«Ολοι οι νέοι ενεργειακοί δρόμοι οδηγούν στα Βαλκάνια», έγραφε προχτές η γερμανική «Ντόιτσε Βέλε» σχετικά με τη νέα μάζωξη της λεγόμενης «Διαδικασίας του Βερολίνου», στην οποία συμμετείχε και η ελληνική κυβέρνηση, διεκδικώντας για την αστική τάξη ένα γερό κομμάτι από τη «λεία» της «ευρωατλαντικής ολοκλήρωσης» της περιοχής. Στο μεταξύ, στα Βαλκάνια, εκεί δηλαδή όπου διασταυρώνονται οι «δρόμοι» των αμερικανοΝΑΤΟικών σχεδιασμών με τα ανταγωνιστικά κεφάλαια Ρωσίας και Κίνας, η εικόνα θυμίζει κάτι από τον... «εφιάλτη στον δρόμο με τις λεύκες»: Η Βοσνία - Ερζεγοβίνη είναι στα όρια της διάλυσης. Η Σερβία, που οι σχέσεις της με το προτεκτοράτο του Κοσόβου είναι στο όριο, καταγγέλλει απειλές σε βάρος της και δέχεται «προειδοποιήσεις» να διαλέξει ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο πάραυτα. Η απόφαση της μόλις σχηματισμένης κυβέρνησης της Βουλγαρίας να στείλει όπλα στην Ουκρανία τροφοδοτεί παραπέρα τις αντιθέσεις στο εσωτερικό της. Και, βέβαια, δεκάδες χιλιάδες ΑμερικανοΝΑΤΟικοί στη Ρουμανία κάνουν «πρόβες πολέμου», δηλώνοντας έτοιμοι «να περάσουν τα σύνορα» αν ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος γενικευτεί. Αυτοί είναι οι «δρόμοι» που χαράσσουν οι σχεδιασμοί και οι αντιθέσεις του κεφαλαίου, για να κερδίζουν μια χούφτα καπιταλιστές. Ο λαός όμως έχει τον δικό του δρόμο να βαδίσει: Αυτόν της σύγκρουσης με την πολιτική της εμπλοκής, τον δρόμο της κοινής πάλης με τους γείτονες λαούς, ενάντια στα συμφέροντα της αστικής τάξης και στις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες της.