Η περίπτωση του Ναυτικού - Ιστιοπλοϊκού - Κολυμβητικού Ομίλου Σκοπέλου (ΝΙΚΟΣ) που πρόσφατα βρέθηκε στο στόχαστρο της δημοτικής αρχής, η οποία προχώρησε στο ξήλωμα των εγκαταστάσεών του, αποτελεί ένα ακόμη κομμάτι του παζλ της στοχοποίησης των ναυταθλητικών σωματείων. Στοχοποίηση που έρχεται ως συνέπεια των επιχειρηματικών σχεδίων αξιοποίησης των παραθαλάσσιων χώρων, τα οποία δείχνουν να υλοποιούνται την τελευταία περίοδο από την κυβέρνηση της ΝΔ και τη συμβολή δημοτικών αρχών. Ειδικά για την περίπτωση του ΝΙΚΟΣ, οι πρακτικές έξωσης από τη δημοτική αρχή δείχνουν να έχουν καταστροφικές συνέπειες για την άθληση της νεολαίας της περιοχής.

Για τα όσα αντιμετωπίζει σήμερα ο σύλλογος και τους πραγματικούς στόχους που κρύβονται πίσω από τη στοχοποίηση τόσο του συγκεκριμένου σωματείου αλλά και γενικότερα του χώρου του ναυταθλητισμού, μίλησε στον «Ριζοσπάστη» ο πρόεδρος του Ναυτικού - Ιστιοπλοϊκού - Κολυμβητικού Ομίλου Σκοπέλου, Κώστας Σκούρας.

-- Ποια η ιστορία του σωματείου σας και ποιος ο ρόλος στην άθληση της νεολαίας στην περιοχή;

-- Η Σκόπελος και οι Βόρειες Σποράδες ήταν και συνεχίζουν να είναι αγαπημένος τόπος των ιστιοπλόων και για απλή ιστιοπλοΐα αλλά και για αγωνιστική. Ο σύλλογος ιδρύθηκε τον Απρίλη του 1994, εξέλεξε μια διοίκηση αλλά έκτοτε έμεινε ανενεργός. Το 2007 αναλάβαμε μία ομάδα νέων ανθρώπων κυρίως να τον ανασυστήσουμε και καταφέραμε τότε να εγγράψουμε πάνω από 200 μέλη στις πρώτες εκλογές. Από το 2007 έως και πέρυσι ο ΝΙΚΟΣ είναι ο μόνος αναγνωρισμένος όμιλος της Σκοπέλου από την Ιστιοπλοϊκή Ομοσπονδία δίνοντας συνέχεια στη ναυτική παράδοση του νησιού. Παράλληλα, έχει μυήσει στον ναυταθλητισμό πάνω από 100 παιδιά, περισσότερους από 80 νέους στην ιστιοπλοΐα ανοιχτής θάλασσας. Επίσης στάθηκε ενεργά στο πλευρό των συμπολιτών στις καταστροφικές πλημμύρες, έχει συνδιοργανώσει και υποδεχθεί μεγάλους ιστιοπλοϊκούς αγώνες ανοιχτής θάλασσας, καθώς και πάμπολλες συμμετοχές με αθλητές του σε διάφορους αγώνες ιστιοπλοΐας ανοιχτής θάλασσας άλλων ομίλων. Εχει επίσης, περιστασιακά, μυήσει πολλά παιδιά στην κολύμβηση. Θα έλεγα ότι ο ΝΙΚΟΣ γεννήθηκε από Σκοπελίτες για τους Σκοπελίτες και τα παιδιά τους καθώς και όσους επισκέπτες επιθυμούν να γνωρίσουν τον ναυταθλητισμό. Σε αντίθεση με όσα κακόβουλα διαδίδονται, ούτε αφέθηκε να διαλυθεί ούτε προχώρησε ποτέ σε διαγραφές μελών του.

-- Πώς προέκυψαν τα τελευταία προβλήματα με τις εγκαταστάσεις του συλλόγου;

-- Τα προβλήματα ξεκίνησαν μόλις ανακοινώθηκε η ολοκλήρωση του μάστερ πλαν του λιμανιού Σκοπέλου, το καλοκαίρι του 2020. Είμαι υποχρεωμένος εδώ να αναφερθώ στην ιστορικής σημασίας πρωτοβουλία του Σωματείου στη διοργάνωση της μοναδικής ανοιχτής συγκέντρωσης - συζήτησης για την κατάθεση προτάσεων ενόσω η μελέτη του μάστερ πλαν ήταν σε εξέλιξη. Και ήμασταν ο μόνος φορέας που κατέβασε ολοκληρωμένες και εμπεριστατωμένες προτάσεις προς τους μελετητές. Πολλές από τις οποίες εισακούστηκαν.

Ο χώρος που μας είχε παραχωρηθεί (για 13 χρόνια) μέχρι τότε προβλεπόταν στο εκπονούμενο μάστερ πλαν και δεν ήμασταν παράνομοι. Ο δήμος μάς ζήτησε να αποχωρήσουμε και μας πρότεινε να πάμε σε χώρο εκτός λιμανιού, εκτός χερσαίας ζώνης λιμένος και να βρεθούμε σε θέση παντελώς παράνομη και μάλιστα σε δύο διαφορετικά σημεία ένθεν κακείθεν ενός ρυακιού που εκβάλλει στο λιμάνι. Τον χώρο τον προόρισε για πρόσκαιρη στάθμευση των φορτηγών ψυγείων τα οποία μεταφέρουν προμήθειες - αναλώσιμα στο νησί. Δηλαδή παρότι στο μάστερ πλαν προβλέπεται κτίριο για ναυτικό όμιλο εκεί παρκάρουν φορτηγά, ενίοτε λεωφορεία και άλλα. Δεν εγκαταλείψαμε τη θέση χωρίς αντίσταση. Στο σημείο είχαμε ένα isobox δωρεά ενός Σκοπελίτη, όπου είχαμε γραφείο και εξοπλισμό σκαφών κι έξω από αυτό διατηρούσαμε τα σκάφη του Ομίλου (optimist, leiser κ.λπ.). Εννοείται ότι ποτέ έως σήμερα δεν αξιώσαμε κάποια ιδιοκτησία στον χώρο που μας είχε παραχωρηθεί. Εκδιωχθήκαμε εν μέσω απειλών για πρόστιμα από Κτηματική Υπηρεσία και ύβρεων.

-- Τι συνέπειες έχουν τα όσα συμβαίνουν στον ίδιο τον Σύλλογο αλλά και τους αθλούμενους - μέλη του;

-- Οι συνέπειες είναι καταστροφικές. Εξωση του Ομίλου σημαίνει έξωση των νεαρών αθλητών και στέρηση του δικαιώματός τους στην άθληση. Είναι γνωστό ότι αθλητικό σωματείο χωρίς έδρα κι εγκαταστάσεις πλέον δεν υφίσταται σύμφωνα και με τον νόμο Αυγενάκη. Συνάμα με την έξωση του Ομίλου έξωση υπέστησαν και οι όποιοι αγώνες από το νησί. Θα πρέπει να πω εδώ πως όπως μέχρι τώρα ο Σύλλογος έχει υποστηριχθεί ακράδαντα από τη μεγάλη πλειοψηφία της Σκοπέλου, έτσι και τώρα χρειάζεται και πρέπει να υποστηριχθεί ενάντια στην κακόβουλη στοχοποίηση από μια πολύ μικρή μειονότητα του νησιού. Θα είμαστε παρόντες στη διεκδίκηση των δικαίων μας.

-- Ποια θα μπορούσε να είναι η λύση στο πρόβλημα;

-- Η δημοτική αρχή αντί να αγκαλιάσει, ως όφειλε, ένα σωματείο που προσφέρει στη διάδοση της ιστιοπλοΐας και του ναυταθλητισμού, δηλαδή στον μαζικό αθλητισμό, το εκδίωξε με τον χειρότερο τρόπο. Η λύση είναι απλή. Να παραχωρηθεί όλος ο προβλεπόμενος (από το μάστερ πλαν του λιμανιού) για ναυταθλητισμό χώρος, με απόφαση του Δημοτικού Λιμενικού Ταμείου, όπου είναι εφικτό να τοποθετηθεί ένα μικρό πρόχειρο κτίριο. Στη συνέχεια η δημοτική αρχή (σημερινή ή μελλοντική) οφείλει να κατασκευάσει και να παραχωρήσει μόνιμο κτίριο για ναυταθλητική εγκατάσταση και δραστηριότητα. Ο ντόκος του λιμανιού δεν είναι πάρκινγκ. Ολοι οι ναυτικοί όμιλοι στη χώρα μας, που έχει παράδοση στον ναυταθλητισμό, διαθέτουν παραχωρημένους χώρους είτε εντός είτε παρακείμενους του λιμανιού. Μεγάλοι δε όμιλοι τυγχάνουν παραχώρησης ολόκληρου λιμένος.

-- Την τελευταία περίοδο βλέπουμε να στοχοποιούνται σωματεία του ναυταθλητισμού και κυρίως οι χώροι που διαθέτουν. Γιατί πιστεύετε συμβαίνει αυτό;

-- Αυτά όλα ξεκινούν από τα μνημόνια και μετά. Πολλά λιμάνια και χερσαίες ζώνες στοχοποιήθηκαν προκειμένου να περάσουν στην ΕΤΑΔ, στο ΤΑΙΠΕΔ κι από κει στην ιδιωτικοποίηση, δηλαδή στο ξεπούλημα. Η δημοτική αρχή, πιστή στα προστάγματα, εφαρμόζει κάτι αντίστοιχο στο λιμάνι της Σκοπέλου. Από τη μια διατυμπανίζει ότι το λιμάνι δεν είναι πάρκινγκ κι από την άλλη στα μουλωχτά προκηρύσσει θέσεις στάθμευσης επί πληρωμή. Τεράστιο θέμα έχει προκύψει, για παράδειγμα, με την ΕΤΑΔ και την παραλία Σκοπέλου, όπου απαιτεί να εισπράττει αποζημίωση χρήσης ή τέλος χρήσης στους χώρους. Με τις παραπάνω πρακτικές επιδιώκεται η παράδοση δημόσιας περιουσίας σε ιδιώτες.