Πέμπτη 10 Φλεβάρη 2000
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 5
ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Γιατί η Ευρωπαϊκή Ενωση υποδεικνύει την επίσπευση των λεγόμενων διαρθρωτικών αλλαγών;

Από τη στιγμή που η δραχμή μπήκε στο Μηχανισμό Συναλλαγματικών Ισοτιμιών το Μάρτη του '98, οι «διαρθρωτικές αλλαγές» έγιναν μόνιμο θέμα στην ημερήσια διάταξη της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης. Τότε, στην απόφαση της Νομισματικής Επιτροπής σημειωνόταν με έμφαση ότι η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να προχωρήσει ταχύτατα και αποφασιστικά στις «διαρθρωτικές αλλαγές», ιδιαίτερα στην «αγορά εργασίας», στο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης με την ταυτόχρονη σαρωτική ιδιωτικοποίηση όλων των δημοσίων επιχειρήσεων και οργανισμών. Από τότε, σε κάθε κείμενο της Ευρωπαϊκής Ενωσης που αφορά στην πορεία της ελληνικής οικονομίας, επισημαίνεται η ανάγκη των «διαρθρωτικών αλλαγών», ενώ και σε όλες τις αποφάσεις της ελληνικής κυβέρνησης το θέμα έχει ιδιαίτερη προτεραιότητα.

Τι είναι, όμως, αυτές οι «διαρθρωτικές» αλλαγές και γιατί επιμένει τόσο σ' αυτές η Ευρωπαϊκή Ενωση;

Περιγραφικά μπορούμε να πούμε ότι, με τις «διαρθρωτικές αλλαγές», διαμορφώνεται το κατάλληλο πλαίσιο, μέσα στο οποίο η ασκούμενη οικονομική πολιτική θα έχει καλύτερα αποτελέσματα, εννοείται, βέβαια, για τις κυρίαρχες τάξεις. Ετσι, οι αλλαγές στους τρεις τομείς που προαναφέραμε έχουν ορισμένα κοινά στοιχεία και αυτά είναι: η μεγιστοποίηση του καπιταλιστικού κέρδους, η ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων, η μείωση του κόστους παραγωγής, η περιστολή, και η αφαίρεση θεμελιωδών εργατικών δικαιωμάτων, ο περιορισμός των δυνατοτήτων οργανωμένης αντίδρασης απ' τη μεριά των εργαζομένων, η επιβολή μιας ακόμα πιο άδικης αναδιανομής του εισοδήματος προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου.

Οσον αφορά στις «διαρθρωτικές αλλαγές» στην αγορά εργασίας, θα πρέπει να τονίσουμε ότι μ' αυτές επιχειρείται η μεγαλύτερη επίθεση κατά των εργασιακών δικαιωμάτων. Καταργείται το 8ωρο, καταργούνται οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας, εφαρμόζεται το ελαστικό ωράριο, περικόπτονται, ή καταργούνται διάφορα επιδόματα (άδειας, λοχείας, οικογενειακά, βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων κ.ά.), καταργούνται τα όρια στις μαζικές απολύσεις, μειώνονται οι αποζημιώσεις κλπ.

Οι «διαρθρωτικές αλλαγές» για το ασφαλιστικό σύστημα μπορεί να πει κανείς ότι οδηγούν στην κατεδάφιση των ασφαλιστικών ταμείων και στην αφαίρεση των στοιχειωδέστερων ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Η αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης, η απαλλαγή των εργοδοτών από τις ασφαλιστικές εισφορές, η αποχώρηση του κράτους από τη χρηματοδότηση των ταμείων, η κατάργηση επιδομάτων και συντάξεων για ειδικές κατηγορίες, η λεηλασία της κινητής και της ακίνητης περιουσίας των ασφαλιστικών οργανισμών είναι ορισμένες απ' τις προτάσεις που έχουν ήδη κατατεθεί και συζητούνται.

Οι «διαρθρωτικές αλλαγές» περιλαμβάνουν ακόμη την «απελευθέρωση» όλων των αγορών, όπως της ενέργειας, των τηλεπικοινωνιών, των συγκοινωνιών, των υπηρεσιών κλπ. Σ' αυτά τα πλαίσια προωθούνται οι ιδιωτικοποιήσεις όλων των δημοσίων επιχειρήσεων και οργανισμών, όπως η ΔΕΗ, ο ΟΤΕ, ο ΟΣΕ, τα Ελληνικά Πετρέλαια, η «Ολυμπιακή», ότι ανήκει σήμερα στο δημόσιο.

Οι «διαρθρωτικές αλλαγές» θα είναι ούτως, ή άλλως ένα από σημαντικότερα στοιχεία της «επόμενης μέρας», καθώς και στην πρόσφατη απόφαση του Συμβουλίου Υπουργών Οικονομικών της Ευρωπαϊκής Ενωσης αναφέρεται ότι η προώθηση αυτών των αλλαγών είναι απαραίτητη προϋπόθεση για τη «διατηρησιμότητα» των δεικτών της ΟΝΕ, ενώ γι' αυτή την πολιτική έχει ήδη δεσμευτεί η κυβέρνηση στους κοινοτικούς «εταίρους».


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ