Copyright 2022 The Associated |
Η πρόταση - που θα συζητηθεί την ερχόμενη Τρίτη στη σύνοδο των υπουργών Ενέργειας της ΕΕ - προβλέπει πως τα κράτη-μέλη θα πρέπει ως τον Απρίλη του 2023 να μειώσουν την κατανάλωση φυσικού αερίου κατά 15%, υποτίθεται σε εθελοντική βάση αλλά στην πραγματικότητα υποχρεωτικά θεσπίζοντας και το σχετικό «Ενωσιακό Συναγερμό» που θα ενεργοποιείται «όταν υπάρχει σημαντικός κίνδυνος σοβαρής έλλειψης αερίου ή εξαιρετικά μεγάλη ζήτηση αερίου».
Για τον σκοπό αυτό η Κομισιόν προβλέπει «διευκολύνσεις» κάθε είδους στους επιχειρηματικούς ομίλους, όπως ειδικά συστήματα δημοπρασιών ή διαγωνισμών, καθεστώτα κρατικών ενισχύσεων, διακοπτόμενες συμβάσεις, ανταλλαγές συμβάσεων μεταξύ βιομηχανικών καταναλωτών κ.ά., ενώ προχώρησε και στην εκ νέου τροποποίηση του«προσωρινού πλαισίου για τις κρατικές ενισχύσεις για την κρίση», προβλέποντας νέα χοντρά κρατικά «πεσκέσια» στους ομίλους, που θα φορτωθούν στα κρατικά χρέη και τα ελλείμματα, με τον λογαριασμό να καταλήγει στον μόνιμο παραλήπτη, τους λαούς.
Σε όλη την ΕΕ εξάλλου σε εξέλιξη βρίσκεται η επιχείρηση διάσωσης των ενεργειακών κολοσσών, στο γνωστό «έργο» με τον λαό να πληρώνει εναλλάξ κρατικοποιήσεις και ιδιωτικοποιήσεις ώστε να θωρακίζονται τα κέρδη του κεφαλαίου: Στη Γερμανία προ των πυλών είναι η μερική κρατικοποίηση του μεγαλύτερου ενεργειακού ομίλου της χώρας, της «Uniper», με τη συμφωνία - σύμφωνα με το «Ρόιτερς» - να προβλέπει ότι «η εταιρεία θα μπορεί πλέον να μετακυλήσει το αυξημένο κόστος παραγωγής στους καταναλωτές», ενώ στη Γαλλία η ολοκληρωτική κρατικοποίηση της EDF θα στοιχίσει, σύμφωνα με τις κυβερνητικές ανακοινώσεις μέσα στη βδομάδα, περίπου 10 δισ. ευρώ, τα οποία θα φορτωθούν βέβαια στον λαό.
Την ίδια ώρα οι λαοί καλούνται να βάλουν ακόμα και στοιχειώδεις ανάγκες, όπως η θέρμανση, στον «πάγο», αφού το σχέδιο της Κομισιόν προβλέπει «προτεραιότητες» για το ψαλίδι στο φυσικό αέριο, με κριτήρια όπως η διασφάλιση των «διασυνοριακών αλυσίδων εφοδιασμού», «ο βαθμός στον οποίο οι βιομηχανίες μπορούν να στραφούν σε εισαγόμενα εξαρτήματα/προϊόντα και ο βαθμός στον οποίο η ζήτηση για προϊόντα ή εξαρτήματα μπορεί να καλυφθεί μέσω των εισαγωγών».
Οι λαοί καλούνται έτσι με όλους τους τρόπους να πληρώσουν:
-- Τις ιμπεριαλιστικές αντιπαραθέσεις με τα «βουβάλια που τσακώνονται στον βάλτο» για τη μοιρασιά (και) της ενεργειακής λείας, με τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία των Ευρωατλαντικών απέναντι στη Ρωσία, με τις κυρώσεις και αντικυρώσεις που αποτελούν κομμάτι του. Την ίδια ώρα μάλιστα που όχι μόνο δεν είναι ορατή κάποια αποκλιμάκωση αλλά το ακριβώς αντίθετο, με τις αποφάσεις ΕΕ και ΝΑΤΟ να ρίχνουν λάδι στη φωτιά, προαναγγέλλοντας ακόμα και μια πιο γενικευμένη ιμπεριαλιστική σύγκρουση.
-- Τις «πράσινες» μπίζνες, για να βρουν κερδοφόρες διεξόδους τα συσσωρευμένα κεφάλαια. «Εύγλωττη» για τους στόχους η εκτελεστική αντιπρόεδρος της Κομισιόν, Μ. Βεστάγκερ, η οποία δήλωσε πως «με τη σημερινή τροπολογία, θα βοηθήσουμε στην επιτάχυνση της εξάπλωσης των ανανεώσιμων πηγών Ενέργειας καθώς και στην απαλλαγή των βιομηχανιών από άνθρακα, σύμφωνα με τους στόχους REPowerEU», τους στόχους δηλαδή του «πράσινου New Deal», που σηματοδοτούν ενεργειακή φτώχεια και πανάκριβα εμπορεύματα.
-- Τις αντιφάσεις και τα αδιέξοδα της «απελευθέρωσης» της Ενέργειας και συνολικά του ενεργειακού σχεδιασμού με κριτήριο το κέρδος, που διακυβεύουν φυσικά και την ενεργειακή επάρκεια, αφού την ίδια ώρα στην απόφαση της Κομισιόν σημειώνεται πως «η μετάβαση στον άνθρακα, στο πετρέλαιο ή την πυρηνική ενέργεια μπορεί να είναι απαραίτητη ως προσωρινό μέτρο...», ενώ ανάμεσα στους τύπους των εταιρειών που θα επιδοτούνται είναι ακόμα και όσες συμβάλλουν στην «προσωρινή και χρονικά περιορισμένη υποστήριξη για τη μετάβαση καυσίμων σε πιο ρυπογόνα ορυκτά καύσιμα», τα οποία ο λαός θα πληρώνει τρίδιπλα με βάση το «εμπόριο ρύπων» και τα σχετικά χαράτσια.
-- Συνολικά τις «προτεραιότητες» της καπιταλιστικής οικονομίας, εκεί όπου οι δικές τους ανάγκες βρίσκονται σταθερά στον πάτο της λίστας, αφού πρώτα πρέπει να διασφαλίζονται οι «κρίσιμες» για το κεφάλαιο λειτουργίες και οι «αλυσίδες αξίας» των επιχειρηματικών ομίλων, και μετά π.χ. οι δικές τους ανάγκες, ακόμα και οι πιο στοιχειώδεις, όπως για τη θέρμανσή τους.
Μονά - ζυγά όμως είναι χαμένος ο λαός και από τους ανταγωνισμούς στο ίδιο το εσωτερικό της ιμπεριαλιστικής ένωσης που φουντώνουν, όπως έδειξε και η αντίδραση στην πρόταση της Κομισιόν, με τις «χώρες του Νότου», ανάμεσά τους και την ελληνική κυβέρνηση, να σπεύδουν να απορρίψουν την πρόταση που υπονομεύει τους στόχους των δικών τους αστικών τάξεων, όπως π.χ. αυτόν για τη μετατροπή της Ελλάδας σε «κόμβο» για το αμερικανικό LNG, από τον οποίο περιμένουν πολλά εφοπλιστές και λοιποί επιχειρηματικοί όμιλοι.
Ομως, είτε με τα σχέδια της ομάδας χωρών που προκρίνουν μείωση της κατανάλωσης του φυσικού αερίου, με τον λαό να ξεπαγιάζει, είτε με εκείνα για τις κοινές προμήθειες ώστε να επιμεριστεί η χασούρα διογκώνοντας μεταξύ άλλων τα κρατικά χρέη, είτε με έναν πρόσκαιρο συμβιβασμό και συνδυασμό των παραπάνω, για παράδειγμα με τις προτάσεις για την «αναλογική» μείωση του φυσικού αερίου ανάλογα με την «έκθεση» της κάθε χώρας στο ρωσικό αέριο, ο «λογαριασμός» έχει τον ίδιο παραλήπτη, τους λαούς της ΕΕ.
Τη «διασφάλιση» της ενεργειακής φτώχειας και των μεγάλων κινδύνων για τον λαό εγγυώνται μέσα σε αυτό το πλαίσιο και τα «σχέδια ετοιμότητας» που καταρτίζουν τις μέρες αυτές η ελληνική κυβέρνηση και οι μηχανισμοί της, όπως το σχέδιο της ΡΑΕ που βγήκε σε δημόσια διαβούλευση μέσα στη βδομάδα κάνοντας «προετοιμασία εδάφους» για τα ακόμα χειρότερα, προβλέποντας μεταξύ άλλων «κυλιόμενες περικοπές φορτίου» και «ενεργοποίηση μηχανισμού μείωσης κατανάλωσης κυρίως στις ώρες αιχμής», προαναγγελία δηλαδή «δελτίου» στην Ενέργεια για εργαζόμενους, αυτοαπασχολούμενους, συνολικά τα λαϊκά στρώματα.
Συνολικά, ένα προς ένα όλα τα μέτρα που παίρνονται δείχνουν ότι η Ενέργεια - εμπόρευμα, που όλα τα αστικά κόμματα έχουν για «θεό», είναι το μεγάλο εμπόδιο για την ικανοποίηση και των αναγκών του λαού σε Ενέργεια, οδηγεί από αδιέξοδο σε αδιέξοδο.
Κάπως έτσι:
-- Η «ενεργοποίηση μονάδων έκτακτης ανάγκης που βρίσκονται σε κατάσταση ψυχρής εφεδρείας» και η «αυξημένη λειτουργία των λιγνιτικών μονάδων» «σκοντάφτουν» πάνω στα σχέδια απολιγνιτοποίησης, στις χιλιάδες απολύσεις και το κλείσιμο μονάδων που έκαναν τα προηγούμενα χρόνια όλες οι κυβερνήσεις για να ανοίξουν τα «πράσινα» πεδία κερδοφορίας. Η τωρινή «επαναλειτουργία», σύμφωνα με τις «αισιόδοξες» προβλέψεις, θα πάρει μήνες, ενώ εργολάβοι και όμιλοι ζητάνε «μπροστά» κρατικές εγγυήσεις της τάξης των 150 εκατομμυρίων ευρώ για να επιχειρήσουν με διασφαλισμένη κερδοφορία. Ολα αυτά, με τα «πράσινα» χαράτσια στον λιγνίτη να συνεχίζονται κανονικά, επιβαρύνοντας κι άλλο το κόστος για τον λαό.
-- Τα περί «μηδενισμού των εξαγωγών και έκτακτων εισαγωγών Ενέργειας από τους όμορους διαχειριστές» είναι «κούφια λόγια» σε συνθήκες ενιαίας και «απελευθερωμένης» αγοράς της ΕΕ, όπου εισαγωγές και εξαγωγές καθορίζονται από το πού έχουν μεγαλύτερη κερδοφορία οι επιχειρηματικοί όμιλοι, ενώ και οι ευρωπαϊκοί κανονισμοί διασφαλίζουν πως πριν από οποιαδήποτε τέτοια κίνηση θα πρέπει να έχουν εξαντληθεί όλα τα εγχώρια αποθέματα. Την ίδια ώρα ο λαός θα πληρώνει «χρυσάφι» για τις εισαγωγές.
-- Τα περί «συγκράτησης του κόστους της Ενέργειας» αποτελούν σύντομο ανέκδοτο σε συνθήκες «απελευθέρωσης», με τη λειτουργία του Χρηματιστηρίου Ενέργειας, με την άρνηση κυβέρνησης και των υπόλοιπων για κατάργηση των ειδικών φόρων σε Ενέργεια και καύσιμα, με τα «μέτρα ανακούφισης» «στα όρια των δημοσιονομικών αντοχών», που θα πληρώνει διπλά και τρίδιπλα από την άλλη τσέπη ο λαός.
Η πραγματικότητα αυτή άλλωστε αναμένεται να φανεί ξανά και τη Δευτέρα, οπότε οι ενεργειακοί όμιλοι θα ανακοινώσουν τις νέες τιμές, μετά την προσωρινή «κατάργηση» της ρήτρας αναπροσαρμογής. Στην πραγματικότητα, την ενσωμάτωσή της μέσα στην τιμή που θα συνεχίσει να τσουρουφλίζει τον λαό για να διασφαλίζει την κερδοφορία των ομίλων σε συνθήκες που οι τιμές του φυσικού αερίου (βασικού ηλεκτροπαραγωγού καυσίμου), μέσα στη βδομάδα εκτινάχθηκαν σε ιστορικά υψηλά, στα 426,9 ευρώ/MWh.
Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα δηλαδή για τον λαό, μέσα στο «μαγκανοπήγαδο» του ενεργειακού σχεδιασμού με γνώμονα τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Κι αυτό την ώρα που υπάρχουν όλες οι δυνατότητες για ενεργειακή αυτάρκεια και φτηνό ρεύμα για τον λαό, με συνδυασμένη αξιοποίηση όλων των ενεργειακών πηγών, κόντρα στους στόχους της «πράσινης» καπιταλιστικής βαρβαρότητας.
Για ακόμα μια φορά επιβεβαιώνεται ότι οι λύσεις για τον λαό δεν βρίσκονται «εντός των τειχών» του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος, αλλά στην οργάνωση και τον δικό του αγώνα που θα αμφισβητήσει την πολιτική που τον βυθίζει στο σκοτάδι για τα κέρδη των καπιταλιστών. Σε συμπόρευση με το ΚΚΕ που έχει ολοκληρωμένη πρόταση για τη συνδυασμένη αξιοποίηση όλων των ενεργειακών πηγών προς όφελος του λαού στο πλαίσιο μιας άλλης εξουσίας και οικονομίας. Στην αντεπίθεση για ζωή ολόκληρη με βάση τις σύγχρονες ανάγκες, και όχι με το «δελτίο» των καπιταλιστών, των κυβερνήσεων και των κομμάτων τους.