Την είδηση «αλίευσα» από τα «ψιλά» επαρχιακής εφημερίδας: Σύμφωνα με στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας, στην Καρδίτσα οι θάνατοι είναι υπερδιπλάσιοι των γεννήσεων. Πέρσι γεννήθηκαν 723 άνθρωποι και πέθαναν 1.633. Δε θα παρασυρθώ σε μεγάλα λόγια - «η Ελλάδα πεθαίνει» κλπ. - οφείλω, όμως, να ομολογήσω ότι η είδηση με «ψυχοπλάκωσε». Ε, δεν είναι κι ό,τι το καλύτερο για τον τόπο σου ν' αυξάνονται οι σιωπές στα νεκροταφεία και να λιγοστεύουν οι φωνές στις παιδικές χαρές. Νιώθεις ν' απομακρύνεται το μέλλον, αφήνοντας την πατρίδα σου «όμηρο» του παρελθόντος.

Στην ελληνική περιφέρεια, οι άνθρωποι δε γεννούν, γιατί αρνούνται το παρόν και φοβούνται το μέλλον. Το ζευγάρι της φτωχής αγροτικής οικογένειας, που βρίσκεται στο «χείλος» του ξεκληρίσματος, αρνείται ν' αποκτήσει πολλά παιδιά, για να μην πάρει μαζί του στον «Καιάδα», περισσότερες «μικρές, αθώες ψυχές». Δε θέλει να φέρει στη ζωή, εκ γενετής, απόκληρους, χωρίς χωράφι για να δουλέψουν, χωρίς σπουδή για να προκόψουν. Το ίδιο πρόβλημα έχει ο άνεργος που βιώνει την κοινωνική «απόρριψη», ο εργάτης που αγωνιά αν και αύριο θα έχει δουλιά, ο δημόσιος υπάλληλος που «μαραζώνει» στη ρουτίνα, ο μικροβιοτέχνης και ο μικρέμπορος που ζουν με την απειλή της χρεοκοπίας και του «λουκέτου».

Κι όσοι, ξεπερνώντας το φόβο, φέρνουν στον κόσμο παιδιά, ζουν με το άγχος πώς θα τα «αποκαταστήσουν». Για να το πετύχουν, παλεύουν με «νύχια και με δόντια», αφαιρούν από τη δική τους ζωή. Λίγοι το καταφέρνουν, καθώς η πολιτική εξουσία της άρχουσας τάξης κλείνει όλες τις «τρύπες» εισόδου των νέων της φτωχολογιάς στην εκπαίδευση, στις «καλές» θέσεις εργασίας, στους «μηχανισμούς» διοίκησης του κράτους, στην πολιτική. Κάποιοι «τα δίνουν όλα», για να μπουν στη «ρουσφετολογική πελατεία» της πολύμορφης και πολυποίκιλης εξουσίας και μερικοί φτάνουν στο «έσχατο σημείο απελπισίας και εξευτελισμού», όπως μια φτωχή οικογένεια της Ροδόπης, που «πούλησε» ένα από τα παιδιά της, για να ζήσει αυτό καλύτερα και τα αδέλφια του υποφερτά.

Αλλά αν οι νέοι της ελληνικής επαρχίας δε γεννούν, γιατί φοβούνται να «επενδύσουν» σε μια εποχή που «νεκρώνει» τη ζωή από τα σπάργανά της, οι γέροντες, κι όχι μόνον αυτοί, «φεύγουν» εύκολα από την άχαρο τούτο κόσμο. Η «επάρατη», λέει η στατιστική, «θερίζει» στην Καρδίτσα, αλλά και οι ιάσιμες ασθένειες δύσκολα αντιμετωπίζονται στην ελληνική περιφέρεια. Το δημόσιο σύστημα Υγείας γίνεται όλο και πιο απρόσιτο για τη φτωχολογιά και το ιδιωτικό πουλάει τόσο ακριβά το «εμπόρευμα» υγεία, που είναι αδύνατο να το αγοράσει ο άνθρωπος του μεροκάματου και του μικροεισοδήματος.

Ομως, δεν μπορεί η μοίρα της ελληνικής επαρχίας, το μέλλον Ελλάδας, να είναι ο θάνατος. Το αύριο της Ελλάδας θα είναι η καλύτερη ζωή. Θα φροντίσουμε εμείς γι' αυτό...