Τα σχολεία άνοιξαν και από την πρώτη μέρα, εκπαιδευτικοί, γονείς και μαθητές στην Αττική ήρθαμε για άλλη μια φορά αντιμέτωποι με το σύνολο των προβλημάτων. Εκπαιδευτικοί που με το «καλημέρα σας» δεν τα βγάζουν πέρα, υποστελεχωμένα σχολεία από εκπαιδευτικό και βοηθητικό προσωπικό, ανεπαρκής υλικοτεχνική υποδομή, κακοσυντηρημένα και ανεπαρκή σχολικά κτίρια, μεγάλο κόστος για τις λαϊκές οικογένειες για αναλώσιμα, πανάκριβα κυλικεία κ.ά. Και όταν έρθει ο χειμώνας, σε αυτά θα προστεθούν και οι κρύες αίθουσες...

Αποκαλύπτεται δηλαδή με μεγαλύτερη ένταση ο ταξικός χαρακτήρας του σχολείου γιατί τα προβλήματα σε συνθήκες ενεργειακής κρίσης, ακρίβειας, συνέχισης της επίθεσης απέναντι στο λαϊκό εισόδημα εντείνονται.

Ηδη από την πρώτη μέρα σε πολλά σχολεία της Αττικής έγινε προσπάθεια να οργανωθούν η αλληλεγγύη και η διεκδίκηση για τα αυτονόητα, να πετύχουμε κάποιες μικρές ανάσες ανακούφισης για εμάς και τους μαθητές μας!

Σωματεία μπήκαν μπροστά παίρνοντας αγωνιστικές πρωτοβουλίες και οργανώνοντας την αλληλεγγύη γύρω από το κόστος διαβίωσης των εκπαιδευτικών. Στήθηκαν δίκτυα από σωματεία (όπως «Ρ. Ιμβριώτη», «Σωκράτης», «Γ. Σεφέρης») για τη φιλοξενία και εύρεση κατοικίας σε αναπληρωτές και νεοδιόριστους εκπαιδευτικούς, παίρνονται πρωτοβουλίες (κινητοποιήσεις, μάζεμα υπογραφών, Γενικές Συνελεύσεις κ.ά.) για τη διεκδίκηση χώρων από τους δήμους προκειμένου να μπορούν να μείνουν εκπαιδευτικοί, για να δοθεί επίδομα ενοικίου σε όλους. Το ενδιαφέρον είναι μεγάλο. Είναι ενδεικτικό ότι από το ΣΕΠΕ «Ν. Πλουμπίδης» έχουν μαζευτεί περισσότερες από 150 υπογραφές αναπληρωτών και νεοδιόριστων που διεκδικούν τα παραπάνω.

Υστερα από κινητοποιήσεις του ίδιου σωματείου, κατάφεραν να παραχωρηθούν για μια ακόμα χρονιά σχολικά γεύματα σε όλους τους μαθητές στα σχολεία του Κερατσινίου και του Περάματος.

Με κινητοποιήσεις του ΣΕΠΕ Κορυδαλλού - Αγ. Βαρβάρας και της ΕΛΜΕ Πειραιά οι εκπαιδευτικοί κατάφεραν, σε συντονισμό με τις καθαρίστριες, να πιέσουν τη δημοτική αρχή και να μετατραπούν οι συμβάσεις τους σε πλήρους ωραρίου, κόντρα στις επιδιώξεις της για μείωσή του.

Αποδεικνύεται ότι τα σχολεία, οι σύλλογοι διδασκόντων μπορούν να γίνουν πραγματικά κάστρα αγώνα, προωθώντας στη ζωή τις αποφάσεις των σωματείων ή πιέζοντας από τα κάτω για πρωτοβουλίες εκεί που οι διοικήσεις των σωματείων βάζουν εμπόδια. Ο προβληματισμός στις συλλογικές διαδικασίες, που έτσι και αλλιώς υπάρχουν στην εκπαιδευτική κοινότητα, για το τι πρέπει να κάνουμε οι εκπαιδευτικοί του σχολείου από κοινού για τα ζητήματα που αντιμετωπίζουν στο σχολείο, συμβάλλει προκειμένου να σπάει το κλίμα αναμονής και συμβιβασμού, περισσότεροι εκπαιδευτικοί να παίρνουν την κατάσταση στα χέρια τους.

Τρανταχτό παράδειγμα τα Γυμνάσια Παιανίας 1ο και 2ο όπου οι εκπαιδευτικοί από κοινού με τους γονείς και τους μαθητές βρίσκονται σε συνεχείς κινητοποιήσεις με αφορμή τη στατικότητα του κτιρίου. Παρά την προσπάθεια της ΕΛΜΕ και της δημοτικής αρχής να σαμποτάρουν τον αγώνα και να καταφέρουν λύσεις - μπαλώματα που τσακίζουν τα ωράρια και τη ζωή των μαθητών και εκπαιδευτικών, αυτοί δεν συμβιβάζονται!

Οι εκπαιδευτικοί της Σαλαμίνας, παρά τα εμπόδια που έβαλε η πλειοψηφία του Διοικητικού Συμβουλίου του ΣΕΠΕ Σαλαμίνας, προχώρησαν σε μαζική σύσκεψη ύστερα από κάλεσμα των εκλεγμένων με την «Αγωνιστική Συσπείρωση» σε αυτό, προχώρησαν σε αγωνιστικές δράσεις διεκδικώντας δωρεάν μετακίνηση και σίτιση για όλους, μαθητές και εκπαιδευτικούς! Αντιπαρατέθηκαν με τη δημοτική αρχή, πιέζουν την εταιρεία και ήδη έχουν πετύχει κάποιες δεσμεύσεις για μείωση της τιμής των εισιτηρίων για το αυτοκίνητο και δωρεάν γεύματα για εκπαιδευτικούς και μαθητές.

Σε σχολείο στο κέντρο της Αθήνας, ύστερα από αλλεπάλληλες κινητοποιήσεις και παρεμβάσεις του Συλλόγου Διδασκόντων στη Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, κατάφεραν οι εκπαιδευτικοί το σπάσιμο τμήματος που αποτελούνταν από μαθητές που στην πλειοψηφία τους δεν μίλαγαν Ελληνικά και το οποίο μέχρι τότε δεν είχε γίνει διότι δεν πληρούσε τον απαραίτητο αριθμό μαθητών!

Σε άλλα σχολεία, με πρωτοβουλίες των κομμουνιστών και άλλων πρωτοπόρων αγωνιστών εκπαιδευτικών, σύλλογοι διδασκόντων αποφάσισαν να οργανώσουν την αλληλεγγύη για τις πιο φτωχές οικογένειες, κάνοντας έκκληση σε αυτούς τους γονείς να απευθυνθούν στους συλλόγους.

Μόνο με αυτόν τον τρόπο οι εκπαιδευτικοί θα γυρνάνε στην πράξη την πλάτη στις προσπάθειες της κυβέρνησης, του ΥΠΑΙΘ και των δυνάμεων του κυβερνητικού συνδικαλισμού, που σύσσωμες προσπαθούν να επικρατήσει στα σχολεία «σιγή νεκροταφείου», να μετατρέψουν τους συλλόγους διδασκόντων σε προωθητές και υλοποιητές των κυβερνητικών κατευθύνσεων. Αντίστοιχα, θα γυρνάνε την πλάτη σε καλέσματα του τύπου «θα λογαριαστούμε μετά vol.2» που προσπαθούν να καλλιεργήσουν οι δυνάμεις των «Παρεμβάσεων» σε πολλά σωματεία, ενισχύοντας τελικά την αναμονή για κυβερνητική εναλλαγή, βάζοντας στην πράξη εμπόδιο στην αγωνιστική δράση του κλάδου. Από την αρχή της χρονιάς, στις συνεδριάσεις των ΔΣ των σωματείων σαμποτάρουν κάθε πρόταση για αγωνιστική πρωτοβουλία στο όνομα ότι είναι «συμβολικές». Είναι μάλιστα τέτοιος ο καημός τους να μην κουνηθεί φύλλο που φτάσανε στο σημείο την απεργία να την χαρακτηρίζουν «εθιμοτυπική», απαξιώνοντας τη σημασία που θα έχει σε αυτές τις συνθήκες ένας απεργιακός ξεσηκωμός!

Ιδού η Ρόδος λοιπόν... 9 Νοέμβρη πανελλαδική πανεργατική απεργία! Οι κομμουνιστές και άλλοι αγωνιστές μέσα στα σωματεία θα συνεχίσουν την επίμονη και επίπονη προσπάθεια να μπούνε όλο και περισσότεροι εκπαιδευτικοί στη μάχη της διεκδίκησης. Με πρωτοβουλίες θα απαιτήσουν από υπουργείο και δήμους να «μην πληρώσουμε τα σπασμένα». Τα σχολεία δεν θα γίνουν ψυγεία! Θα διεκδικήσουν αυξήσεις στους μισθούς 20%, να καταργηθούν οι φόροι στα καύσιμα, στην Ενέργεια, ο ΦΠΑ. Θα εμποδίσουν με κάθε τρόπο τις κυβερνητικές επιδιώξεις να κάνουν το σχολείο «επιχείρηση», τους γονείς «πελάτες» και τους μαθητές αμόρφωτους!