Οι χτεσινές ανακοινώσεις των υπουργείων Παιδείας και Υγείας, που ...ενταφιάζουν και τη στοιχειώδη επιδημιολογική επιτήρηση για τον COVID στα σχολεία, είναι το «κερασάκι στην τούρτα» μίας ακόμα σχολικής χρονιάς που ξεκινά με χειρότερες προϋποθέσεις για γονείς, εκπαιδευτικούς και μαθητές απ' ό,τι η προηγούμενη.

Η κυβέρνηση «σφυρίζει» τη λήξη της πανδημίας και στα σχολεία, αποθεώνοντας την ατομική ευθύνη γονιών και εκπαιδευτικών, ενώ παραμένουν ατόφιοι οι παράγοντες που ενισχύουν την ανησυχία με την έναρξη της σχολικής χρονιάς, όπως τα πολυμελή τμήματα.

Η «γενική σύσταση» σε περίπτωση που κάποιος μαθητής εμφανίσει συμπτώματα είναι η αυτοδιάγνωση, με το κόστος να βαραίνει τους γονείς, αφού δεν προβλέπεται καν η δωρεάν διάθεση self test. Καμία πρόνοια δεν υπάρχει για την ανίχνευση των ασυμπτωματικών, αυξάνοντας τον κίνδυνο διασποράς.

Η κυβέρνηση είχε δείξει τις προθέσεις της εδώ και μερικές βδομάδες, όταν αποφάσιζε την πρόσληψη λιγότερων καθαριστών/τριών στα σχολεία σε σχέση με πέρυσι, με χειρότερους όρους και με μικρότερο ωράριο, πολύ πίσω από τις πραγματικές ανάγκες, προκειμένου να μειώσει ακόμα περισσότερο το «λειτουργικό κόστος» για τα σχολεία.

Ολα αυτά αθροίζονται σε παλιά και νέα προβλήματα με τα οποία έρχονται αντιμέτωποι γονείς, μαθητές και εκπαιδευτικοί με το «καλημέρα» της σχολικής χρονιάς, εξαιτίας της πολιτικής που αντιμετωπίζει τα μορφωτικά δικαιώματα και τις ανάγκες σε προσωπικό και υποδομές με το ζύγι του «κόστους - οφέλους»:

Για άλλη μια χρονιά τα σχολεία θα ανοίξουν με χιλιάδες κενά εκπαιδευτικών, αφού οι τοποθετήσεις μόνιμων και αναπληρωτών που ανακοινώθηκαν μόλις που ξεπερνούν τις 40.000, ενώ πέρυσι είχαν δουλέψει 50.000 αναπληρωτές στην Εκπαίδευση και η νέα χρονιά ξεκινά με περίπου 4.000 συνταξιοδοτήσεις.

Πέρυσι υπήρξαν σχολεία όπου ορισμένες ειδικότητες δεν καλύφθηκαν ποτέ και το ίδιο αναμένεται να γίνει και φέτος, την ώρα μάλιστα που οι ανάγκες πολλαπλασιάζονται, εξαιτίας των μορφωτικών - και όχι μόνο - κενών που συσσώρευσε η πανδημία.

Η πάγια υποχρηματοδότηση από κυβέρνηση και δήμους δεν αφήνει το αποτύπωμά της μόνο στις γερασμένες και ανεπαρκείς υποδομές, στην ανύπαρκτη σχεδόν αντισεισμική και αντιπυρική προστασία, αλλά δημιουργεί ερωτήματα ακόμα και για το πώς θα ζεσταθούν τον χειμώνα τα σχολεία, με δεδομένες τη μεγάλη ακρίβεια στα καύσιμα και τις περικοπές στην κατανάλωση ρεύματος που ανακοινώνουν οι δήμοι.

Πολύ περισσότερο που οι ανάγκες αυξάνονται εξαιτίας του διευρυμένου ωραρίου λειτουργίας των μισών τουλάχιστον ολοήμερων σχολείων, μέχρι τις 5.30 το απόγευμα, όπως ανακοίνωσε η κυβέρνηση.

Βραχνάς για τη λαϊκή οικογένεια είναι και το κόστος των σχολικών ειδών σε συνθήκες γενικευμένης ακρίβειας, σε συνδυασμό με την αφαίμαξη του λαϊκού εισοδήματος για τις εξωσχολικές δραστηριότητες που ξεκινούν μαζί με το σχολείο.

Από τις ελλιπείς υποδομές μέχρι την υποστελέχωση, και από την ουσιαστική προστασία της υγείας μέχρι τις αυξημένες λειτουργικές ανάγκες, τα πάντα στο σημερινό σχολείο είναι αιχμές διεκδίκησης και αγώνα για τους γονείς, τους εκπαιδευτικούς και τους μαθητές, μέσα από τα σωματεία, τους συλλόγους και τα άλλα συλλογικά τους όργανα, πριν ακόμα χτυπήσει το πρώτο κουδούνι στις 12 Σεπτέμβρη.

Ο αγώνας αυτός δεν μπορεί παρά να βάζει στο στόχαστρο τη συνολικότερη αντιλαϊκή πολιτική στην Εκπαίδευση, με τους νόμους της σημερινής και όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων, που καθορίζουν το περιεχόμενο της Εκπαίδευσης όχι με κριτήριο τις σύγχρονες μορφωτικές ανάγκες αλλά ανάλογα με τις «ανάγκες» της αγοράς.

Που εξαναγκάζουν τους γονείς να βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη για τη μόρφωση των παιδιών τους και σπρώχνουν τα σχολεία να αναζητούν μόνα τους πόρους για να συμπληρώσουν τη χρόνια υποχρηματοδότηση.