Το νομοσχέδιο, όπως αναφέρεται και στα κείμενά του, εντάσσεται στην πολιτική στρατηγική της ΕΕ για τη λεγόμενη «πράσινη μετάβαση και την κλιματική ουδετερότητα», στο όνομα της οποίας πίνουν νερό ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ και τα άλλα αστικά κόμματα. Ηταν πολύ χαρακτηριστική η φράση του υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Κ. Σκρέκα, προς τον ΣΥΡΙΖΑ και τους λοιπούς, που δείχνει ότι δεν έχουν και πολλές διαφορές, ότι «το έχετε κάνει πρακτική, διαφωνείτε, διαφωνείτε, διαφωνείτε σε όλα και, όταν έρχεται η ώρα της ψήφισης, ψηφίζετε τη συντριπτική πλειοψηφία, τελικά, των άρθρων. Οχι επί της αρχής, ναι στο 60% των άρθρων»...

Από τις εμβληματικές ρυθμίσεις του νομοσχεδίου είναι το άρθρο 3, το οποίο ο ειδικός αγορητής του ΚΚΕ, Γιάννης Δελής, χαρακτήρισε ένα από τα πιο αντιπεριβαλλοντικά άρθρα του νομοσχεδίου και όχι μόνο. Οπως ανέφερε, «με την εκτεταμένη τροποποίηση των σχετικών διατάξεων του ν. 4014/2011, ανοίγει διάπλατα το παράθυρο για να εξαιρούνται από τη διαδικασία της περιβαλλοντικής αδειοδότησης, εκτός από τα επείγοντα, και άλλα έργα». Προβλέπει ότι «μπορεί να παρακάμπτονται κρίσιμες περιβαλλοντικές προϋποθέσεις, αν εμποδίζεται από αυτές η υλοποίηση μιας εκμετάλλευσης - επένδυσης».

Πρόσθεσε ακόμα ότι «η ευθεία αναφορά του άρθρου στην Οδηγία 2011/92 της ΕΕ, αποκαλύπτει περίτρανα σε ποια ακριβώς Οδηγία της ΕΕ εντάσσονται οι ρυθμίσεις αυτού του άρθρου, μια Οδηγία η οποία, ας μην το ξεχνάμε, δίνει μεγάλες δυνατότητες "παρεκκλίσεων" κι όλα αυτά στο όνομα πάντα της εκτίμησης των επιπτώσεων ορισμένων σχεδίων δημόσιων και ιδιωτικών έργων στο περιβάλλον». Πρόκειται, όπως σημείωσε, για ξεγύμνωμα «της αντιπεριβαλλοντικής πολιτικής της ΕΕ, μιας Ενωσης η οποία, ενώ καμώνεται την περιβαλλοντικά ευαίσθητη, στην πραγματικότητα προωθεί με "πράσινους" φερετζέδες τα πιο μαύρα αντιπεριβαλλοντικά της σχέδια».

«Νομοθετικές περιβαλλοντικές βόμβες» χαρακτήρισε ο Γ. Δελής τα άρθρα 11 και 12 για τις χρήσεις γης των Προστατευόμενων Περιοχών και τις Ζώνες Προστασίας και Διαχείρισης. Οπως ανέφερε, «μέσα στις προστατευόμενες περιοχές θα επιτρέπονται, πλέον, ακόμα περισσότερες χρήσεις γης, εντελώς ασύμβατες, βέβαια, με κάθε έννοια προστατευόμενης περιοχής, π.χ. πλατείες, δρόμοι, εγκαταστάσεις αποθήκευσης και μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας και τηλεπικοινωνιών, ελεύθερη βόσκηση, κ.λπ., νομιμοποιώντας, εν τω μεταξύ, αναδρομικά και κάθε υφιστάμενη μέχρι σήμερα παράνομη χρήση».

Οσο για τα άρθρα 70 ως 85 που αφορούν τα Υπεράκτια Αιολικά Πάρκα (ΥΑΠ), όπως σημείωσε ο Γ. Δελής, προβλέπεται η ίδρυση φορέα ΥΑΠ, σε πλήρη, όμως, διάκριση από τις υπηρεσίες του υπουργείου, καθώς μια ΑΕ θα ρυθμίζει όλο το πλαίσιο των θαλάσσιων πάρκων και αυτή θα διαχειρίζεται τα δικαιώματα του Δημοσίου. Αποσυνδέεται έτσι πλήρως ο φορέας διαχείρισης των υπεράκτιων πάρκων από το Δημόσιο.