Στην εφαρμογή ακραίων νεοφιλελεύθερων διαρθρωτικών αλλαγών πλειοδότησε ο Κ. Καραμανλής, στο όνομα της ανταγωνιστικότητας και της καταπολέμησης της ανεργίας!

Παίρνοντας θέση για τα θέματα της ατζέντας της Συνόδου Κορυφής στη Βαρκελώνη, ο Κ. Καραμανλής άφησε σαφώς να εννοηθεί ότι βρίσκεται στην πλευρά των οπαδών της «αμερικανοποίησης της οικονομίας». Σε δήλωσή του πριν τη συνεδρίαση κορυφής του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος ανέφερε ότι αυτό που ενδιαφέρει είναι «η πορεία των διαρθρωτικών αλλαγών, κυρίως η απελευθέρωση των αγορών της ενέργειας και των τηλεπικοινωνιών». Δικαιολογώντας τη λήψη μέτρων με την «ανάγκη η Ευρώπη να γίνει πιο δυναμική, πιο ανταγωνιστική, να καταπολεμήσει την ανεργία», πρόσθεσε ότι αυτό ισχύει πολύ περισσότερο για την Ελλάδα, γιατί έχει πολύ μεγαλύτερο πρόβλημα ανεργίας αλλά κι επειδή «η πραγματική σύγκλιση, δηλαδή το βιοτικό επίπεδο, βρίσκεται κάτω από το 70% του ευρωπαϊκού μέσου όρου»! Και ακάθεκτος συνέχισε: «Αρα προς αυτή την κατεύθυνση πρέπει να κινηθούμε με ακόμη μεγαλύτερη ταχύτητα»!

Κατά τα άλλα, επισήμανε την ανάγκη να γίνουν «περισσότερα βήματα προς την πολιτική ενοποίηση», στηρίζοντας τη «συντακτική» συνέλευση υπό τον Ζισκάρ Ντ' Εστέν. Τόνισε δε ότι «κύρια προτεραιότητα είναι η κοινή Εξωτερική Πολιτική και η Πολιτική Ασφάλειας και Αμυνας».

Αναφερόμενος στο θέμα του ευρωστρατού είπε ότι «δεν μπορεί να γίνεται συζήτηση για το θέμα αυτό, με βάση το κείμενο της Κωνσταντινούπολης», επαναλαμβάνοντας τις γνωστές κορόνες για εσωτερική κατανάλωση ότι, δηλαδή, «δεν μπορεί να μην αισθάνονται οι Ελληνες πολίτες ασφαλείς, όπως όλοι οι άλλοι Ευρωπαίοι πολίτες. Δεν μπορεί η Ελλάδα, κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης, να εξομοιώνεται με χώρες που δεν είναι μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης».