Η Ανέζα Παπαδοπούλου σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος και στη συνέχεια παρέμεινε στο Κρατικό Θέατρο, όπου από το 1974 και για δύο περίπου δεκαετίες συμμετείχε σε 19 παραστάσεις και συνεργάστηκε με μερικούς από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες του θεάτρου.

Στη μακρόχρονη καλλιτεχνική της πορεία συνεργάστηκε ακόμα με το Εθνικό Θέατρο, με το Θέατρο «Αττις», με το Θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας κ.λπ., σε δεκάδες παραστάσεις, ενώ συμμετείχε και στις κινηματογραφικές ταινίες «120 ντεσιμπέλ» (1987), «Ωμος προς ενοικίαση» (2007), «Αληθινή ζωή» (2004), «Μικρά Αγγλία» (2013), καθώς και στην τηλεόραση, στη σειρά «Γεώργιος Βιζυηνός: Η σιωπή των αγγέλων» (2000).

Σε ανακοίνωσή του για τον θάνατο της Ανέζας Παπαδοπούλου, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ σημειώνει:

«Το ΚΚΕ αποχαιρετά με θλίψη την εξαίρετη ηθοποιό Ανέζα Παπαδοπούλου, που ανέδειξε με τις ερμηνείες της τις "μυστικές" φωτοσκιάσεις της θεατρικής και κινηματογραφικής πράξης.

Εχοντας ξεκινήσει με μια εξαιρετική παρουσία ως Πόλυ Πήτσαμ στην ιστορική παράσταση της "Οπερας της Πεντάρας" του Μπ. Μπρεχτ σε σκηνοθεσία Νίκου Κούνδουρου στο ΚΘΒΕ, η Ανέζα Παπαδοπούλου συνέχισε το μακρύ ταξίδι της στη θεατρική σκηνή με σπουδαίες συνεργασίες.

Εμβληματική ήταν η ενσάρκωση του ρόλου της ως μάνας της Μόσχας και της Ορσας στη βραβευμένη ταινία του Παντελή Βούλγαρη "Μικρά Αγγλία" (2015), από το βιβλίο της Ιωάννας Καρυστιάνη.

"Φαίδρα" του Ευριπίδη, του Ρακίνα, του Γ. Ρίτσου, Εκάβη στις "Τρωάδες", άλλοι σπουδαίοι ρόλοι, και διαχρονική η υπενθύμιση με τη φωνή της Ανέζας Παπαδοπούλου ως Γουίνι στις "Ευτυχισμένες μέρες" του Σάμιουελ Μπέκετ, πριν πέσει η αυλαία: "Ναι, η ζωή υποθέτω, δεν υπάρχει άλλη λέξη".

Το ΚΚΕ εκφράζει τα θερμά του συλλυπητήρια στην οικογένεια και στους οικείους της».