Τη μια μέρα η κυβέρνηση δηλώνει έτοιμη να υποδεχτεί την επόμενη δόση από το Ταμείο Ανάκαμψης, «πανηγυρίζοντας» μάλιστα ότι ολοκλήρωσε μια ώρα αρχύτερα τα αντιλαϊκά «προαπαιτούμενα» της πρώτης δόσης, ύψους 3,6 δισ., που θα καταλήξουν στους επιχειρηματικούς ομίλους. Την προηγούμενη, τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ έδιναν μια «μυρωδιά» για το «μέρισμα» που παίρνει ο λαός απ' αυτήν την πολιτική στήριξης του κεφαλαίου: Το 80% του εισοδήματος των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων πηγαίνει σε νοίκι και φαγητό, με τα λεφτά να τελειώνουν πολύ πριν φύγει ο μήνας. Τη μια μέρα η κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα πανηγυρίζουν για τα «ρεκόρ του τουρισμού» και την άλλη τα στοιχεία της «Εργάνη» δείχνουν ότι τους ίδιους ακριβώς μήνες έσπαγαν τα «ρεκόρ» των απολύσεων, με πρωταγωνιστές μάλιστα τους πιο «δυναμικούς» κλάδους του τουρισμού και της εστίασης. Τη μια μέρα ο πρωθυπουργός μιλάει με θράσος για αυξήσεις στο εισόδημα των αυτοαπασχολούμενων, από την υποτιθέμενη κατάργηση του τέλους επιτηδεύματος και την άλλη στιγμή αποκαλύπτεται πως το μέτρο αφορά κατά κανόνα τις μεγάλες επιχειρήσεις. Ξανά και ξανά, σε καπιταλιστική ανάπτυξη και κρίση, με επεκτατική ή περιοριστική πολιτική, το «μέρισμα» που παίρνει ο λαός είναι περισσότερα αδιέξοδα, βάθεμα της φτώχειας και διεύρυνση του χάσματος με τις πραγματικές ανάγκες του. Ο δρόμος για αυτές περνά «από την απέναντι» μεριά: Από τη συμμετοχή στον οργανωμένο αγώνα ενάντια στο κεφάλαιο, το αστικό κράτος και τους κάθε λογής κυβερνητικούς «σωτήρες».