ένταξη στο ΝΑΤΟ της Σουηδίας και της Φινλανδίας και την οποία ψήφισαν και τα άλλα κόμματα του ευρωατλαντισμού, στο όνομα δήθεν της «αυτοδιάθεσης» αυτών των χωρών.
• Ολα αυτά τα χρόνια το ΚΚΕ έχει καταγγείλει και αντιταχθεί στην περικύκλωση της Ρωσικής Ομοσπονδίας με νέες αμερικανοΝΑΤΟικές στρατιωτικές βάσεις και στρατεύματα, μεταξύ άλλων και στη χώρα μας. Σημείωσε χαρακτηριστικά πως αυτή η εξέλιξη αποτέλεσε «συσσώρευση της εύφλεκτης ύλης» πριν τον πόλεμο.
• Τάχθηκε ενάντια στην ανάληψη από την ελληνική Πολεμική Αεροπορία των περιπολιών του εναέριου χώρου βαλκανικών χωρών, ενέργεια που έχει σαφή χαρακτήρα ενάντια στη λεγόμενη «ρωσική απειλή».
• Ολα αυτά τα χρόνια το ΚΚΕ έχει καταγγείλει και καταψηφίσει σε Βουλή και Ευρωβουλή τον εμπορικό πόλεμο και τις κυρώσεις της ΕΕ ενάντια στη Ρωσική Ομοσπονδία και έχει αναδείξει πως από αυτές τις κυρώσεις πλήττονται πρώτα απ' όλα τα λαϊκά στρώματα, όπως π.χ. οι αγρότες της χώρας μας.
• Το ΚΚΕ ανέδειξε πως η λεγόμενη «απεξάρτηση» της ΕΕ από το ρωσικό φυσικό αέριο «έρχεται κουτί» στην εξάρτηση της ΕΕ από το πανάκριβο αμερικανικό υγροποιημένο φυσικό αέριο, όπως και στην προώθηση των πράσινων «χαρατσιών» για τη λεγόμενη «πράσινη μετάβαση».
• Το ΚΚΕ αντιτάχθηκε και καταδίκασε την απόφαση της ΕΕ και της ελληνικής κυβέρνησης, με την έναρξη του ιμπεριαλιστικού πολέμου να απαγορεύσουν τη λειτουργία των ρωσικών ΜΜΕ που βρίσκονταν στη χώρα μας.
• Το ΚΚΕ αντιτάχθηκε και καταδίκασε την απόφαση της ΕΕ και της ελληνικής κυβέρνησης, με την έναρξη του ιμπεριαλιστικού πολέμου να απαγορεύσουν εκδηλώσεις με πολιτιστικούς οργανισμούς από τη Ρωσία.

Βεβαίως, εκείνα τα κόμματα, όπως το ΚΚΡΟ, που επηρεάζονται από εθνικιστικές αντιλήψεις και στηρίζουν πλήρως τα ιδεολογήματα των αστικών τάξεων, όπως ο λεγόμενος «ρωσικός κόσμος», δεν μπορούν παρά να βλέπουν «αντιρωσισμό» στην απόρριψη των προσχημάτων που αξιοποιεί η αστική τάξη της Ρωσίας και στη σαφή τοποθέτηση καταδίκης τόσο του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού όσο και της αστικής τάξης της Ρωσίας.

Απαντούμε με την τελευταία παράγραφο από το ψήφισμα της Ενωσης Κομμουνιστών Ουκρανίας, το οποίο στήριξε το ΚΚΕ: «Είναι ντροπή και εγκληματικό για τους κομμουνιστές σε όλο τον κόσμο να γίνονται ουρά των κυβερνήσεων των αστικών χωρών και να δουλεύουν για τα συμφέροντα της εθνικής αστικής τάξης τους, να υποστηρίζουν το ένα ή το άλλο μπλοκ αστικών χωρών. Το αμετάβλητο καθήκον μας είναι να βοηθήσουμε τους εργάτες σε όλο τον κόσμο να συνειδητοποιήσουν ότι οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι δεν οδηγούν στη χειραφέτηση της εργασίας, αντίθετα, την υποδουλώνουν ακόμη περισσότερο. Καθώς και το ότι στην ιμπεριαλιστική σύγκρουση ο εργάτης δεν έχει συμμάχους στους κυρίαρχους κύκλους, παρά μόνο εχθρούς. Οτι οι φίλοι του είναι μόνο οι ίδιοι οι προλετάριοι, όποια εθνικότητα κι αν αυτοί έχουν.

Καθήκον των κομμουνιστών είναι να επιφέρουν το τέλος του καπιταλισμού αυτού καθαυτού, τόσο σε εθνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο: Ο τερματισμός του καπιταλισμού σημαίνει τερματισμό των πολέμων. Για αυτόν τον ευγενή σκοπό, κομμουνιστές όλου του κόσμου, ενωθείτε με τους προλετάριους σας!».